Каталіцкі Касцёл не прыз­нае разводаў. Гэта значыць, што калі сужэнства сапраўднае, згодна з патрабаваннямі ККП, яно не можа быць разлучана. Але, як у свецкай, так і ў касцёльнай тэрміналогіі існуе такое паняцце, як “сепарацыя”. Што ж гэта такое?
    Сепарацыя з’яўляецца разарваннем або ўстры­маннем ад супольнага жыцця абодвух сужэнцаў з далейшым трываннем заключанага імі сужэнства. Інакш кажучы, сепарацыя вызваляе ад абавязкаў супольнага пражывання і выканання сужэнскага абавязку, але сужэнскі саюз надалей захоўваецца.
    Калі і па якіх прычынах можна вызначыць сепарацыю? Гэта рэгулююць каноны 1152-1153 ККП. Калі казаць пра прычыны, то сярод іх можна назваць наступныя: чужаложства, небяспека для жыцця або здароўя душы ці цела ад аднаго з сужэнцаў, невыкананне асноўных сужэнскіх абавязкаў. Хто ў такім выпадку можа ў Касцёле сцвердзіць сепарацыю? Па-першае, дыяцэзіяльны біскуп, па-другое, біскупскі суд, і па-трэцяе, самі сужэнцы, калі для гэтага існуе сур’ёзная прычына. †

Калі казаць пра спыненне сепарацыі паводле касцёльнага права, то яно наступае ў трох выпадках: калі нявінны сужэнец прабачыць вінаватаму і зноў прыме яго ў сужэнскую супольнасць; калі спыніцца прычына сепарацыі або скончыцца тэрмін часовай сепарацыі; калі памрэ адзін з сепараваных сужэнцаў.