“Дарослыя вельмі любяць лічбы. Калі расказваеш ім, што ў цябе з'явіўся новы сябар, яны ніколі не спытаюць аб самым галоўным. Яны ніколі не скажуць: “А які ў яго голас? У якія гульні ён любіць гуляць? Ці ловіць ён матылькоў?” Яны спытаюць: “Колькі яму гадоў? Колькі ў яго братоў? Колькі ён важыць? Колькі зарабляе яго бацька?” І пасля гэтага ўяўляюць, што пазналі чалавека. Калі гаворыш дарослым: “Я бачыў прыгожую хату з ружовай цэглы, вакол яе цвітуць чырвоныя ружы, а на страсе – галубы”, – яны ніяк не могуць уявіць сабе гэтую хату. Ім трэба сказаць: “Я бачыў хату за сто тысяч франкаў”, - і тады яны ўсклікнуць: “Якая прыгажосць!” ... “Сапраўды, дзіўны народ гэтыя дарослыя!» †

“Развод - гэта пахаванне сям'і”. Вольга, 4 клас   “Радасць - гэта калі нюхаеш бэз”. Аліна, 3 гады.   “Я не хачу ў свет дарослых - там усё няпраўда” Андрэй, 4 клас   “Калі жадаеш навучыцца любіць яшчэ лепш, то трэба пачаць - з такога сябра, якога ты цярпець не можаш”. Вераніка, 6 гадоў   “Калі цябе хтосьці кахае, ён своеасабліва прамаўляе тваё імя. Твайму імені ўтульна ў яго на язычку” Антуан, 4 гады.   “Калі ты не любіш, то ні ў якім разе не павінен гаварыць: “Я люблю цябе”. Але калі любіш, то павінен гаварыць пра гэта ўвесь час, а людзі - забываюць”. Джэсіка, 8 гадоў   “Жадаю жыць на Зямлі, якую стварыў Ты, а не людзі”. Віктар, 3 клас

“Божа, зрабі так, каб на Зямлі зламалася ўся зброя” Кастусь, 4 клас   “Божа, можна, я буду Табе часам сніцца?” Марыя, 4 гады   “У некаторых людзей на сэрцах - аканіцы” Вольга, 3 клас   “Божа, у Цябе атрымаліся кветкі лепш, чым чалавек” Галя, 4 клас   “Божа, я напісаў вершы і саромеюся іх паказваць каму-небудзь. Я не паказваў іх нікому, але Табе, Божа, я пакажу. Вось яны:    Дарослыя плачуць слязьмі.    Дарослыя плачуць вачыма.    Маленькія плачуць сэрцам,    Маленькія плачуць жыццём.    Але калі дарослы плача, як маленькі,    Значыць, ён сапраўды плача”. Марк, 4 клас