У людзей заўсёды паўстаюць пытанні. Чым чалавек становіцца сталейшым, тым іх - больш. Вельмі часта гэта пытанні матэрыяльнага плану, што ўзнікаюць у сувязі з нашымі праблемамі і жаданнямі. Мы непакоімся аб заробках, дыпломах, працы, пакупках, адпачынку, здароўі, дзялцы і г.д. Людзі імкнуцца да матэрыяльнага дабрабыту, а маральнае выхаванне застаецца на другім плане. Мы даведваемся па тэлебачанні і з газет аб забойствах, крадзяжах, аварыях. Бачым, як дарослыя не займаюцца выхаваннем дзяцей, а пакідаюць усё на выхавацеляў у дзіцячых садках і настаўнікаў у школе, нават на міліцыю і сацыяльныя службы. Мы назіраем вынікі гэтага бяздзеяння: дзеці хуліганяць, дрэнна вучацца, хлусяць, а бацькі абвінавачваюць настаўнікаў, выхавацеляў, грамадства. А калі на вуліцы сутыкаемся з хлопцам, які брыдкасловіць, або з чалавекам, які п’е і нідзе не працуе, то задаем сабе пытанні: чаму так здарылася, што яны сабе думаюць, навошта так сябе паводзяць. Нам непрыемна на гэта глядзець. Нам хочацца, каб было інакш, каб кожны чалавек задумаўся аб сэнсе свайго існавання, каб ён не перашкаджаў жыць іншым. †

Дарагія дзеці і моладзь!
Шчыра запрашаем усіх вас на катэхетычныя заняткі, якія арганізаваны у кожнай парафіі. Для студэнтаў у Гродне існуе таксама душпастырства акадэміцкай моладзі “OPEN”, што дзейнічае пры касцёле Звяставання НПМ (Пабрыгіцкім).
    На катэхетычных занятках вы будзеце не толькі вывучаць малітвы, чытаць і аналізаваць Святое Пісанне. Вы таксама зможаце паспяваць у хоры, паўдзельнічаць у розных мастацкіх, спартыўных конкурсах і забавах, пазнаеце свет і новых людзей, знойдзеце сяброў, прыемна і плённа зможаце правесці час. †

От кухни приходского дома до... Назарета

Я родилась в 1962 году в Гоже в католической семье. Была крещена через две недели после рождения в кухне приходского дома. В 1970 году приняла Первое Причастие в костеле в Гоже, а готовила нас к этому терциарка из Пальницы. Получила таинство Миропомазания в д. Ротница возле Друскининкая. А в 14 лет я сказала родителям: «Бога нет, в костел я ходить не буду». И после этого приступила к таинству Примирения только через 21 год. За это время я окончила школу в Гоже, Ленинградский горный институт. Приехала по распределению в г. Калининград и там работала геологом. В один прекрасный день мы получили заказ на изыскания под строительство католической часовни. Я приехала на участок и встретилась там с женщинами с молитвенниками и розариями в руках. После этого моя жизнь стала понемногу изменяться в лучшую сторону. Иногда я приходила на св. Мессы, которые проходили под открытом небом у стен старого храма, где в то время была филармония. Потом были Мессы в вагончике, затем – в строящемся храме. Я вспоминала забытые молитвы, песни, стала читать Библию, но в таинствах участия не принимала.
    В 1997 г. я начала учиться в Калининградском католическом теологическом колледже. И здесь произошло чудо: я поняла, что вера и знания не противоречат друг другу. Во время великопостных реколекций неведомая мне в те времена сила привела меня к исповедальне. Это был переломный момент, хотя после него были ещё и сомнения, и падения, но Господь уже крепко меня держал за руку. Я поняла, что Господь – это личность, что Он любит меня и хочет, чтобы я ответила взаимностью своему Творцу. †

Шлях паломніцтва: Гродна – Квасоўка – Вялікія Эйсманты – Рэпля – Рось. 6 – 9 жніўня 2010 г.

У апошнія гады, асабліва ў летні час, шматлікіх пілігрымаў прыцягвае старадаўняя фігура Журботнага Езуса ў Росі (Гродзенская дыяцэзія, Ваўкавыскі дэканат). Ужо з 1618 года касцёл у Росі славіцца гэтай цудоўнай фігурай, і з таго часу ў свята Спаслання Святога Духа ў мясцовай парафіі адбываюцца адпустовыя ўрачыстасці.
    У Росі пачаліся цуды ў касцёле з той падзеі, калі падчас раратняй святой Імшы сляпая жанчына, падумаўшы, што фігура Журботнага Езуса — гэта спаведнік, паспавядалася перад ёй і атрымала дараванне грахоў. На пытанне святара, які ўдзяляў святую Камунію, у каго яна была ў споведзі, жанчына адказала: «Той спаведнік, што сядзіць у бабінцы, выслухаў споведзь, і калі ўдзяліў мне дараванне грахоў — я пачала бачыць». Тое, што здарылася, пацвердзілі ўсе людзі, якія прысутнічалі на святой Імшы, і з таго часу цуды і звязаныя з гэтым ласкі пачалі пашырацца сярод вернікаў гэтай парафіі і наваколля.
    Такім чынам, пілігрымаў у Рось прыцягвае фігура Журботнага Езуса, які ласкавым позіркам пазірае на кожнага, хто прыходзіць да Яго ў гэтае месца.
    6–9 жніўня 2010 г. адбылася IХ пешая пілігрымка з Гродна ў санктуарый Журботнага Езуса ў Рось. Сёлетняе паломніцтва распачалося са святой Імшы ў гродзенскім касцёле Беззаганнага Зачацця Найсвяцейшай Панны Марыі (п. Паўднёвы). †

Першае пешае паломніцтва з Гродна да 11 сёстраў-мучаніцаў было для мяне нязвыклым. На працягу ўсяго перыяду я сумнявалася, як усё будзе выглядаць. Спачатку не магла прызвычаіцца да таго, што наша група налічвала не больш, чым 40 чалавек. Хоць пілігрымка працягвалася 7 дзён і часам мы вымушаны былі начаваць у палатках, аднак, вельмі прыемная ў духоўным плане і сяброўская атмасфера хутка “паглынула” мяне цалкам. Па дарозе мы сустракаліся з людзьмі, якія вельмі зычліва адносіліся да нас, а ў вачах некаторых з іх былі відаць слёзы. Часам вяскоўцы прыязджалі і запрашалі нас, каб мы ўвайшлі ў іхнюю вёску, дзе чакалі нас людзі, каб разам памаліцца з намі і нас пачаставаць. †

Амаль 250 чалавек вырушыла ў панядзелак з Беластока ў Вільню (Літва) ў пешай экуменічнай пілігрымцы ў санктуарый Вастрабрамскай Божай Маці.
    Паломніцтва было арганізована васемнаццаты раз. Яго шлях вядзе праз Беларусь, таму ў Гродне да пілігрымаў далучылася група ў складзе каля 50 – 70 асобаў. Біскуп Аляксандр Кашкевіч прывітаў паломніцтва паміж Астрыном і Новым Дваром. Ён паблагаславіў усіх і прасіў памаліцца перад абразом Вастрабрамскай Божай Маці за Касцёл у Беларусі.
    Як сказаў кіраўнік паломніцтва кс. Войцех Дамброўскі, пра экуменічны характар пілігрымкі сведчыць галоўным чынам тое, што вандроўнікаў прымаюць па дарозе людзі розных веравызнанняў, хоць у паломніцтве прымаюць удзел не толькі католікі. †

У 2010 годзе прыпадае 50-ая гадавіна заснавання Міжнароднага таварыства міністрантаў (МТМ). Для ўшанавання гэтага юбілею ў належным духу каля 50 тысяч міністрантаў ад 14 да 25 гадоў з некалькі краінаў Еўропы, сярод якіх былі і дзяўчаты, сабралася вечарам 3 жніўня перад базылікай св. Пятра ў Рыме, каб удзельнічаць у чуванні пад кіраўніцтвам біскупа Марціна Гёхтэра з Базылеі, старшыні МТМ. У наступны дзень адбылася сустрэча 53 тысяч міністрантаў са Святым Айцом Бэнэдыктам XVI. Папа звярнуўся да іх з заклікам, каб яны працягвалі велікадушна і верна служыць Касцёлу і дапамагалі сваім ксяндзам прыбліжаць свету Езуса. У цэнтры сустрэчы знаходзілася постаць святога Тарцызія – мучаніка і апекуна міністрантаў. З панядзелка фігура святога знаходзілася перад ватыканскай базылікай, а падчас агульнай аўдыенцыі міністрантаў была асвечана перад Папам Бэнэдыктам XVI. †

Многія сучасныя хрысціяне акружаюць сябе рознымі антыхрысціянскімі або проста сатанінскімі сімваламі, нават, не ведаючы пра гэта. Шматлікія вернікі не ўсведамляюць, што ідуць прымаць св. Камунію з сімвалам (напрыклад: “царквы сатаны”) на кашулі. Моладзь здзіўляецца, калі ім тлумачыш, што тыя ці іншыя модныя значкі з’яўляюцца сімвалам барацьбы з Хрыстом і Касцёлам, знакам пакланення д’яблу. Разумеючы абмежаванасць ведаў на гэтую тэму і адказваючы на шматлікія просьбы, мы пастараемся прыгадаць некаторыя найбольш распаўсюджаныя ў сучаснай поп-культуры сімвалы і разабрацца ў іх значэнні.

Гэта найчасцей металічны пярсцёнак з вылітымі выявамі прамавугольных геаметрычных фігур. Знак уяўляе сабой тры размешчаныя па цэнтры прамавугольнікі. На даўжэйшых баках гэтых фігур знаходзяцца адпаведна па тры меншыя прамавугольнікі, а таксама раўнабедраныя трохвугольнікі, якія завяршаюць усю кампазіцыю.
    Гісторыя гэтага пярсцёнка паходзіць з Егіпта. Каля 1860 г. французкі егіптолаг d’Agrain знайшоў пры раскопках пярсцёнак з падобнай выявай. Аднак гэты сімвал не адпавядаў егіпецкай традыцыі. Тады даследчыкі і пачалі адносіць яго да міфалагічнай цывілізацыі атлантаў, спадкаемцамі якіх яны лічылі старажытных егіпцянаў. †

Название гомеопатия, состоящее из двух слов - homofon и patia, - в дословном переводе на русский язык означает «схожее страдание» или лечение подобным методом, средством болезни - таким способом, какое течение она имела вначале. (similia similibus curantur»). Первые принципы этого лечения определялись желанием помочь человеку в том случае, когда все другие способы альтернативного лечения не принесли эффекта. Используя метод проб и ошибок, вёлся поиск лечения человека до сих пор неизведанными способами. По сегодняшний день феномен гомеопатии исследуется и поддаётся тщательной проверке. В 2003 г. участники Папского Совета по делам культуры и Папского Совета по вопросам межрелигиозного диалога назвали гомеопатию практическим осуществлением идей движения New Age (Новая Эра), что с некоторой точки зрения является правдой. Это движение связывает своё существование со спиритизмом, магией и тайным познанием, которое само по себе может сделать человека совершенным. †

Неяк у адно паселішча прыйшоў і застаўся жыць стары мудры чалавек. Ён любіў дзяцей і праводзіў з імі многа часу. Яшчэ старац любіў рабіць падарункі дзецям, але дарыў ім толькі далікатныя рэчы. Як ні імкнуліся хлопчыкі і дзяўчынкі быць акуратнымі, але іх новыя цацкі часта ламаліся. Дзеці хваляваліся і горка плакалі. Праходзіў нейкі час, ізноў мудрэц дарыў ім цацкі, але яшчэ больш далікатныя.
    Аднойчы бацькі не вытрымалі і прыйшлі да яго:
    - Ты мудры і жадаеш нашым дзецям толькі дабра. Але навошта ты адорваеш іх такімі падарункамі? Яны берагуць гэтыя падарункі, як могуць, але цацкі ўсё роўна ламаюцца і дзеці плачуць. Цацкі, якія ты падарыўў дзецям, такія прыгожыя, што не гуляць з імі - немагчыма.
    - Пройдзе пару гадоў, - усміхнуўся старац, - і хтосьці падорыць ім сваё сэрца. Мае далікатныя падарункі навучаць дзяцей шанаваць гэты самы каштоўны падарунак.

1994 г. – улады дазволілі пабудаваць касцёл.
14 ліпеня 1996 г. былі асвечаны крыж і пляцоўка для будаўніцтва святыні. Будаўніцтва касцёла пачалося ў ліпені 1999 г.
26 жніўня 1999 г. былі ўстаноўлены 13 фундаментных блокаў.
На працягу 4 гадоў узводзіліся сцены і дах касцёла.
Усё будаўніцтва святыні працягвалася 11 гадоў да 9 ліпеня 2010 г.
10 ліпеня 2010 г. – кансэкрацыя касцёла, якую ажыццявіў біскуп Аляксандр Кашкевіч.

Як заўважыў іерарх падчас урачыстасці, гэта – адзіны касцёл ва ўсёй нашай дзяржаве, які носіць такое імя. Многія вернікі з горада і шматлікія госці з усёй дыяцэзіі прынялі ўдзел ва ўрачыстасцях. Апрача вернікаў і духавенства прысутнічалі на асвячэнні святыні прадстаўнікі Лідскага раённага выканаўчага камітэта, генеральны консул РП разам з супрацоўнікамі консульства з Гродна, шматлікія госці з Польшчы. †

Прайшло ўжо 5 гадоў са дня ўрачыстай каранацыі абраза Кангрэгацкай Божай Маці ў Гродне.

Гэты абраз неразрыўна звязаны з горадам над Нёманам і з’яўляецца для яго вельмі важны. Ля яго ўзносяць свае малітвы студэнты і школьнікі з просьбамі аб выдатных поспехах у навуцы і на экзаменах, ля яго моляцца вернікі, выпрошваючы ласкі для сябе і сваіх сем’яў. А пра тое, што Марыя выслухае ўсіх, суцешыць у цярпенні і супакоіць боль, сведчаць шматлікія воты, якія знаходзяцца ля абраза. Кожны, хто ўваходзіць у катэдральную базыліку, спачатку накіроўвае свае крокі да Яе - суцяшальніцы засмучаных, да нашай ласкавай Маці. Мы не ўяўляем сабе ўжо нашай святыні без гэтага невялічкага, але вельмі важнага для ўсіх нас абраза. Але толькі ці ўсе мы ведаем аб яго мінулым?
    Вытокі гісторыі цудоўнага абраза паходзяць з першай паловы XVII ст., калі з Рыму была прывезена копія абраза Снежнай Божай Маці. Пазней яе перадалі моладзі з Марыянскай кангрэгацыі езуіцкага калегіума ў Гродне. 5 жніўня 1664 г. абраз быў урачыста перанесены ў драўляны езуіцкі касцёл імя св. Апосталаў Пятра і Паўла. З таго часу Снежная Божая Маці стала Апякункай Марыянскай кангрэгацыі ў Гродне, а яе абраз называлі Кангрэгацкім ці Студэнцкім, таму што Божая Маці была ў гэтым абразе асаблівай Заступніцай студэнтаў нашага горада. І сёння ўшаноўваюць Яе ў гэтай ролі. †