«Сестра Тереза и прокаженный господин Чоу» 46/2010
В гористом районе провинции Шаньси в Китае находится больница для больных лепрой (проказой). В эпоху Мао Цзэдуна здесь в изоляции от всего мира находилось до 3900 больных. Сейчас о них заботится сестра Тереза Ма с другими сёстрами. Сестра Тереза не имеет медицинского образования, но она занимается самообразованием. С тех пор как сестра Тереза живет в деревне с больными проказой, она инструктирует других сестер по вопросам лечения. До обеда в течение трех часов шесть монахинь заботятся о больных, а затем возвращаются в конвент, чтобы набраться сил на следующий день. Организатором проекта является Casa Ricci Social Service – социальная служба общества Иисуса (орден иезуитов). †

Дарая моладзь!
Нашае тленнае жыццё фарміруецца з розных мэтаў, што мы выбіраем сабе паводле звычайнай класіфікацыі – неабходныя, карысныя і прыемныя. У нас ёсць у гэтым пэўныя прыярытэты. Да іерархіі нашых мэт можна залічыць тыя асноўныя, звязаныя з выбарам жыццёвага шляху, як стварэннем уласнай сям’і, жыццём у гармоніі з Богам і бліжнім, так і тыя больш тленныя – паступіць вучыцца ў ВНУ, знайсці добра аплачваемую працу, атрымаць прызнанне грамадства і г.д. Варта вызначаць сабе мэты і іх дасягаць, таму што чалавек без мэты і канкрэтных ідэалаў з’яўляецца асобай без характару, я сказаў бы, чалавекам “без хрыбетніка”.†

Слава Иисусу Христу!
    Я несколько раз участвовала в реколлекциях. Мне хотелось бы поделиться с читателями газеты «Слова Жыцця» своими впечатлениями.
    Есть одно очень простое определение реколлекций – это «зарядка» души. Когда человек «затюкан» повседневными проблемами, то он не думает о душевном состоянии. Поэтому время реколлекций – это тот период, когда хаосу можно ответить: «Нет». Это пора, когда можно вспомнить, а может и впервые услышать, что имеет на самом деле истинную ценность. А побывав один раз на реколлекциях, хочется еще и еще приезжать туда. Хочется, как «губка», впитывать каждое слово, которое было сказано там, запомнить каждый момент для того, чтобы легче с этим жить в повседневной жизни и чувствовать в себе Бога. †

Спачатку трэба сказаць, што канон Святога Пісання – гэта спіс святых кніг, дакладна акрэсленых традыцыяй і магістэрыяй Касцёла. Дзякуючы біблейскаму канону мы можам лёгка і хутка адрозніць натхнёную кнігу ад ненатхнёнай і зразумець,якая з іх для нас з’яўляецца нормай веры і паводзінаў. Да натхнёных і кананічных кніг у Каталіцкім Касцёле належаць кнігі Старога Запавету: Быцця, Зыходу, Левіта, Лічбаў, Другазаконня, Езуса Навіна, Суддзяў, Руты, 1 - 2 Самуэля, 1 – 2 Валадарстваў, 1 – 2 Кронікаў, Ездры, Нээміі, Тобія, Юдыты, Эстэры, 1 – 2 Макабеяў, Ёва, Псальмаў, Прыпавесці Саламона, Эклезіяста, Песня песняў Саламона, Мудрасці Саламона,Мудрасці Сіраха, Ісаі, Ераміі, Плач Ераміі, Баруха, Эзэхіэля, Даніэля, Дванаццаці меншых прарокаў. А таксама ў Новым Запавеце: Евангеллі паводле Мацвея, Марка, Лукі і Яна, Дзеі Апосталаў, Пасланне да Рымлянаў, 1 – 2 да Карынцянаў, да Галатаў, да Эфесцаў, да Філіпянаў, Каласянаў, 1- 2 да Тэсаланікійцаў, да Ціта, да Філімона, да Габрэяў, св. Якуба, 1 – 2 св. Пятра, 3 Пасланні св. Яна, Пасланне св. Юды і Апакаліпсіс св. Яна апостала. †

Ты любіш чакаць? Напрыклад, свайго Дня нараджэння, канікулаў, аўтобуса ці тралейбуса на прыпынку, вяртання бацькоў з працы? Напэўна, не. Дазволь мне адкрыць табе сакрэт: дарослыя таксама не любяць чакаць і хацелі б атрымаць усё і адразу. Але звычайна так не бывае. І нават дарослым даводзіцца чакаць. Чаканне неабходна. Калі чалавек нічога не жадае і нічога не чакае, яго жыццё станавіцца сумным, у ім няма радасці, а нават і сэнсу. Чаканне - гэты асаблівы час, вельмі важны, каб падрыхтавацца да чагосьці. Ты не мог з’явіцца адразу ў гэтым свеце. Твая мама, калі ты быў яшчэ ў яе ўлонні, чакала цябе. Яна з нецярпеннем лічыла дні, каб хутчэй цябе ўбачыць, прытуліць, пацалаваць. Чакаючы цябе, яна думала пра тое, як цябе назваць, купляла для цябе найпрыгажэйшую вопратку, падрыхтоўвала табе пакой, калысачку, клапацілася пра тое, каб табе было ўтульна ў гэтым свеце.
    Хутка мы ўсе будзем святкаваць вельмі важную падзею – Нараджэнне Езуса. Але яго таксама трэба чакаць. Час чакання Божага Нараджэння называецца Адвэнтам. †

О Пані мая, Святая Марыя, Тваёй ласцы і асаблівай ахове, і Тваёй міласэрнасці сёння і кожны дзень, і ў гадзіну маёй смерці душу і цела Табе аддаю. Усе мае надзеі і радасці, усе складанасці і недамаганні, жыццё і канец майго жыцця Табе даручаю, каб дзякуючы Тваім заслугам, усе мае ўчынкі былі накіраваны і выконваліся згодна Тваёй і Твайго Сына волі. Амэн.

"Да Цябе спяшаемся ў кожнай бядзе, а Ты дапамагаеш нам заўжды"- гэта ёсць словы вядомай Марыйнай песні, дзе мы звяртаемся, просячы аб дапамозе і асаблівай апецы Вастрабрамскую Божую Маці – Маці Міласэрнасці. Божая Маці вядома пад многімі тытуламі, што ўказваюць на асаблівую ролю Марыі ў жыцці верніка, указваюць на тое, як многае можа зрабіць чалавек, які знаходзіцца ля Бога. Божая Маці поўна ласкі, таму будучы так блізка ля Бога, можа выпрасіць для людзей шматлікія ласкі. Жаданні людзей, якія прыходзяць да Марыі, адлюстроўвае надпіс у Вастрабрамскай капліцы: “Mater Misericordiae sub Tuum Praesidium Confugimus” (“Маці Міласэрнасці! Мы ўцякаем пад Тваю абарону!”). †

Марыя, 18 год
У сучасным свеце, напоўненым хаосам і фальшывымі каштоўнасцямі, складана маладой асобе ацаніць гэты свет і самога сябе. Хрысціянская моладзь менш разгублена і расчаравана, таму што мае магчымасць пераймаць Езуса і Яго Маці. Марыя з’яўляецца добрым узорам маці, жонкі, якая цалкам даверылася і аддана Богу. У малітвах нам лягчэй звяртацца да любячай Маці, якая ніколі не гневаецца, заўжды выслухае, суцешыць… Такая звычайная і ціхая, а якую вялікую мае моц і магутнасць! Заўсёды чулая і клапатлівая, таму моладзь Яе вельмі любіць і заўжды аддаецца пад Яе чулую апеку і звяртаецца па дапамогу. Разам з Марыяй мы адчуваем сябе любімымі дзецьмі нашага Айца ў небе.
    Маё сэрца напоўнена любоўю да маёй маці і Маці Езуса. У маім жыцці не было дня, каб я не адчувала Яе любові да мяне. Падчас малітвы да Марыі маё сэрца так моцна б’ецца, што мне здаецца, што яно вырвецца і вылеціць, як птушка.

†

Аб заснаванні касцёла і кляштара брыгітак было аб’яўлена ў 1634 г. і гэтая падзея згадвалася ў панегірычным друку ў 1635 годзе. Фундатарамі сталі вялікі маршалак літоўскі Крыштоф Весялоўскі і яго жонка Аляксандра з Сабескіх. Заснаванне кляштара, разлічанага на 30 сёстраў, стала сваеасаблівым ушанаваннем памяці іх удачаронай дачкі Грызэльды Сапежыны з Вадыньскіх, якая памерла 21.01.1633 г. Згодна ахвяравальнай граматы кляштару перадаваліся мястэчка Крамяніца, наступныя фальваркі: Князева, Рагозніца, Шылавічы і інш., а асобныя сродкі ахвяроўваліся на шпіталь.
    Хутка на набытым пад кляштар пляцы паўсталі драўляныя будынкі кляштара і касцёл, абнесеныя мурам. 6 снежня 1636 г. адбылося ўрачыстае ўваходжанне першых 8 сясцёр з люблінскага канвенту, якія 9 снежня выбралі настаяцелькай Ганну Сабескую, дачку люблінскага ваяводы і родную сястру фундатаркі.
    У 1642 г. пачалося будаўніцтва мураванага касцёла, які быў кансэкраваны 19 кастрычніка 1651 г. пад тытулам Звеставання Найсвяцейшай Панне Марыі віленскім біскупам Юрыем Тышкевічам. †

2011 год – XXV гадавіна малітваў аб адзінстве хрысціян у Асыжы

«Каб усе былі адно, як Ты, Ойча, ува Мне, а Я ў Табе, каб і яны былі ў Нас адно».
(Малітва Езуса за вучняў, Ян 17, 21)

Ці можна злучыць тое, што разарвалася тысяча гадоў таму? Што можа аб’яднаць людзей, якія сцвярджаюць, што толькі іх вера праўдзівая, калі кожны ўпарта абвяшчае сваю «праўду»? Гэтыя і падобныя пытанні ўжо цэлую тысячу гадоў непакояць многіх хрысціян, якія разумеюць, наколькі драматычным стала расчляненне Хрыстовага Цела - Царквы - на кавалкі. Яшчэ большым болем на фоне міжхрысціянскіх войнаў і канфліктаў адгукаецца малітва Езуса на Апошняй Вячэры: «каб усе былі адно». Ён ведаў, як хутка ў Яго імя людзі пачнуць дзяліць веру, уладу, дактрыну. Як хутка дух зайздрасці і падзелу пачне правіць баль там, дзе, здавалася б, павінна валадарыць толькі Божая Любоў. Аказалася, што чалавечыя амбіцыі сталі важнейшымі для многіх хрысціян, чым адзінства ў Езусе. †

Папа Бэнэдыкт XVI
    Трагедыя заключаецца ў тым, што пануе і распаўсюджваецца перакананне, што Бог з’яўляецца ворагам чалавека і яго свабоды. На гэта я хачу адказаць праўдзівай біблейскай верай у Бога, які паслаў на гэты свет свайго Сына Езуса Хрыста, каб ніхто не памёр, але ўсе мелі вечнае жыццё (пар. Ян 3, 16). Еўропа павінна адкрыцца на Бога, без боязі выйсці Яму насустрач, працаваць для чалавечай годнасці, што была адкрыта дзякуючы найлепшым традыцыям: біблейскай, якая тут з’яўляецца асноўнай; класічнай, сярэдневяковай і сучаснай эпохаў, дзе паўсталі філасофскія, літаратурныя, культурныя і сацыяльныя шэдэўры Еўропы.
    Фрагмент гаміліі Папы падчас св. Імшы ў Сантьяго дэ Кампастэла. Іспанія, 07. 11.2010 г. †

“Дзякуючы намашчэнню Святога Духа прэзбітэры пазначаны асаблівым знакам і так становяцца падобнымі да Хрыста-Святара, каб яны маглі дзейнічаць, замяняючы Хрыста-Кіраўніка”.
Presbyterorum ordinis, № 2.

1. Прадстаўленне і выбар.
Кожны з кандыдатаў, названы па імені і прозвішчу, падыходзіць да біскупа і кланяецца яму.

2. Гамілія.
У ёй біскуп растлумачвае вернікам і кандыдатам сутнасць прэзбітэрскай службы на падставе чытанняў з літургіі слова. †

“Зайграю для Божае хвалы…”,
Ірына Багдановіч. 3/2010 г
Дай, добры Божа, зару й сонца бачыць.
Тваёю ласкай захавай ад граху.
К Табе ўздыхае маё сэрца, плачыць.
Дай у Тваёй сіле мне знайсці пацеху…
Кожны вернік ведае і любіць гэтую песню, але не кожны, напэўна ж, знае, што яе словы напісаў паэт Вінцук Адважны, каталіцкі святар Язэп Германовіч. Словы вышэйзгаданага твора з’яўляюцца аўтарскай пераробкай аднаго з малітоўных вершаў Кірылы Тураўскага.
    Язэп Германовіч (1890 – 1978) актыўна і самаахвярна працаваў на ніве нацыянальнай культуры і духоўнасці ў першай трэці ХХ ст. Ён працаваў у Польшчы, Беларусі, Кітаі, у Літве.
    У 1948 г. ён быў асуджаны на 25 гадоў прымусовых работ у лагерах Сібіры. У 1955 г. айца Язэпа высылаюць у Польшчу, адкуль ён выязджае ў эміграцыю. Яго пяру належаць наступныя творы: успаміны “Кітай – Сібір – Масква”, разважанні на духоўныя тэмы “Ватыканскі Сабор”, “Слова аб пакуце”, апавяданні, вершы і вершаваная апрацоўка біблейскіх тэкстаў, пераклады на беларускую мову. †