Każdego roku w miesiącu czerwcu przeżywamy Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, która ukazuje i przybliża nam przeogromną miłość Boga do ludzi. Miłość ta obejmuje każdego, kto w Nim pokłada nadzieję.

   Прабітае дзідай сэрца Езуса, з якога выцекла кроў і вада – дзве жыватворныя крыніцы Божай любові і дабрыні, – з’яўляецца праявай бязмежнасці гэтай любові. Сэрца Хрыста напоўнена спагадлівай і міласэрнай любоўю. Евангеллі поўныя прыкладаў добразычлівай любові Езуса да кожнага патрабуючага чалавека. Яго дабрыню зведалі не толькі тыя, хто еў цудам размножаны Ім хлеб ці вяртаў страчанае здароўе, але і тыя, хто – сацыяльна адлучаны, пагружаны ў грахі – зведаў людское асуджэнне і быў блізкі да адчаю. Яны чулі ад Хрыста поўныя падбадзёрвання і надзеі словы: “Вер, сыне, адпускаюцца табе грахі”.


   Jezusowe, przebite włócznią serce, z którego wypłynęła krew i woda – te dwa ożywcze zdroje Bożej miłości i dobroci – to ukazanie ogromu tej miłości. Serce Chrystusa jest pełne litościwej i miłosiernej miłości. Ewangelie są pełne przykładów dobrotliwej miłości Jezusa względem każdego potrzebującego człowieka. Jego dobroci doświadczali nie tylko ci, którzy jedli cudownie rozmnożony przez Niego chleb czy odzyskiwali utracone zdrowie, ale również i ci, którzy wykluczeni społecznie, zanurzeni w grzechach, doznawali od ludzi wszelakiego potępienia i byli bliscy rozpaczy. Słyszeli oni od Chrystusa pełne otuchy i nadziei słowa – „ufaj synu, odpuszczają ci się twoje grzechy”.


   Jezusowe Serce było wrażliwe na materialną nędzę i biedę człowieka, ale o wiele bardziej wrażliwsze było, gdy zetknęło się z nędzą moralną, czyli grzechem. Tej nędzy pragnęło zaradzić na wszelki możliwy sposób, byle tylko człowiek dotknięty taką nędzą nie stawiał oporu łasce Jezusowej dobroci.
    Ta przeogromna miłość i dobroć Jezusowego Serca, której w wymiarze duchowym doznawaliśmy wielokrotnie, domaga się z naszej strony odpowiedzi. A jedyną godną Boga odpowiedzią może być nasza wielka wdzięczność. Święty Paweł Apostoł zachęcał wiernych, aby byli wdzięczni za dar wiary i inne przejawy Bożej dobroci. Tym bardziej należną jest wdzięczność za przebaczenie nam zła, które popełniliśmy w naszym życiu. To Boże przebaczenie jest przejawem miłości aż do końca. Dlatego Jezus czeka na naszą miłość wynagradzającą.
    Wielu ludzi w naszych czasach depcze miłosierną miłość Boga. Wielu jest takich, którzy stoją z dala od Niego, którzy grzechem się karmią na codzień, nie mając pojęcia o tym, co to jest Jezusowa miłość. Dlatego istnieje ogromna potrzeba z naszej strony wynagradzania tych zniewag i wzgard, wyrządzanych naszemu Stwórcy.
    Pamiętajmy, że Bóg chce, by nasze serca upodobniły się do Jego płonącego serca. I tak, jak woda niesie ukojenie, tak ogień miłości niech nas na nowo rozpala dla Chrystusa. A spoglądając na obraz Serca Jezusa lub na figurę, wzbudzajmy w sobie żal za grzechy i wołajmy: „Najświętsze Serce Jezusa, zmiłuj się nad nami!”.