Kolejny atrybut Adwentu w kościele to drabinka. Odzwierciedla ona symboliczne zejście
Boga z niebios na ziemię. U góry znajduje się gwiazda betlejemska, na dole – żłóbek z sianem,
a na schodkach – figurka Dzieciątka Jezus, która w czasie Adwentu „schodzi” coraz niżej, aby w dniu Bożego Narodzenia znaleźć się w żłóbku. Ta drabinka tak jakby symbolizuje dni okresu oczekiwania, pomaga wiernym odczuć w sercu zbliżające się radosne święto.
Bardzo ciekawą w środowisku świeckim tradycją, która pomaga dzieciom zmieniać przed- świąteczny czas w ekscytujące, radosne oczekiwanie, jest kalendarz adwentowy. Zwyczaj po- lega na liczeniu grudniowych dni pozostających do Bożego Narodzenia. Rodzice umieszczają w kalendarzu zadania, które w pewien sposób pomagają owocnie przygotować się do świąt, oraz prezenty za ich wykonanie. Zwykle jest to coś słodkiego. W ten sposób dziecko krok po kroku w duchu Bożym zbliża się do wielkiej uroczystości. Ta tradycja jest bardzo rozpowszechniona w Europie Zachodniej, gdzie wierni doszukują się różnorodności kształtów, surowców oraz charakterystycznego sensu podczas stwarzania kalendarza adwentowego.
Rozpowszechnioną w Europie tradycją są jarmarki świąteczne, które rozpoczynają swą pracę
tydzień przed Adwentem i trwają do Bożego Narodzenia. Ludzie szukają prezentów dla swoich
bliskich i znajomych. Jest to hołd pamięci pierwszych darów, przyniesionych Dzieciątku Jezus.
Środki ze sprzedaży na jarmarkach świątecznych często są kierowane na cele charytatywne.
W Hiszpanii uważa się za obowiązek dać komuś prezent „dla duszy”, czyli odgadnąć życzenie bliźniego. W ten sposób w kraju podczas Adwentu panuje duch obdarowywania. Nie tylko zwykli mieszkańcy pragną uszczęśliwić siebie nawzajem – dążą do tego całe instytucje, firmy, a nawet państwo.
Dzieciom prezenty kojarzą się z dobrym dziadkiem w czerwonym stroju i siwą brodą, czyli św. Mikołajem. Jego wspomnienie liturgiczne przypada na początku Adwentu (6 grudnia). Dzieciczekają, że wielki święty wynagrodzi im za dobre zachowanie w bieżącym roku. Podczas Adwentu w Europie przyjęło się odwiedzać znajomych. Na Łotwie na przykład są popularne tzw. „wieczorki” – spotkania podczas długich adwentowych wieczorów. Mieszkańcy wsi lub miasteczka gromadzą się w jednym z domów, modlą się, śpiewają pieśni religijne, czytają literaturę duchową, jednocześnie wykonując jakąś pracę. W odwiedziny najlepiej jest przychodzić z własnoręcznie przygotowanym poczęstunkiem.
W Niemczech piecze się stollen – ciasto, które kształtem przypomina bułkę. Jako nadzienie dodaje się do ciasta rodzynki i owoce kandyzowane, mak, orzechy lub marcypany. Niemcy pieką również inne tradycyjne danie, które się nazywa baumkuchen lub „drzewo-ciasto”. W środku przypomina ono ścięte drzewo z rocznymi słojami, z tego też powodu otrzymało taką nazwę. W Niemczech też, a także w Austrii piecze się ciastka plätzchen. Mogą mieć dowolny kształt i być robione z dowolnego ciasta. Najczęściej są to kulki orzechowe, brązowe gwiazdki, ciastka-„szachownica” z mieszanki czekoladowego i białego ciasta. W Szwecji piecze się piernikowe domki.
< Poprzednia | Następna > |
---|