Сярод найбольш частых пастаноў можна вылучыць адмову ад салодкага, алкаголю, абмежаванне ў праглядзе тэлевізара. Некаторыя на гэта ўсміхнуцца, некаторыя зададуць пытанне: колькі гадоў запар можна адмаўляць сабе ў шакаладзе? У чым сэнс не есці чагосьці? Яны не лічаць, што адмова ад салодкага ці ад камп’ютарных гульняў мае нейкую сувязь з рэлігійнасцю. Але для тых, хто рашыўся адмовіцца ад такіх рэчаў, не ў ежы справа. Для іх на першы погляд нязначныя ахвяры маюць глыбокі сэнс – яны з’яўляюцца імпульсам да змен, каб стаць лепшым чалавекам.
Сярод вернікаў, якія хочуць плённа перажыць перыяд Вялікага посту, ёсць таксама тыя, для каго сэнс гэтага часу выходзіць па-за межы праблемы харчавання. Яны стараюцца больш часу прысвяціць сябрам, сям’і, унутрана суцішыцца, рэгулярна маліцца і ўдзельнічаць у набажэнствах – адным словам, узяць пастанову, што служыць духоўным зменам.
Што ж, кожны “посціць” па-свойму, але самае важнае, каб чалавек заўважыў свае недахопы і шчыра захацеў пазбавіцца ад іх, каб зразумеў, што Вялікі пост з’яўляецца часам, падораным нам спецыяльна для таго, каб штосьці змяніць у сваіх паводзінах, каб знайсці месца для Бога ў сваім сэрцы і ў сваім штодзённым жыцці.
Ад якіх прыемнасцей адмаўляюцца карыстальнікі інтэрнэта?
Спрэчкі аб велікапосных пастановах адбываюцца не толькі падчас рэкалекцый ці размоў з ксяндзом. Асобы, якія карыстаюцца сацыяльнымі сеткамі, актыўна выказваюцца на гэтую тэму. Так карыстальнікі Твітэра склалі спіс прапаноў пакаянных практык. 21 тысяча “твітаў” уключае прапановы адмовіцца ад пэўных прыемных рэчаў у межах велікапосных пастаноў. Найбольшай папулярнасцю карыстаецца ежа – галоўным чынам ласункі і іншыя закускі. Акрамя гэтага, дастаткова распаўсюджана адмова ад ужывання тэхналагічных гаджэтаў. З’явіліся таксама жартоўныя прапановы. Ніжэй пададзены дваццаць самых частых варыянтаў:
Прапанова Шакалад Алкаголь Твітэр Сацыяльныя СМІ Праклёны Школа Салодкасці Салодкія напоі Кава Фастфуд
|
Твітаў 1143 681 645 501 364 357 333 280 257 253
|
Прапанова Чыпсы Мяса Хлеб Джанк-фуд Секс Фэйсбук Пост Піца Пірожныя Хатнія працы
|
Твітаў 253 251 196 184 150 148 134 116 113 108
|
|
Гаворачы пра інтэрнэт-карыстальнікаў, якія акрамя таго, што націскаюць на клавіятуру, часта з’яўляюцца вельмі веруючымі людзьмі, нельга абмінуць іх каштоўную падказку, ці, хутчэй, заахвочванне, адрасаванае самым забеганым і ўвесь час занятым людзям: карыстацца разважаннямі і рэкалекцыямі ў інтэрнэце ці на радыё, якія можна слухаць па дарозе на вучобу, на працу або проста дома. Яны напэўна дапамогуць сфарміраваць волю, паверыць у сябе, а таксама паглыбіць адносіны з Богам.
Як большасць “касцёльных” дзяцей, некалі на час посту я адмаўлялася ад салодкага і прагляду серыялаў, будучы падлеткам, посціла на хлебе і вадзе па пятніцах і серадах, сёння ж я ні ад чаго не адмаўляюся на час посту. |
|
Тэлебачання я не гляджу ўжо больш за 10 гадоў, а калі не ем больш чым палову дня, мне пачынае балець галава. Мне не падабаюцца людзі, якія адмаўляюцца ад нечага падчас посту, але ў той жа час з імі немагчыма размаўляць у гэты перыяд, бо яны злыя і нарвовыя, таму што проста галодныя...
Я раблю іншыя пастановы. Гэта можа быць большае ахвяраванне на карысць патрабуючых, хворых дзяцей, якіх, на жаль, у нашым грамадстве дастаткова шмат; наведваю сяброў, якіх даўно не бачыла; высылаю паштоўкі; стараюся старанней выконваць штодзённую працу і зрабіць тое, што даўно адкладваю; размаўляю з жабракамі на вуліцах Мінска, а калі лічу, што тое, на што яны збіраюць грошы, вартае – даю ім іх або купляю хлеб ці лекі (бывае, што гэтым людзям дастаткова простай размовы, спачування і ўсмешкі). Я не адмаўляюся ад чагосьці яшчэ па адной прычыне. Раней здаралася, што калі не стрымлівала пастанову, я пачынала сябе ненаві- дзець, прыніжаць сябе ва ўласных вачах... А гэта дрэнна. Нянавісць ніколі не бывае добрай. Кажуць, што трэба ненавідзець грэх, але я слабая, таму не ўмею аддзяляць грэх ад чалавека. Калі я спрабую ненавідзець грэх, я аўтаматычна пераходжу на асобу: ці на сябе, ці на кагосьці іншага.
Т
аму мая пастанова на Вялікі пост і ўвогуле на жыццё – не дазволіць нянавісці пасяліцца ў душы, больш любіць і дапамагаць у гэтым іншым. А ці ўдаецца мне гэта – Бог таму Суддзя.
Сёлета ўспрымаю Вялікі пост як шанс вярнуцца да каранёў, гэта значыць да Бога. |
|
На жаль, з дакладнымі пастановамі я пакуль так і вызначылася, а таму прыняла тое, што відавочна мне будзе карысна. Пастановы мае простыя, але ўсё ж ва ўсіх ёсць выключэнні, хоць я і разумею, што важна ў пастановах менавіта трываласць. Каб крыху фізічна адчуць устрыманне, стараюся не есці мяса, хаця ў гасцях ці там, дзе гатую не сама, ем тое, што даюць. Ад салодкага, на жаль, адмовіцца не магу, бо гэта асноўная частка майго рацыёну. Напэўна, галоўнай пастановай было вярнуць у сваё жыццё стабільную малітву ранкам, увечары і цягам дня, але пакуль раблю толькі малыя поспехі ў гэтым накірунку – дзень на дзень не прыходзіцца. Яшчэ адзін важны момант – змаганне за цішыню (каб вызваліць месца для Бога). Дзеля гэтага стараюся ў сацсеткі і пошту заходзіць толькі па неабходнасці (па працы ці па справе), а таксама слухаць менш музыкі. Цяпер для мяне гэта асабліва цяжка, бо я пачала хадзіць на заняткі танцаў, адпаведна хочацца дома паслухаць тэматычную музыку. Хоць цалкам яе не выкідаю са свайго жыцця, імкнуся, каб яе было меней. Другая справа – гэта імпрэзы, на якіх збіраюцца мае “калегі” па танцах і дзе вучацца танцаваць хутчэй, чым на звычайных уроках. Але пакуль і гэтыя вечарыны для мяне закрытыя. І хоць адмова ад гучных забаў – гэта відавочны выбар, у цяперашні перыяд ад мяне гэтае адрачэнне патрабуе больш. Ну, і яшчэ адна даволі асабістая пастанова – спрабую шукаць сябе і імкнуцца быць сабой: адкрываць менавіта свае жаданні, эмоцыі, памкненні. Калі сказаць коратка, то спрабую адкрыць сябе і наблізіцца да Бога.
Можа, таму што пастаноў шмат і пакуль яны не надта канкрэтныя, я выконваю іх праз раз, хаця імкнуся да большага пастаянства.