Чалавек з чулым сэрцам
Прыпавесць пра міласэрнага самараніна паказвае, якім павінна быць наша стаўленне да церпячых бліжніх, да людзей у патрэбе. Нам нельга праходзіць міма іх, абмінаць з абыякавасцю, але трэба спыніцца побач і прыняць канкрэтныя меры.
Міласэрны самаранін – гэта чалавек, які спыняецца перад пакутамі іншай асобы. Такое спыненне азначае не цікаўнасць, а гатоўнасць. Гэта чалавек, уразлівы да цярпенняў іншых, чалавек з чулым сэрцам, усхваляваны няшчасцем бліжняга, але расчуленасцю і спачуваннем ён не абмяжоўваецца. Міласэрны самаранін – той, для якога эмоцыі становяцца стымулам да дзеянняў, накіраваных на дапамогу параненаму. Міласэрны самаранін – гэта той, хто дапамагае ў цярпенні і ўкладае ў аказаную дапамогу сэрца і час, а таксама не шкадуе і матэрыяльных сродкаў. Міласэрны самаранін – гэта чалавек, які здольны на такі дар самога сябе. Гэта чалавек, сэрца якога добрае і велікадушнае. Чалавек, які выконвае волю Бога, які больш жадае міласэрнасці, чым ахвяры (параўн. Мц 12, 7).
ХV Звычайная нядзеля
Рэдакцыя
10 ліпеня 2022
|
10 ліпеня – каментарый да Евангелля
(Лк 10, 25–37)
Красамоўная прыпавесць пра міласэрнага самараніна адначасова з’яўляецца адказам Езуса на пытанне: “А хто мой бліжні?” (Лк 10, 29).
Бліжні – гэта той, хто захоўвае запаведзь любові, хто праяўляе міласэрнасць. Бог заўсёды жадае ад усіх міласэрнага сэрца, таму што Ён сам міласэрны і добра разумее нашы пакуты, нашы цяжкасці і нашы грахі. Міласэрны самаранін – гэта чалавек, які пераймае Божую міласэрнасць, міласэрнасць да таго, хто мае ў ім патрэбу.
Заклік Езуса, скіраваны кніжніку: “Ідзі і ты рабі так” (Лк 10, 37) – з’яўляецца таксама запрашэннем, скіраваным сёння нам. Варта выхоўваць у сабе такую чуласць сэрца, якая сведчыць пра спагаду да церпячага чалавека. Але мы таксама павінны пераўтвараць гэтую чуласць у канкрэтнае дзеянне, каб станавіцца – як той самаранін – людзьмі з міласэрным сэрцам. Няхай бліжэйшыя дні стануць для нас магчымасцю прыняць гэты заклік.
Бліжні – гэта той, хто захоўвае запаведзь любові, хто праяўляе міласэрнасць. Бог заўсёды жадае ад усіх міласэрнага сэрца, таму што Ён сам міласэрны і добра разумее нашы пакуты, нашы цяжкасці і нашы грахі. Міласэрны самаранін – гэта чалавек, які пераймае Божую міласэрнасць, міласэрнасць да таго, хто мае ў ім патрэбу.
Заклік Езуса, скіраваны кніжніку: “Ідзі і ты рабі так” (Лк 10, 37) – з’яўляецца таксама запрашэннем, скіраваным сёння нам. Варта выхоўваць у сабе такую чуласць сэрца, якая сведчыць пра спагаду да церпячага чалавека. Але мы таксама павінны пераўтвараць гэтую чуласць у канкрэтнае дзеянне, каб станавіцца – як той самаранін – людзьмі з міласэрным сэрцам. Няхай бліжэйшыя дні стануць для нас магчымасцю прыняць гэты заклік.
| < Папярэдняя | Наступная > |
|---|