Jezus, a podniósłszy oczy ku niebu, rzekł: „Ojcze, nadeszła godzina! Otocz swego Syna chwałą, aby Syn Ciebie nią otoczył i aby mocą władzy udzielonej Mu przez Ciebie nad każdym człowiekiem dał życie wieczne wszystkim tym, których Mu dałeś. A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa. Ja Ciebie otoczyłem chwałą na ziemi przez to, że wypełniłem dzieło, które Mi dałeś do wykonania. A teraz Ty, Ojcze, otocz Mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u Ciebie pierwej, zanim świat powstał. Objawiłem imię Twoje ludziom, których Mi dałeś ze świata. Twoimi byli i Ty Mi ich dałeś, a oni zachowali słowo Twoje. Teraz poznali, że wszystko, cokolwiek Mi dałeś, pochodzi od Ciebie. Słowa bowiem, które Mi powierzyłeś, im przekazałem, a oni je przyjęli i prawdziwie poznali, że od Ciebie wyszedłem, oraz uwierzyli, żeś Ty Mnie posłał. Ja za nimi proszę, nie proszę za światem, ale za tymi, których Mi dałeś, ponieważ są Twoimi. Wszystko bowiem moje jest Twoje, a Twoje jest moje, i w nich zostałem otoczony chwałą. Już nie jestem na świecie, ale oni są jeszcze na świecie, a Ja idę do Ciebie”.†

J 17, 1-11a

Wszystko dla nas!
   Modlitwa Jezusa nie może pozostawiać żadnych wątpliwości: wszyscy, którzy wzrok kierują ku Niemu jako swemu Zbawicielowi, należą do tej tajemniczej, ale jakże skutecznej wspólnoty wiążącej nas z Bogiem. Mieć życie wieczne to odnajdywać w Chrystusie dar odkupienia, którego Autorem jest miłujący Ojciec. Bóg powołał świat do istnienia. Stwarzając świat, kierował się bezinteresowną miłością: pragnął podzielić się swym życiem. A gdy człowiek przez grzech pierworodny próbował przekreślić stwórczy zamysł, Bóg objawił swą wolę w swoim Synu, Jezusie Chrystusie gotowym nie tylko przyjść na ziemię, ale także umrzeć na krzyżu i zmartwychwstać, aby przekonać nas, jak jesteśmy dla Niego cenni. Umiejmy odpowiedzieć na tę miłość!