Zyć Ewangelią.
Pierwszy Synod Diecezji Grodzieńskiej

Powołanie to tajemnica wiary, która dokonuje się w dialogu człowieka z Bogiem. Nie zależy od skutecznych chwytów marketingowych, lecz od tego, na ile młodzi ludzie będą dojrzali, by wejść w głęboką relację z Chrystusem, gdyż tylko dzięki łasce od Pana będą w stanie poznać własne pragnienia i usłyszeć Boże zaproszenie.

Wspólnota Kościoła w każdym czasie podejmuje troskę o młodych ludzi, którzy szukają sensu życia i odkrywają tajemnice Wszechmocnego w swojej duszy. Komisja synodalna ds. Powołań i Formacji do Prezbiteratu ma za zadanie wypracowanie nowych, adekwatnych do realiów sposobów animowania powołań do Służby Bożej i przygotowania przyszłych prezbiterów. Jej celem jest przyjrzenie się dwom obszarom zagadnień: budzeniu powołań do prezbiteratu oraz formacji do kapłaństwa – by zaproponować nowe rozwiązania, a także przypomnieć wiernym lokalnego Kościoła, że troska o to dzieło należy do wszystkich diecezjan.
    Członkowie komisji zaznaczają, że istotnym wsparciem dla duszpasterstwa powołań jest modlitwa wiernych w tej intencji. Stwarza bowiem idealne warunki, aby osoba mogła odkryć prawdę swego istnienia i znaczenie niepowtarzalnego planu życia, powierzonego jej przez Stwórcę. Powstała więc propozycja organizowania w każdej parafii w pierwsze czwartki miesiąca nabożeństwa w intencji powołań do kapłaństwa i życia konsekrowanego.
    Komisja podkreśla również, że najważniejsze miejsce pielęgnacji powołania to rodzina. Jest ona pierwszym środowiskiem, które uczy otwierać się na głos Bożego wezwania. Od niej w największym stopniu zależy postawa młodych ludzi wobec Stworzyciela, bliźnich i samych siebie. Do zadań rodziców należy więc szanować i rozwijać wartości ewangeliczne, przykładem własnego życia umacniając wiarę i miłość do Pana w swoich dzieciach.
    Członkowie komisji zwracają też uwagę na po- trzebę prowadzenia katechezy powołaniowej, w której wychowawcy, a szczególnie duchowni, powinni przedstawić w sposób jasny i zdecydowany powołanie jako realną możliwość dla młodych, którzy posiadają niezbędne dary i przymioty. Jednak troska o budzenie chęci pójścia za Chrystusem nie może nabyć charakteru propagandowego, ponieważ powołuje Bóg, a nie człowiek. Stąd też przeprowadzane akcje powołaniowe powinny pomagać w odkrywaniu powołania, ale go nie narzucać.
    Módlmy się zatem za wszystkich, którzy podjęli służbę w Kościele, a także za tych, których Chrystus do tej posługi zaprosi, aby byli „uczniami zakochanymi w Panu”, gotowymi do stania się narzędziem Jego Miłosierdzia.