Sakrament święceń

Kapłaństwo, czyli sakrament święceń, zostało ustanowione przez Pana Jezusa.

Pragnie On pomóc nam w drodze do nieba i dlatego dał nam Papieża, biskupów i kapłanów. On ich powołał, czyli wezwał do służby. To oni mają troszczyć się o nas, tak jak pasterz troszczy się o swoje owieczki.
    Alumni, których nazywamy także klerykami, przygotowują się do kapłaństwa w Wyższych Seminariach Duchownych. To specjalne miejsca, w których modlą się oraz studiują. Takie studia trwają co najmniej sześć lat. Pod koniec piątego roku zostają wyświęceni na diakonów, a kończąc szósty rok – na kapłanów. †

Sakramentu święceń kapłańskich udziela biskup.
   
    Jest to znak przekazania władzy kapłańskiej. Towarzyszy temu specjalna modlitwa konsekracyjna, czyli poświęcająca tę osobę w szczególny sposób Panu Bogu. W tej modlitwie zanoszona jest prośba do Pana Boga, by otrzymującemu święcenia udzielił łask Ducha Świętego. Łaski te są bardzo potrzebne do wypełniania zadań, jakie przed nim stoją. Jeszcze przed włożeniem rąk, śpiewana jest Litania do Wszystkich Świętych, w czasie której kandydaci na kapłanów leżą krzyżem na ziemi i polecają Panu Bogu swoje powołanie.
    W uroczystości święceń biorą także udział inni kapłani, którzy razem z biskupem odprawiają Eucharystię. Oni także kładą ręce na głowy wyświęcanych kapłanów i modlą się za nich. Powołanie kapłańskie jest bardzo piękne, chociaż niełatwe. Każdemu kapłanowi potrzebna jest nasza modlitwa. Pamiętajcie o tym, szczególnie w czasie Eucharystii. Módlce się też o nowe powołania kapłańskie, zakonne i misyjne, jest bowiem wiele miejsc na świecie, gdzie ludzie czekają na księdza.

Sakrament małżeństwa

„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską, oraz że cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący w Trójcy Jedyny i wszyscy święci”.

Byliście na pewno na Mszy św., w czasie której dwoje ludzi – kobieta i mężczyzna – przyjmowali sakrament małżeństwa. Może nawet ktoś z was podawał przyszłym małżonkom obrączki, trzymał welon pannie młodej lub pomagał w zbieraniu grosików, które goście weselni rzucali przed kościołem „na szczęście”.
   
    Podczas Eucharystii kapłan związuje stułą dłonie przyszłych małżonków i jest ze strony wspólnoty Kościoła świadkiem przysięgi składanej przez małżonków.
   
    Każdy z nich wypowiada piękne słowa: „Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską, oraz że cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący w Trójcy Jedyny i wszyscy święci”. Złożenie tej przysięgi oznacza przyjęcie sakramentu małżeństwa. Potem na znak miłości małżonkowie nakładają sobie nawzajem (mąż żonie, żona mężowi) pobłogosławione wcześniej obrączki. Wypowiadają także zobowiązujące słowa: „Przyjmij tę obrączkę jako znak mojej miłości i wierności. W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen”. Małżonkowie obiecują także, że ich rodzina będzie rodziną chrześcijańską, a swoje dzieci wychowają w wierze. Na koniec kapłan w imieniu Trójcy Świętej błogosławi zawarte małżeństwo.
    Na pewno nie jest to łatwe zadanie. Patrzycie na swoich rodziców i widzicie, jak muszą troszczyć się, by wasza rodzina była szczęśliwa, byście mogli dobrze się rozwijać. Módlcie się często za swoich rodziców, polecajcie Panu Bogu ich trudne sprawy i bądźcie dla nich radością.
   
    Dbajcie o dobre przyjaźnie, uczcie się pomagać innym. To pomoże wam nie być samolubem i w przyszłości dobrze wypełniać swoje powołanie.