Zainwestować kapitał duchowy na konto ludzkości
Ангеліна Пакачайла
11 wrzesnia 2016
|
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!Witam wszystkich czytelników rubryki młodzieżowej „Na skrzyżowaniu”. W dzisiejszym numerze zastanowimy się nad duszą otwartą na cele charytatywne, wspólnym dobrem oraz wkładem każdego w rozwój społeczeństwa. Dowiemy się, jaki powinien być pracownik Pana i po co dzielić się sobą z innymi.
Naprzód z Bogiem!
Cytat z Biblii:
„Kto jest dobroczynny, będzie wzbogacony, a kto innych pokrzepia, sam będzie pokrzepiony” (Przyp 11, 25)
Fragment z Pisma Świętego wskazuje na szczególną Opatrzność Bożą w sprawach charytatywnych. W miarę rozwoju hojności dobrobyt człowieka wzrasta. Chciwość zaś, połączona z obojętnością na potrzeby bliźniego, prowadzi do niedosytu i stałego głodu duchowego. Tylko oddając siebie człowiek naprawdę staje się szczęśliwy.†
Intencja miesiąca:
аby każdy wnosił wkład we wspólne dobro i w budowę społeczeństwa, które stawia w centrum osobę ludzką
Według zamysłu Stwórcy człowiek przychodzi na ten świat z pewną misją. I każdy ma ją inną, niepowtarzalną. Lecz poza tym osoba musi pamiętać, że ona istnieje w społeczeństwie i powinna dbać o wspólne dobro. W bieżącym miesiącu papież Franciszek wzywa wszystkich katolików świata, aby modlili się o cnotliwy wkład ludzi w rozwój społeczeństwa, w którym na pierwszym miejscu jest ludzkie życie.
Przedmiot rozważań miesiąca:
wspólne dobro
Czy zastanawialiście się kiedykolwiek nad tym, że każdego dnia korzystamy ze wspólnego dobra? Na przykład chodzimy wieczorem oświetlonymi ulicami lub bezpiecznie przechodzimy drogę na zielony kolor świateł, w razie potrzeby zwracamy się do lekarza lub do biblioteki. I tu należy zadać sobie pytanie: co zrobiłem dla dobra wspólnego? Czy troskliwie odnoszę się do tego, z czego mogę swobodnie korzystać?
Cel miesiąca:
przyczyniać się do rozwoju społeczeństwa
Człowiek może uczestniczyć w rozwoju społeczeństwa na przykład jako pracownik, ojciec rodziny lub nawet zwykły przechodzień na ulicy. Postęp polega na twórczej mocy, której człowiek musi dołożyć. Motywacją może być pragnienie uczynienia tego świata lepszym. Dlatego czasami dużo więcej robi dla społeczeństwa przechodzień poprzez swój przykład pomocy potrzebującemu, niż pracownik, który z dnia na dzień jest zajęty taką samą pracą.
Sprawa miesiąca:
zainwestować kapitał duchowy na konto ludzkości
Przez całe życie dusza ludzka się rozwija. Ona żywi się wrażeniami, uczuciami, doświadczeniami itp. Więc każdy ma w swej duszy kapitał czegoś pięknego, czym może się podzielić z innymi. Dobro nie powinno się zatrzymywać, musi trwać i być przekazywane dalej. Taki „kapitał” jest potrzebny każdemu. A jeśli inwestować go w ludzkość, dusza na pewno otrzyma zysk w postaci Bożej nagrody.
Książka miesiąca:„Charakter pracownika Pana”, Watchman Nee
Przydatność chrześcijańskiego pracownika w dużej mierze zależy od jego charakteru. Gdyż cechy wpływające na zachowanie człowieka są z natury elastyczne, współczynnik sprawności można zwiększyć pod warunkiem pracy nad sobą.
W książce autor analizuje cechy charakteru mające kluczowe znaczenie w życiu chrześcijanina. Wśród nich życzliwość do ludzi, umiejętność słuchania, gotowość do ofiary, pracowitość i wytrzymałość. Watchman Nee zastanawia się również nad innymi ciekawymi tematami, w tym nad subiektywnością i stosunkiem do pieniędzy.
Piosenka miesiąca:
„Daj mi, Boże”, Lisa Łukaszyna
„Daj mi, Boże, stać przed Tobą... z duszą czystą, kryształową”, – zaczyna wykonawca. „I służyć Ci nie dla zysku, nie z korzyści, nie z zazdrości, lecz z dobrego wezwania sumienia, dla prawdy, dla dobra”.
Utwór muzyczny może natchnąć na sprawy uczuciowe, by nie zaznać „duchowego ubóstwa”, „nie przeżyć swych dni beztrosko”.
Osoba miesiąca: święta Rozalia
Urodziła się w 1130 roku w pobliżu Palermo (Sycylia). Pochodzi z zamożnej i szlachetnej normańskiej rodziny. Ojciec był jednym z bezpośrednich potomków Karola Wielkiego. Legendarny przekaz utrzymuje, że jej matka przed urodzeniem dziecka otrzymała pouczenie z nieba, aby nadać mu imię Rozalia (róża i lilia), gdyż córka jej będzie ozdobą wyspy. Rodzice pragnęli wydać dziewczynę za mąż, ale ona, wzgardziwszy radościami świata, uciekła z domu i zamieszkała jako pustelnica w jednej z licznych grot na wyspie. Od tego momentu prowadziła życie pokutne, wypełnione modlitwą. Zmarła w wieku 35 lat.
W 1624 roku odnaleziono relikwie Rozalii, przy których znajdowała się kartka z napisem „Ja, Rozalia Sinibaldi, córka Boża, postanowiłam dla miłości Chrystusa tutaj zamieszkać”. Tradycja utrzymuje, że od tego momentu ustała zaraza nękająca mieszkańców Palermo. Nad grotą, gdzie odnaleziono jej relikwie, zostało zbudowane sanktuarium. Co roku tam podążają liczne pielgrzymki.
Do grona świętych Rozalia została dołączona przez papieża Urbana VIII w 1630 roku. W Kościele katolickim czczono ją jako orędowniczkę przy różnych nieszczęściach i chorobach. Wspomnienie świętej w kalendarzu liturgicznym – 4 września.
|
| < Poprzednia | Następna > |
|---|