Uszlachetnić swe zachowanie
Ангеліна Пакачайла
09 sierpnia 2015
|
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus! Witam wszystkich czytelników młodzieżowej rubryki „Na skrzyżowaniu”. W dzisiejszym numerze porozważamy z Wami o szlachetnym zachowaniu, altruizmie i bezinteresowności. Dowiemy się, w jaki sposób ucywilizować glebę duszy i przeżyć życie tak, aby o niczym nie żałować.
Cóż, naprzód z Bogiem!
Cytat z Biblii:
„Przeto przypatrzcie się, bracia, powołaniu waszemu! Niewielu tam mędrców według oceny ludzkiej, niewielu możnych, niewielu szlachetnie urodzonych” (1 Kor 1, 26).
Mowa o mądrości, wpływowości i szlachetnym pochodzeniu. Ale Bóg częściej powołuje ludzi prostych, którzy niczym się nie wyróżniają, ponieważ człowiek nie powinien chwalić siebie przed Panem, tylko wychwalać Jego.†
Intencja miesiąca:
aby wszyscy ludzie, pracujący na polu wolontariatu wielkodusznie angażowali się w służbę potrzebującym
Wolontariusze czynią ten świat trochę lepszym. Każdy z nas może oddać im kroplę swych sił poprzez modlitewne wsparcie. Róbmy razem wielkie rzeczy!
Przedmiot rozważań miesiąca:
szlachetność
Kiedyś szlachetność oznaczała pochodzenie szlacheckie, potem – moralną cechę człowieka niezależnie od jego stanowiska społecznego. Dziś za szlachetną uważa się osobę uczciwą i bezinteresowną, gotową pomóc temu, kto tego potrzebuje. Pod szlachetnością rozumie się czystość duszy, wysoką moralność, rozumienie tego, że każdy człowiek zasługuje na sprawiedliwość.
Czy ma miejsce szlachetność w moim zyciu? Czy uważam się za osobę szlachetną? Czas na zastanowienie się nad tymi pytaniami.
Cel miesiąca:
ucywilizować swe zachowanie
Zwykle ucywilizowują na przykład teren przy kościele lub przy własnym domu. Spróbujmy jednak ucywilizować nasze myśli i uczucia, a razem z nimi – uczynki. Do tego trzeba podwyższyć się i napełnić głębokim sensem. Pomocą posłuży literatura, malarstwo, praca. Po tym zachowanie na pewno zdobędzie szlachetny blask i odcienie wzniosłości.
Sprawa miesiąca:
zrobić uczynek „na korzyść rodu”
Wcześniej ludzi od małego uczono żyć uczciwie, by nie zhańbić swego rodu. Szlachetny człowiek dążył do rozsławienia swej dynastii dobrymi czynami. W podstawie uczynków leżały bezinteresowność i gotowość odmówienia własnej korzyści.
Może warto zastanowić się nad tym, w jaki sposób wyrazić podziękowanie przodkom? Dzięki nim otrzymałeś w dziedzictwie co najmniej swoje nazwisko.
Piosenka miesiąca:„Bardzo ważne”, Natalia Litwienko
„Bardzo ważne jest przeżyć to życie i potem o niczym nie żałować”. Piosenka o tym, że trzeba cenić każdą chwilę swego istnienia. Radością dzielić się z bliźnim, jego potrzeby i cierpienie przepuszczać przez siebie. „Aby potem o niczym nie żałować, trzeba Panu wiernie służyć” – słyszymy w refrenie.
Książka miesiąca:
„Nie ma nic niemożliwego z Bogiem” , Katheryn Kuhlman
Na stronach tej książki spotkacie się z morskim kapitanem, który wykurował się z raka jelit, z aktorką, która w sposób cudowny porzuciła narkotyki, z doktorem, żona którego w ciągu kilku sekund pozbyła się AIDS oraz z wielu-wielu innymi. Te unikalne historie są niezachwianym świadectwem cudownego przemienienia, które Bóg może dać każdemu, kto Go poszukuje.
Osoba miesiąca:Święta Klara
Klara narodziła się w 1194 roku w Asyżu (Włochy). Rodzina dziewczynki była jedną z najbogatszych rodzin szlacheckich tej miejscowości. Linia przodków Klary sięga aż do Karola Wielkiego. Dziewczynka była najstarszą z trzech sióstr. Gdy skończyła 12 lat, rodzice chcieli wydać ją za mąż. Jednak dziewczynce udało się ich przekonać, by poczekali z planem o jej zamążpójściu aż do 18 roku życia.
Klara znała historię nawrócenia Franciszka z Asyżu. Oprócz tego dwaj pierwsi jego naśladowcy – Ruffino i kapłan Sylwester – byli jej kuzynami. Podczas Wielkiego Postu w 1212 roku w świątyni San Rufino Franciszek wygłosił kilka kazań. Wzruszona jego słowami Klara przyjęła końcową decyzję pójść za Chrystusem za przykładem Franciszka, a po osobistym spotkaniu z nim postanowiła uciec z domu.
W Niedzielę Palmową tegoż roku Klara przybyła do Porcjunkuli, gdzie czekał na nią Franciszek. Przed ołtarzem w kaplicy obciął jej długie włosy i wygolił tonsurę. Tam dziewczyna zmieniła swój elegancki strój na surowe franciszkańskie ubranie i złożyła śluby. Z powodu zdecydowanego pragnienia rodziny, by Klara wróciła do domu, dziewczyna musiała uciekać i się ukrywać. Potem założyła zakon klarysek.
Zmarła 11 sierpnia 1253 roku. Kanonizował ją papież Aleksander IV w 1255 roku. Jest patronką telewizji.
|
| < Poprzednia | Następna > |
|---|