Papież Franciszek
    Wielki Post to początek, to droga prowadząca do bezpiecznego celu: Paschy Zmartwychwstania, zwycięstwa Chrystusa nad śmiercią. Okres ten zawsze kieruje ku nam stanowczą zachętę do nawrócenia. Chrześcijanin jest wezwany, aby powrócił do Boga „całym swym sercem” (Jl 2, 12), aby nie zadowalał się życiem przeciętnym, ale wzrastał w przyjaźni z Panem. Jezus jest wiernym przyjacielem, który nas nigdy nie opuszcza, bo nawet kiedy grzeszymy, czeka cierpliwie na nasz powrót do Niego, a wraz z tym oczekiwaniem ukazuje swoje pragnienie przebaczenia. Wielki Post jest czasem sprzyjającym odnowieniu siebie w spotkaniu z Chrystusem żyjącym w Jego Słowie, w sakramentach i w bliźnim. Pan – który podczas czterdziestu dni spędzonych na pustyni zwyciężył podstępy kusiciela – wskazuje drogę, którą trzeba pójść. Niech Duch Święty prowadzi nas do podjęcia prawdziwej pielgrzymki nawrócenia, by odkryć na nowo dar Słowa Bożego, by zostać oczyszczonymi z grzechu, który zaślepia, i służyć Chrystusowi obecnemu w braciach potrzebujących. Módlmy się za siebie nawzajem, abyśmy uczestnicząc w zwycięstwie Chrystusa, umieli otworzyć nasze drzwi dla osób słabych i ubogich. Wówczas będziemy mogli w pełni żyć i świadczyć o radości paschalnej.
        
Fragment Orędzia papieskiego na Wielki Post 2017  †

---

   Ks. bp Aleksander Kaszkiewicz
      Pan Jezus, który stał się posłuszny Ojcu aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej, aby w ten sposób dokonać zbawienia świata, ukazuje nam najgłębszy sens cierpienia. Bóg w swej niepojętej Opatrzności sprawił, że cierpienie zostało przemienione – stało się drogą, prowadzącą do zbawienia, do pełni życia i szczęścia. Wiara chrześcijańska ukazuje, jak wielką wartość w oczach Bożych ma cierpienie. Dodaje sił i otuchy milionom chorych na całym świecie, pozwala im przeżywać dolegliwości fizyczne i duchowe z godnością i miłością, wlewa w serca nadzieję i ufność. Nasza wiara uczy także, że cierpienie ma ogromną wartość duchową nie tylko dla osoby cierpiącej – jest ono wielkim skarbem Kościoła. Ofiarując swe cierpienia w intencjach wiernych i świata, osoby chore pomnażają niewidzialne dobra, wypraszają obfite łaski i dary Boże, przyczyniają się do wzrostu świętości we wspólnocie Kościoła.

Fragment kazania wygłoszonego podczas Dnia Chorych, Sopoćkinie, 11.02.2017