Papież Franciszek
    Szczęście, którego każdy pragnie, może się wyrażać na wiele sposobów i może zostać osiągnięte tylko wtedy, gdy jesteśmy w stanie kochać. Jak wiele osób niepełnosprawnych i cierpiących otwiera się ponownie na życie, skoro tylko odkrywają, że są kochani! I jak wiele miłości może wypływać z serca nawet choćby przez jeden uśmiech! Wówczas sama słabość może stać się pocieszeniem i wsparciem dla naszej samotności. Jezus w swojej męce umiłował nas aż do końca (por. J 13, 1). Na krzyżu objawił Miłość, która daje siebie bez granic. Cóż moglibyśmy zarzucić Bogu z powodu naszych słabości i cierpienia, czego nie byłoby już wyrytego na obliczu Jego ukrzyżowanego Syna? Do Jego cierpienia fizycznego dołączyły się wyszydzenie, usunięcie na margines i politowanie, a On odpowiada miłosierdziem, które akceptuje każdego i wybacza wszystkim. „W Jego ranach jest nasze zdrowie” (Iz 53, 5; 1 P 2, 24). Jezus jest lekarzem, który leczy lekarstwem miłości, bo bierze na siebie nasze cierpienie i zbawia. Wiemy, że Bóg potrafi zrozumieć nasze słabości, bo On sam ich doświadczył osobiście (por. Hbr 4, 15).
    Sposób, w jaki przeżywamy chorobę i niepełnosprawność jest wskaźnikiem miłości, jaką jesteśmy gotowi ofiarować. Sposób, w jaki radzimy sobie z cierpieniem i ograniczeniami jest kryterium naszej wolności, by nadać sens doświadczeniom życia, nawet wtedy, gdy jawią się nam jako absurdalne i nie zasłużone. Nie ulegajmy zatem niepokojowi z powodu tych ucisków.
        
Fragment homilii wygłoszonej podczas Jubileuszu Chorych i Niepełnosprawnych  †

---

Ks. abp Tadeusz Kondrusiewicz
   Ewangelia opowiada o statku owiec i pasterzu. Jeśli pasterz zauważa, że na noc nie wróciła jedna owca, to idzie i szuka jej. Znalazłszy, bierze na swoje ramiona i z radością niesie do domu. Co więcej, cieszy się z innymi, bo owca, która zginęła, znalazła się. Owca – zwierzę społeczne, i tylko będąc we wspólnocie czuje się szczęśliwa i bezpieczna. Podobnie jak z człowiekiem: jest on społecznym Bożym stworzeniem, i tylko we wspólnocie z innymi – bezpieczny i szczęśliwy.
   Pasterz z Ewangelii to Jezus, który kocha każdego. Zabłąkana owca – człowiek grzeszny. Jezus nie pozostawia go samego, a szuka, aby pomóc. On również mówi, że w niebie będzie większa radość z jednego grzesznika, który się nawrócił, niż ze stu sprawiedliwych. Wszystko to przypomina o bezgranicznym Bożym miłosierdziu, o tym, że nikt nie jest pozbawiony miłości Bożej, za wyjątkiem tych, którzy sami nie chcą jej doświadczyć.

Fragment homilii wygłoszonej podczas uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa.