W adhortacji apostolskiej „Evangelii gaudium” Papież Franciszek pisze, że istnieją chrześcijanie, którzy zdają się żyć Wielkim Postem bez Wielkanocy.
Papież jednak przyznaje, że radości nie przeżywa się w ten sam sposób na wszystkich etapach i w każdych okolicznościach życia, nieraz bardzo trudnych.
Dostosowuje się ona i zmienia, a zawsze pozostaje przynajmniej jako promyk światła, rodzący się z osobistej pewności, że jest się nieskończenie kochanym, ponad wszystko.
Radość Ewangelii napełnia serce i całe życie tych, którzy spotykają się z Jezusem.
Ci, którzy pozwalają, żeby ich zbawił, zostają wyzwoleni od grzechu, od smutku, od wewnętrznej pustki, od izolacji.
Z Jezusem Chrystusem radość zawsze rodzi się i odradza. †