Niewiele trzeba, aby dać odczuć osobom starszym, często schorowanym, że są dla nas nadal ważni i kochani. Wystarczy tylko odrobina cierpliwości, delikatności, poświęcenia, uwagi. To nic, że będziemy słyszeć po raz setny tę samą historię opowiedzianą tymi samymi słowami.
Trzeba odwiedzać osoby starsze, rodziców, dzwonić do nich, gdy mieszkają daleko. Nie pozwólmy na to, aby nasi najbliżsi ostatnie lata na ziemi przeżywali w poczuciu krzywdy. Niech wdzięczność i miłość do nich pomagają nam znajdować chwile, które moglibyśmy podarować tylko im!