Трэба нястомна пазнаваць Пана, каб разам з тым глыбей разумець назначаны Ім сцэнарый свайго жыцця, для якога падрыхтаваны паспяховы фінал. Трэба шукаць найлепшы спосаб для рэалізацыі гэтага сцэнарыя, багатага на разнастайныя сюрпрызы – часам радасныя, а часам сумныя. Пры тым важна ў любой сітуацыі заставацца чалавекам, які прызначаны найперш да святасці. Калі памятаем, што нашай мэтай з’яўляецца збаўленне, Бог заўсёды будзе на першым месцы. Тады мы трываем з Панам пры любых абставінах і не можам дазволіць сабе жыць так, нібы Яго не існуе.
Час водпуску і канікул павінен стаць нагодай для паглыблення сваёй малітвы, для даўжэйшых размоў з Панам пра ўласныя клопаты і радасці. Гаворка не аб нагружэнні сябе дадатковымі малітвамі і памнажэнні малітоўных пунктаў дня, але аб жывых сустрэчах з Богам у цішыні сэрца, у засяроджанні на ўлонні прыроды. На самой справе ў тым, каб знайсці з дзясятак хвілін цягам цэлых сутак на размову са Стварыцелем, няма нічога складанага.
Важна памятаць пра св. Імшу, паколькі гэта “сэрца кожнай нядзелі”. Варта заходзіць у святыню падчас экскурсій, каб там хаця б хвілінку пабыць у цішыні. Наведванне сакральных аб’ектаў і размовы з Панам – таксама досвед Божай прысутнасці. Праведзеныя такім чынам канікулы павінны паспрыяць таму, што вернемся да сваіх абавязкаў не толькі адпачыўшымі, але і больш шчаслівымі.
Дарагія Чытачы!
Не дазволім, каб Хрыстос дарэмна чакаў сустрэчы з намі ў Эўхарыстыі, у сакраманце пакаяння і паяднання, у малітве… Канікулы з’яўляюцца цудоўным часам, дарам Нябеснага Айца. Дык няхай гэты дар будзе добра намі выкарыстаны!