Kącik ministranta

Gazeta seminaryjna

W Kościele, który jest Ciałem Chrystusa, nie wszyscy członkowie spełniają jednakowe czynności. Ta różność funkcji w sprawowaniu kultu ukazuje się zewnętrznie przez różność szat liturgicznych. Przypomnijmy sobie dzisiaj niektóre z nich.

Komża jest skróconą albą, stąd jej symbolika jest identyczna: oznacza czystość duszy, stan łaski uświęcającej. Pierwotnie używana była w chórze podczas sprawowania liturgii godzin, a począwszy od XIV w. – także do innych funkcji liturgicznych. Stosowana jest także przez kapłanów, którzy nie odprawiają Mszy Świętej, a w niej uczestniczą (np. udzielają Komunii lub zbierają na ofiarę). Komża jest podstawowym strojem ministrantów.
Welon - okrycie diakona lub kapłana niosącego Najświętszy Sakrament lub błogosławiącego im Lud Boży. Podaje go ministrant i nakłada diakonowi lub kapłanowi na ramiona. Ten zapina welon dwiema przyszytymi do welonu sprzączkami. W welonie znajdują się od strony wewnętrznej małe «rękawki», w które diakon lub kapłan wkłada dłonie. Chodzi o to, by w czasie niesienia Najświętszego Sakramentu nie dotykać bezpośrednio monstrancji. Welon po zdjęciu go przez kapłana winien być starannie złożony i położony w godnym miejscu.