Prastarym zwyczajem Kościoła jest praktyka używania przez duchownych herbu właściwego dla stopnia piastowanej godności czy też pełnionej funkcji kościelnej. Herb wraz z dewizą tworzy tarcza z godłem herbowym oraz otaczające ją elementy wskazujące na piastowaną godność.

Herb Księdza biskupa Józefa Staniewskiego składa się z tarczy herbowej umieszczonej na krzyżu, ponad którymi znajduje się zielony kapelusz ze sznurem zakończonym z każdej strony 6 chwastami w trzech rzędach, co wskazuje na godność biskupią. Kapelusz pontyfikalny, zwany także prałackim lub herbowym (najbardziej charakterystyczna oznaka godności w herbach duchownych), wywodzi się z okrągłego, czarnego kapelusza z dość szerokim rondem i sznurem zawiązywanym pod brodą, używanego kiedyś powszechnie przez duchownych w czasie podróży i pielgrzymek. Herb dopełnia dewiza biskupiego posługiwania EVANGELII GAUDIUM (RADOŚĆ EWANGELII), która jest równocześnie kluczem do interpretacji samego godła herbowego oraz zawartych w nim swoistych priorytetów pasterskiej posługi Księdza biskupa. †

Godło herbowe jest podzielone na trzy pola w kształcie odwróconej litery „Y”.
    W prawym (w układzie heraldycznym) górnym, złotym polu, które symbolizuje chrześcijańskie cnoty (wiarę, sprawiedliwość, miłosierdzie), a także bogactwo i władzę, znajduje się symbol przebitego serca w cierniowym wieńcu, z którego wychodzą płomień ognia oraz promienie. Jest to symbol naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa, Który jest największym bogactwem i Najwyższym Królem, Którego serce, przebite na krzyżu, jest źródłem wszelkich łask i cnót w życiu człowieka. Płomień ognia oznacza życie – zawsze żyjącego Jezusa Chrystusa, a płomienie – nieustanny dar miłości, którym On chce obdarzać. Ten symbol jest także nawiązaniem do rodzinnej parafii Księdza Biskupa Józefa (w Zaniewiczach), a więc do każdej rodziny, które są wielkim bogactwem w Kościele, a które też powinny swoją siłę i moc czerpać z Serca Zbawiciela.
    W lewym (w układzie heraldycznym) górnym, niebieskim polu, które symbolizuje czystość, wierność, błękit nieba, a także jest kolorem maryjnym, znajduje się wizerunek Najświętszej Maryi Panny, czczonej w obrazie Matki Bożej Ostrobramskiej – Matki Miłosierdzia, Która jako Przybytek Ducha Świętego poprzedza nas na drogach wiary, jako Oblubienica Ducha Świętego, modląc się we Wspólnocie Apostołów i uczniów Chrystusa, wprowadza cały Kościół w tajemnicę Darów Ducha Świętego, jako wychowawczyni pokoleń otaczała swoim płaszczem opieki pokolenia naszych przodków jako Patronka Archidiecezji Wileńskiej i nadal opiekuje się swoimi dziećmi Diecezji Grodzieńskiej, która w 1991 r. została częściowo utworzona z Archidiecezji Wileńskiej.
    W dolnym, zielonym polu, które symbolizuje nadzieję, wolność, radość i obfitość, jest umieszczony symbol miasta Grodna – jeleń św. Huberta z krzyżem złotym między rogami. Każda posługa ma swoje określone miejsce, czas i okoliczności, dlatego wszystko, co się czyni przez obecne pokolenie chrześcijan, powinno być wykonywane w nadziei i ufności w Bożą Opatrzność oraz radości, która płynie z wykonywania posługi głoszenia Ewangelii Chrystusowej.