Czy ksiądz może być doradcą życia rodzinnego?

Pytania i odpowiedzi

W osobie księdza spotykamy nie tylko osobę z wiedzą teoretyczną, lecz także osobę ze szczerym pragnieniem służby.
Przede wszystkim należy pamiętać, że kapłan jest osobą, której zadaniem nie jest wyrażanie prywatnych opinii, lecz dzielenie się z wiernymi nauką i doświadczeniem Kościoła (KKK, 1551-1553). Żadna ziemska organizacja nie posiada tak dużej wiedzy i doświadczenia, jak Kościół katolicki, który zdobył to w ciągu dwóch tysięcy lat niestrudzonej służby ratowania małżeństwa i rodziny.
    Po drugie, bycie księdzem nie jest zawodem, lecz powołaniem, tak jak w przypadku rodziny (KKK, 1603; Jan Paweł II, Pastores dabo vobis, 41; Familiaris Consortio, 11), więc kapłan to nie kawaler w pracy tymczasowej. Jest to osoba, która na zawsze poświęciła siebie niestrudzonej i nieograniczonej służbie Bogu i zbawieniu ludzi, kierując się nadprzyrodzoną motywacją. Zauważmy, że Kościół nie od razu zadowala czyjeś pragnienie bycia księdzem, ponieważ najpierw sprawdza osobę pod kątem jej altruizmu i nadprzyrodzonej motywacji. Następnie organizuje dla takiej osoby głęboką formację (kształtowanie) na wszystkich poziomach, zapewnia gruntowną wiedzę z różnych dziedzin życia, uczy czerpać z bezdennego źródła Bożego Objawienia, dwudziestowiecznej wiedzy i doświadczenia Kościoła, a także z osobistego doświadczenia kontaktu z Bogiem. I to nie wszystko. W momencie przyjęcia kapłaństwa kandydat przyjmuje go nie jako powołanie do pracy, lecz jako sakrament. Oznacza to, że sam Bóg namaszcza i napełnia go wszystkimi niezbędnymi darami, aby był zdolny do wypełniania misji kapłańskiej (KKK, 1564). W rezultacie w osobie kapłana spotykamy nie tylko osobę z wiedzą teoretyczną, ale osobę ze szczerym pragnieniem służby, skierowaną przez Boga i Kościół do realizacji misji Chrystusa na tym świecie, gdzie fundamentalne miejsce zajmuje rodzina (Jan Paweł II, Familiaris Consortio, 15).
   Żaden z ludzi nie ma tak głębokiego i bogatego doświadczenia w życiu małżeńskim i rodzinnym, jak kapłan w duszpasterstwie. Często podczas kilku dni odwiedzin duszpasterskich kapłan gromadzi tyle doświadczenia i wiedzy na temat małżeństwa i rodziny, ile zwykły człowiek, który posiada rodzinę, nie zgromadzi przez całe swoje życie. Ksiądz to ktoś, do kogo dziadkowie, babcie, żony, mężowie, dzieci, wnuki przychodzą dzielić się najbardziej intymnymi i przejmującymi przeżyciami, o których nikt nigdy na tym świecie się nie dowie, nie zgadnie. To on zna ludzi „od wewnątrz”. Ta wiedza o prawdziwym stanie rzeczy, stanie każdej duszy i rodziny daje kapłanowi możliwość nie tylko naprawdę zobaczyć, ale także dać odpowiednią ocenę rzeczywistości, dlatego jego pogląd i wnioski nie są owocem jego prywatnych myśli lub przeżyć, lecz wynikiem obserwacji ludzkich dusz od wewnątrz, a także tego poglądu, który pochodzi z doświadczenia i wiedzy Kościoła Chrystusowego (KKK, 1564).
    W końcu kapłan ma nie tylko prawo, lecz także obowiązek nauczania i opiekowania małżeństwem i rodziną. Wynika to z jego misji: głoszenia Ewangelii, uświęcania, wzmacniania poprzez święte sakramenty i prowadzenia wszystkich ku zbawieniu (Mt 28, 19-20; KKK, 1565). Doświadczenie kapłana w sprawach rodzinnych to skarbnica zawierająca wiedzę ziemską i Bożą, doświadczenie osobistego duszpasterstwa rodzin, które tu i teraz wiąże się z niesamowitym doświadczeniem Kościoła, rozciągającym się w czasie i przestrzeni. Jest to również dar modlitwy, błogosławieństwa Bożego i ofiarnej Mszy św. za tych, którzy nie boją się dzielić z księdzem radość i ból swego małżeństwa.