Odpowiedź na pytanie o naszym zmartwychwstaniu można odnaleźć w Pierwszym Liście do Koryntian: „Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli” (15, 20). Będziemy mieli ciało, podobne do Jego ciała, to znaczy, że więcej nie będzie podporządkowane potrzebom tego świata doczesnego, ale ciało uwielbione i przemienione – dla życia w chwale, życia wiecznego.

Święty Paweł Apostoł mówi: „Lecz powie ktoś: A jak zmartwychwstają umarli? W jakim ukazują się ciele? O, niemądry! Przecież to, co siejesz, nie ożyje, jeżeli wprzód nie obumrze. To, co zasiewasz, nie jest od razu ciałem, którym ma się stać potem, lecz zwykłym ziarnem, na przykład pszenicznym lub jakimś innym. Bóg zaś takie daje mu ciało, jakie zechciał; każdemu z nasion właściwe” (15, 35–38). I jeszcze: „Podobnie rzecz się ma ze zmartwychwstaniem. Zasiewa się zniszczalne – powstaje zaś niezniszczalne; sieje się niechwalebne – powstaje chwalebne; sieje się słabe – powstaje mocne” (15, 42–43). †

„Jaki ów ziemski, tacy i ziemscy; jaki Ten niebieski, tacy i niebiescy. A jak nosiliśmy obraz ziemskiego człowieka, tak też nosić będziemy obraz człowieka niebieskiego. Zapewniam was, bracia, że ciało i krew nie mogą posiąść Królestwa Bożego, i że to, co zniszczalne, nie może mieć dziedzictwa w tym, co niezniszczalne. Oto ogłaszam wam tajemnicę: nie wszyscy pomrzemy, lecz wszyscy będziemy odmienieni. W jednym momencie, w mgnieniu oka, na dźwięk ostatniej trąby – zabrzmi bowiem trąba – umarli powstaną nienaruszeni, a my będziemy odmienieni. Trzeba, ażeby to, co zniszczalne, przyodziało się w niezniszczalność, a to, co śmiertelne, przyodziało się w nieśmiertelność” (15, 48–53).
    Przeczytaliśmy stwierdzenia Pawła Apostoła, napisane pod natchnieniem Ducha Świętego. Stwierdzenia, ale nie opis. Jednak odpowiedź podana w Pismie Świętym, jest zrozumiała: ciało nasze zmartwychwstanie i będzie chwalebne. A to znaczy, że nie będzie więcej podporządkowane potrzebom biologicznym i granicom czasowo-przestrzennym.
    W tym zaś, co dotyczy identyczności naszego ciala, będzie ono takie same jak teraz. Jak pisał św. Tomasz z Akwinu, jeżeliby nie było takie same, nie można byłoby mówić o „zmartwychwstaniu”.
    Sam Jezus Zmartwychwstały pozwolił siebie dotknąć. Święty Tomasz w związku z tym mówi: „Zgodnie z jego naturą, ciała uwielbionego można dotknąć, jednak z racji właściwości nadprzyrodzonych, nie może jego dotknąć ciało nieuwielbione”. Dlatego święty Grzegorz twierdzi: „Pan pokazał uczniom, że mogą dotknąć Jego ciała, kiedy przyszedł przez drzwi zamknięte, żeby pokazać: po zmartwychwstaniu Jego ciało jest takie same według swojej natury, jednak nie takie według swojej chwały”.