Kościół pw. Matki Bożej Wniebowziętej i św. Jozafata Kuncewicza w Sopoćkiniach (Teolinie)

Parafii i świątynie

W 1514 r. król Zygmunt Stary nadał miejscowość Święck panu Szymkowi Sopoćce. W 1560 r. Szymko Sopoćko założył miasteczko, któremu nadał nazwę Sopoćkinie. W roku 1612 Jan Wołłowicz ufundował w Sopoćkiniach kościół pw. Matki Bożej Wniebowziętej. Był to kościół filialny i należał do parafii katolickiej Hoża.
    Dnia 27 kwietnia 1789 r. została erygowana parafia rzymsko-katolicka w Teolinie, tak się nazywało miasteczko w owe czasy. 22 lutego 1879 r. car Mikołaj I zamyka kościół w Teolinie, tutejsza parafia katolicka przestaje działać. W latach 1890 – 1916 kościół staje się własnością klasztoru mniszek prawosławnych. W roku 1905 car Mikołaj II wydaje rozkaz "Tolerancyjny", który daje prawo do legalizacji parafii katolickich na terenach Rosji Carskiej. 15 lutego odbywa się erekcja parafii przez Papieża Piusa X. Katolikom nie zwrócono kościoła, mieli oni możliwość budowy małego kościoła przy parafialnym cmentarzu.
    Dopiero 15 sierpnia 1916 r. świątynia wróciła w ręce katolików. W Teolinie została odnowiona parafia katolicka. W latach 1935 – 1939 kościół został rozbudowany przez parafian i księży dziekanów: ks. Piotra Kotlewskiego i ks. Józefa Perkowskiego.
W czasie drugiej wojny światowej kościół w Teolinie bardzo ucierpiał. 22 września 1939 r. żołnierze sowieccy uszkodzili wieżę kościelną i główny ołtarz z obrazem Matki Bożej Ostrobramskiej. 22 czerwca 1941 r. całkowicie została zniszczona wieża kościelna przez wkraczające wojska niemieckie. 15 lipca 1944 r. w czasie działań wojennych kościół został poważnie uszkodzony, dach świątyni spłonął. Po 1944 r. parafianie wraz z ks. Józefem Nowosadką remontują kościół. Po śmierci ks. Józefa parafia zostaje bez kapłana. W latach 1965 - 1970 wierni sami bronili wiary i kościoła.
    Lata 1970 – 1984: na skutek próśb i starań parafian teolińskich u władz sowieckich, do kościoła dojeżdżają księża z okolicznych parafii - ks. Jan Bołtralik z par. Labno i ks. Kazimierz Orłowski z par. Adamowicze. 1 lipca 1984 r. do parafii przybywa młody kapłan ks. Witold Lozowicki, mianowany na proboszcza przez ks. kard. Juliana Wajwodsa z Łotwy. W latach 1984 – 1990 praca i hojna ofiara ludu Bożego nieustannie upiększają kościół. W dniach 4 – 6 listopada 1988 r., po 50-letniej przerwie parafię odwiedza Biskup - Edward Eugeniusz Samsel z Łomży.
    Od 15 maja do 28 października 1989 r. trwa budowa trzech nowych wież świątyni. Poświęcić odnowiony kościół przybywa ks. Biskup Tadeusz Kondrusiewicz. 16 listopada 1989 r. zostają poświęcone trzy nowe wieże i nowo ufundowany dzwon pw. św. Jozafata Kuncewicza. 15 grudnia w kościele wybucha pożar, który niszczy ołtarz główny. Parafianie podejmują starania odnowić świątynię. 9 maja 1993 r. ks. bp Aleksander Kaszkiewicz, Ordynariusz Grodzieński, dokonał poświęcenia odbudowanego ołtarza głównego.
    Od 4 marca 1993 r. w parafii pracują siostry Serafitki przybyłe z Oświęcimia.