Што рабіць, калі цябе дражняць?
Дзіцячы куточак
Міхась вельмі любіў дражніць сваю сястрычку Палінку. Паліна вельмі крыўдзілася і плакала.
- Чаго ты плачаш, Полечка? – аднойчы спытаў тата.
- Мяне Мішка дражніць.
- Ну і хай дражніць, а ты не паддавайся!
Было вельмі цяжка не паддавацца, але адзін раз Поля паспрабавала, і вось што з гэтага атрымалася.
Дзеці сядзелі за сталом і снедалі.
- Вось толькі я падсілкуюся, - пачаў Міхась, - і тваю ляльку схаваю.
- Ну і што, - засмяялася Поля, - можа маёй ляльцы цікава будзе ў хованкі пагуляць, бо ўсё роўна я знайду яе.
†
Мішка нават жаваць перастаў ад здзіўлення.
- У цябе - катар, - сказаў ён, падумаўшы. – Заўтра ты не пойдзеш з намі паглядзець кінафільм.
- А я заўтра сабралася ісці да сяброўкі – будзем разам з ёй складаць пазлы, а ў кінатэатр я пайду ў наступны тыдзень.
- Усе вы, дзяўчынкі, - дрыготкім голасам прагаварыў Мішка,- усе вы - страшэнныя плаксы.
- І мне самой хлопчыкі больш падабаюцца, - спакойна адказала маленькая Поля.
Міхась азірнуўся вакол сябе і крыкнуў:
- А мне дастаўся большы і саладзейшы яблык!
- Еш на здароўе, - сказала Поля.
Тут Міхась не вытрымаў і заплакаў.
- Чаму ты плачаш, сынок? - спытала мама, уваходзячы ў пакой.
- Мяне Полька крыўдзіць, усхліпваючы, сказаў Міхась. - Я дражню яе, а яна не паддаецца.