Spieszmy się kochać ludzi

Kącik dziecięcy

Szanowni czytelnicy!
Każda chwila naszego życia jest niezmierzoną kosztownością. Czas jest ogromnym kapitałem, który bardzo szybko się wyczerpuje. Może być wydzielany rozważnie, z miłością, dobrem, wielkodusznością, a może zostać wykorzystany bezsensownie, pusto i bez celu. Dookoła każdego z nas są ludzie – bliscy, znajomi, przyjaciele, koledzy z pracy. I w każdym momencie życia możemy obdarzać tych ludzi dookoła ciepłem, miłością, wyrozumieniem, życzliwością, aby potem nie żałować, że nie zdążyliśmy tego zrobić. Nie zdążyliśmy powiedzieć bliskiej osobie coś ważnego. Pamiętajmy, że każdy człowiek może nieoczekiwanie odejść za kres naszego ziemskiego życia. Spieszmy się kochać! Przypomnijmy te słowa w tym momencie, kiedy się na kogoś złościmy. Kochajmy, bo czasu jest tak mało...

Spieszmy się kochać ludzi
Spieszmy się
kochać ludzi, tak szybko odchodzą
zostaną po nich
buty i telefon głuchy
tylko to, co nieważne jak krowa się wlecze
najważniejsze tak prędkie, że nagle się staje
potem cisza normalna więc całkiem nieznośna
jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy
kiedy myślimy o kimś zostając bez niego
Nie bądź pewny, że czas masz, bo pewność niepewna
zabiera nam wrażliwość tak jak każde szczęście
przychodzi jednocześnie jak patos i humor
jak dwie namiętności wciąż słabsze od jednej
tak szybko stad odchodzą jak drozd milkną w lipcu
jak dźwięk trochę niezgrabny lub jak suchy ukłon
żeby widzieć naprawdę zamykają oczy
chociaż większym ryzykiem rodzić się nie umierać
kochamy wciąż za mało i stale za późno
Nie pisz o tym zbyt często lecz pisz raz na zawsze
a będziesz tak jak delfin łagodny i mocny
Spieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
i ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą
i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości
czy pierwsza jest ostatnią czy ostatnia pierwszą.

Ks. Jan Twardowski