Rozważania

B yłem na różnych spotkaniach, gdzie jako zadanie było, by znaleźć w sobie 5 cnót i 5 rzeczy, które chcesz naprawić. Rzadko kto z uczestników mógł znaleźć odpowiedź na temat swoich cnót. Ale o tym, co naprawić – łatwo.
    Najwyraźniej większość z nas łatwiej dostrzega w sobie coś złego niż dobrego.Zazwyczaj ta cecha zakorzenia się w doświadczenia z dzieciństwa, gdy mówi się dziecku, że zrobił coś złego, ale niewiele zwraca się uwagi na to, co robi prawidłowo i dobrze. †

Okres Bożego Narodzenia nie bez powodu uważany jest za czarowny: nawet najbardziej prozaiczne momenty życia mogą zamienić się w spotkanie z Bogiem. Tak na przykład przygotowanie posiłku na stół wigilijny staje sie wspomnieniem dwunastu pokoleń Izraela, czekających na przyjście Zbawiciela, lub uświadomieniem sobie, że każda wieczerza (zwłaszcza ta, zwana Liturgią) oparta jest na fundamencie z dwunastu apostolskich kamieni.

Historia, którą dzisiaj opowiem, miała miejsce mniej więcej trzynaście lat temu. Dzięki niej nie stałem się bardziej pobożnym, empatycznym, mówiąc ściślej – lepszym. Szczerze, to nawet zapomniałem o niej na jakiś czas. Raz lub dwa razy opowiedziałem ją przy okazji jakiegoś kazania świątecznego i wysłałem do „archiwum” pamięci, robiąc miejsce na kolejne niesamowite historie.
    A tu nagle Angelina z redakcji „Słowo Życia” zwróciła się z pytaniem, czy nie mógłbym opowiedzieć czytelnikom o jakimś niezwykłym wydarzeniu na święta Bożego Narodzenia. I, przypominając ową właśnie historię, zgodziłem się, sam sobie się dziwiąc. †

T ego dnia w całym domu pachnie karpiem, uszkami z makiem i choinką. W dużym pokoju stoi stół nakryty białym obrusem, a na nim opłatek i świeca, i na pewno grają tradycyjne polskie kolędy, które zaczyna śpiewać każdy, kto wchodzi do domu. To niezwykły wieczór, na który czekam każdego roku i który jest zawsze wyjątkowy. †

Kto potrzebuje nawrócenia? Jesteśmy przyzwyczajeni do tego, że jest to opowieść o alkoholikach, rozpustnikach, mordercach... Co tydzień uczestniczymy we Mszy świętej, spowiadamy się, może nawet częściej niż dwa razy w roku, przed dwoma głównymi świętami, ale uważamy, że zarówno siebie, jak i Boga poznaliśmy do końca. Jednak jak to możliwe, jeśli Bóg jest nieskończony, a duchowy wzrost nie ma granic. Więc może nawrócenie dotyczy każdego z nas? †

Wiadomo, że post – Adwent lub Wielki Post – to okres, w którym Kościół, między innymi, poprzez liturgię zwraca naszą uwagę na życie duchowe człowieka, na miejsce Boga w nim.

Na temat rozwoju wiary rozmawialiśmy z o. Andrzejem Krotem, proboszczem grekokatolickiej parafii Matki Bożej Fatimskiej w Grodnie, autorem audycji „Chrześcijaństwo i literatura białoruska” w Radiu Watykańskim, wykładowcą w Koledżu Teologicznym im. św. Kazimierza. †

Zbliża się uroczystość Narodzenia Pańskiego. Do niej idziemy przez czas oczekiwania, który pomaga nam dotrzeć do tajemnicy Bożego Narodzenia. †