Дапамагчы добрай радай

Малітва – гэта цэнтральны і найбольш яскравы выраз веры рэлігійнага чалавека. Яна адыгрывае асноўную ролю ў жыцці верніка і мае вялікае значэнне, паколькі з’яўляецца выразным і зразумелым крытэрыем аддзялення веры ад няверы.

Хацелася б адзначыць, што малітва можа быць вытлумачана ў псіхалагічных катэгорыях. Каб чалавек пачаў маліцца, яму неабходна ўнутрана засяродзіцца, супакоіцца і звярнуцца да Бога. Малітва не можа існаваць без усведамлення існавання Усемагутнага і дасягае сваёй мэты, толькі калі асоба з Ім сустракаецца. Падчас сустрэчы зместаў новыя думкі пранікаюць з несвядомасці ў свядомую сферу. Чалавек, наколькі гэта магчыма, набліжаецца да Бога і адчувае радасць ды задавальненне. Аўтэнтычнае перажыванне малітвы нясе з сабой духоўныя і псіхалагічныя каштоўнасці. Такім чынам, што малітва можа даць асобе? У першую чаргу… †

Адзін з самых вялікіх клопатаў бацькоў у наш час – тое, што дзіця не хоча есці. Чаго толькі яны не выдумляюць: адны падчас кармлення ўключаюць малому які-небудзь мультфільм або даюць у рукі тэлефон, каб адцягнуць увагу ад ежы, іншыя робяць са стравы ледзь не мастацкія творы, каб толькі дзіцяці спадабалася. Пастаянная барацьба за лыжку супу можа ператварыць жыццё дзіцяці і бацькоў у сапраўдны кашмар.
    Безумоўна, вельмі важна, каб дзіця харчавалася правільна, і ўсе бацькі імкнуцца пра гэта паклапаціцца. Аднак замест таго, каб з’есці смачную страву, малое можа гадзінамі сядзець над талеркай ці проста адразу кажа, што нечага не любіць або не будзе есці. Расчараванне бацькоў часам не знае межаў, тым больш, калі пачуюць ад урача, што дзіця мае вельмі малую вагу. †

Як зразумець, што мы залежныя? Якія могуць быць наступствы? Ці ёсць спосабы прадухілення і лячэння залежнасці?
    У апошнія гады адбыліся значныя тэхналагічныя і сацыяльныя змены, і мабільны тэлефон стаў неад’емным атрыбутам сучаснага чалавека. Наяўнасць тэлефоннага апарата і павелічэнне кантакту з ім становіцца даволі распаўсюджанай з’явай у паўсядзённым жыцці. Сёння нас менш здзівіць асоба, якая ўжо з десятак разоў змяніла мадэль мабільнага, чым той, хто скажа, што не мае яго ўвогуле. Такіх людзей амаль не засталося. Нас нават зусім не ўражвае факт, што і дзеці 2-3 гадоў умеюць карыстацца смартфонам. †

Напэўна, большасць бацькоў скажуць, што маленькі пляскач “не нашкодзіць” дзіцяці, а наадварот, дапаможа ў выхаванні. Знойдуцца нават тыя, хто ўпэўнены, што дзіця часам заслугоўвае папругі. Некаторыя дарослыя, тлумачачы свае “правільныя” паводзіны, гавораць, што ўдарылі з любоўю.
    Безумоўна, не ўсім спадабаецца мой адказ, бо хтосьці падкрэсліць, што святар не ведае, што значыць выхоўваць дзяцей кожны дзень, што “бацькі нас білі, і мы выраслі добрымі людзьмі” і да т. п. Так, згодны, што сённяшняе малодшае пакаленне значна адрозніваецца ад пакалення, якое было, напрыклад, 10-20 гадоў таму. Аднак адказ адназначны – біць дзяцей нельга ні пры якіх абставінах і ніякім чынам. Нельга забывацца, што біццё (нават лёгкі пляскач) з’яўляецца насіллем, а гвалт заўсёды спараджае гвалт. †