Рубрыкі Старонкі газеты
Веб-архіў Пералік нумароў
Grodnensis Каталіцкі партал
ТУчынак для душы бліжняга. Раіць тым, хто сумняваецца
Ангеліна Пакачайла
01 мая 2016
|
Па-першае, кожны чалавек перажывае хвіліны розных сумненняў і патрабуе добрай парады. Няма, напэўна, таго, хто б прымаў адказныя рашэнні і не вагаўся. Тлумачыцца ўсё тым, што людзям часам не стае мудрасці, якая дазваляе выбіраць цвёрда і рашуча. Перажываць сумненні – натуральна. Непакоіцца варта тым, хто ніколі іх не зведваў.Па-другое, мы самі з’яўляемся патэнцыяльнымі дарадцамі, тымі, хто можа паслужыць іншаму добрай радай. Гаворка ідзе аб уменні выслухаць чыесьці сумненні, быць гатовым дапамагчы ацаніць сітуацыю і паказаць дарогу. Сумненні здольны паглыбіць чалавека ў хаос уласных думак і пачуццяў. Мы ж, хрысціяне, пакліканы праз добрыя парады несці “згубленым” людзям сэнс жыцця і веру ў дабро. У гэтым заключаецца душпастарства Касцёла, якое ў зменных акалічнасцях нястомна набліжае і актуалізуе Божую волю, даючы адпор адчаю і страце надзеі.
Пётр пачаў тануць, бо засумняваўся. Засумняваўся, таму што замест таго, каб глядзець на Езуса, давяраць Яму, пачаў глядзець на разбушаваныя хвалі возера і, адчуўшы моцны вецер, спалохаўся (параўн. Мц 14, 30). Мы ў сваім жыцці таксама неаднойчы перажываем падобныя сітуацыі, калі накопленыя цяжкасці, балючыя падзеі прыкоўваюць усю нашу ўвагу – і мы забываемся пра жывую прысутнасць Бога, пра Яго моц, якая можа нас правесці па разбушаваных хвалях жыцця, якая здольна іх суцішыць. †
Учынак для душы бліжняга. Вучыць тых, хто не ведае
Ангеліна Пакачайла
17 красавіка 2016
|
Няма ў свеце чалавека, якому б ставала ведаў. Можна быць трохі дасведчаным ва ўсім або ведаць усё пра нешта канкрэтнае. На працягу жыцця чалавек імкнецца папоўніць багаж сваіх кампетэнцый, дазнацца пра штосьці новае, бо свет, у якім ён жыве, вялікі і складаны, а часам нават небяспечны.Згодна з Катэхізісам Каталіцкага Касцёла, вернік павінен дзяліцца сваімі ведамі з іншымі людзьмі. Другі ўчынак міласэрнасці для душы бліжняга – “вучыць тых, хто не ведае”. Што тут маецца на ўвазе? Веды, прафесійны досвед, практычныя навыкі?
Гаворка ідзе, перш за ўсё, пра навык духоўнага жыцця. Павучаць па-хрысціянску – значыць, адважна і нястомна раскрываць схаваныя і замаскаваныя пласты зла і граху, а таксама адкрываць людзей на Божую любоў і міласэрнасць. Вера патрабуе ад нас, каб, становячыся перад іншым чалавекам, мы жадалі яго дабра, хацелі бачыць яго шчаслівым, напоўненым радасцю і супакоем.
Словамі “тыя, хто не ведае” ў грэчаскай мове акрэсліваюць людзей, якія не могуць выказацца, прычым маецца на ўвазе не толькі мова, але і ўсе іншыя спосабы выражэння сябе і ўстанаўлення кантакту з ішымі. У другім разуменні гэтае паняцце азначае таго, хто стаіць на пачатку дарогі і чакае, што хтосьці яго правядзе. Стаяць перад Богам як той, хто не ведае, – вось належная пастава хрысціяніна. †
“Слова Жыцця” прадстаўляе ўвазе чытачоў праект пад назвай “Практыкаванні ў міласэрнасці”. З гэтага нумара ў газеце распачынаецца публікацыя серыі разважанняў на тэму ўчынкаў міласэрнасці адносна душы і цела. У чытачоў з’яўляецца выдатная магчымасць паглыбіць сваё разуменне наконт праяў веры. Душпастары распавядуць пра тое, як можна рэалізаваць годныя справы. Духоўныя “трэніроўкі” здольны пераўвасобіцца ў добрую звычку – звычку ажыццяўляць міласэрнасць. Праз яе чалавек становіцца падобным да Хрыста. А Вы б хацелі быць падобнымі да Езуса?
Дарагія Чытачы!