|
ГРОДНА
Пятніца,
31 сакавіка 2023 года |
Когда-то я работала в маленькой деревне на берегу моря. Там стоял костёл, посреди которого висело большое распятие. Всё бы ничего, но Иисус на нем был настолько неестественно худой, что это каждый раз привлекало моё внимание. Однажды я не выдержала и с возмущением спросила: «Иисус, ну почему Ты тут такой тощий?!» А Он ответил: «Какая твоя молитва, такой и Я здесь»...
У маладосці часта жыццёвае крэда – “жывём адзін раз”. І менавіта з-за яго робіцца найбольшая колькасць учынкаў, пасля якіх сорамна. Але ці заўсёды сорамна? Ці заўсёды ёсць пачуццё таго, што ты ўчыніў грэх? На жаль, не.
У лютым мінула 70 гадоў з пакутніцкай смерці архімандрыта Андрэя Цікоты. У 2003 годзе быў распачаты працэс яго беатыфікацыі.
У юнацтве здавалася, што лепшыя плады прыносіць добрая споведзь – такая, пасля якой адыходзіш ад канфесіянала са слязамі на вачах, бо святар сказаў столькі добрых і патрэбных слоў. Але з цягам часу гэтыя эмоцыі зніклі.
Як быць, калі не разумееш, што рабіць? Калі пачуццё разгубленасці і страху накрывае з галавой? Адказ просты: “Прасіце, і будзе дадзена вам; шукайце, і знойдзеце; стукайце, і адчыняць вам. Бо кожны, хто просіць, атрымлівае; і хто шукае, знаходзіць; і хто стукае, таму будзе адчынена”(Мц 7, 7–8). †
З чым мы асацыіруем маладосць? З актыўнасцю, рухам наперад, амбіцыямі, радасцю, весялосцю. Між іншым, чалавека з такімі паводзінамі і рысамі можна назваць маладым незалежна ад узросту (малады сэрцам ці малады духам, мы кажам), бо не заўсёды ў 20, 25 альбо 30 гадоў асоба паводзіць сябе менавіта так.Старонка 3 з 62:
 | |
Адзначаем
імяніны: | |
Сёння ўспамінаем памерлых святароў: | |
Да канца года засталося дзён: 276 | |
Дарагія Чытачы!
Рубрыкі Старонкі газеты
Веб-архіў Пералік нумароў
Grodnensis Каталіцкі партал
