Słowo dla Życia

Papież Franciszek
    Gdy kobieta zdaje sobie sprawę, że jest w ciąży, każdego dnia uczy się żyć w oczekiwaniu, że zobaczy spojrzenie tego dziecka, które przyjdzie na świat... Także my musimy żyć w oczekiwaniu na to, że będziemy widzieli Pana, że spotkamy Go. Nie jest to łatwe, ale można się tego nauczyć. Najpierw trzeba mieć serce pokorne. Tylko ubogi umie czekać. Kto jest już pełen siebie i swoich posiadłości, nie potrafi pokładać swojej ufności w nikim oprócz siebie. Czymś, co bardzo chwyta mnie za serce, jest pewne wyrażenie św. Pawła skierowane do Tesaloniczan. Napełnia ono pewnością nadziei: „W ten sposób na zawsze będziemy z Panem” (1 Tes 4, 17).
    To coś pięknego: wszystko mija, ale po śmierci osiągniemy życie wieczne z Bogiem. Ta sama nadzieja znacznie wcześniej sprawiła, że Hiob zawołał: „Ja wiem: Wybawca mój żyje. (...) To właśnie ja sam Go zobaczę, moje oczy Go ujrzą” (Hi 19, 25. 27). I w ten sposób na zawsze będziemy z Panem.
    Czy w to wierzycie?
        
Fragment przemówienia podczas audiencji ogólnej w Watykanie, 01.02.2017  †