Пастырскае Слова

Cанктурый Маці Божай Каралевы Нашых Сем’яў у Тракелях

Паважаныя Святары і Манаскія Сёстры!
Узлюбленыя Вернікі Гродзенскай дыяцэзіі! Браты і Сёстры ў Хрысце Пану!
8–9 ліпеня запрашаю Вас на дыяцэзільнае свята ў санктуарый Каралевы Нашых Сем’яў у Тракелях.

“Марыя, дзякуем і давяраем!” . Няхай гэтыя словы будуць дэвізам сёлетніх пілігрымак і перажывання дыяцэзільнага свята ў Тракелях. Падчас урачыстасці будзем дзякаваць Марыі за Яе мацярынскі клопат пра нашу дыяцэзію на працягу 25-ці гадоў яе існавання, давяраючы далейшы лёс нашага Касцёла Яе заступніцтву.
    Запрашаю Вас у наш дыяцэзіяльны санктуарый асабліва на малітоўнае чуванне, якое распачнецца 8 ліпеня ў 21.00, і на пантыфікальную св. Імшу 9 ліпеня ў 10.00.
    Давайце разам выпрошваць ля ног Тракельскай Каралевы Божага блаславення для Паўсюднага Касцёла, нашых сем’яў і ўсяго грамадства Беларусі.

Перажываючы Юбілейны год міласэрнасці, абвешчаны Святым Айцом Францішкам, ведаем, што Божая міласэрнасць найбольш поўна аб’явілася праз таямніцу Уцелаўлення Божага Сына. Святы Год, распачаты 8 снежня, ва ўрачыстасць Беззаганнага Зачацця Найсвяцейшай Панны Марыі, паказвае “на спосаб дзеяння Бога ад пачатку нашай гісторыі. Пасля граху Адама і Евы Бог не хацеў пакідаць чалавецтва сам-насам, каб яно стала здабычаю зла. Таму Ён пастанавіў і пажадаў, каб Марыя, святая і беззаганная ў любові (параўн. Эф 1, 4), стала Маці Адкупіцеля чалавека” (була Misericordiae Vultus, 3).
    Углядаючыся ў Марыю, мы бачым, што міласэрнасць мае таксама чалавечае вымярэнне. Так што паўтарайма за Cвятым Айцом Францішкам: “Міласэрнасць – гэта асноўны закон, які жыве ў сэрцы кожнага чалавека, калі ён глядзіць шчырымі вачыма на свайго брата, якога сустракае на жыццёвым шляху. Міласэрнасць – гэта шлях, які злучае Бога з чалавекам, бо адкрывае сэрца на надзею, што мы будзем умілаваныя назаўсёды, нягледзячы на недасканаласць, якой з’яўляецца грэх” (була Misericordiae Vultus, 2). †

Любоў Бога да нас адкрылася ў тым, што Бог паслаў у свет Сына свайго Адзінароднага, каб мы жылі праз Яго.
    (1 Ян 4, 9)

У свята Уваскрасення Пана у нашых святынях гучыць радасны спеў “Алелюя!”. З вуснаў і сэрцаў вернікаў плывуць словы старажытнай песні: “Вясёлы дзень для нас настаў!”. Раскалыханыя званы на касцёльных вежах абвяшчаюць усяму свету Добрую Навіну, што Езус Хрыстус сапраўды ўваскрос. Пасля цяжкасцей мукі, пасля таго, як памёр на крыжы і быў пакладзены ў магілу, наш Збаўца ўстаў з мёртвых і яснее бляскам сваёй Боскай хвалы.
    Хвалебная перамога Хрыста над смерцю – гэта аснова нашай хрысціянскай надзеі. Гэтую надзею не здольны перамагчы ніякі смутак, неспакой, цярпенні нашага зямнога жыцця. Таму што мы верым: уваскрослы Збаўца жывы і Ён з намі ва ўсе дні, ажно да сканчэння веку. Мы верым, што Ён вядзе нас па дарогах штодзённасці ў тую айчыну, дзе няма смерці, дзе пануе вечная радасць. Таму ва ўсіх выпрабаваннях і перажываннях “мы атрымліваем поўную перамогу праз таго, хто палюбіў нас” (Рым 8, 37). †

Дні непасрэдна перад урачыстасцю Уваскрасення Пана, якія называюца Пасхальным Трыдыумам, пазначаны мукай і смерцю Хрыста. Аднак, калі мы зазірнём глыбінёй свайго сэрца, мы заўважым штосьці мацнейшае, чым мука і смерць – Любоў: Любоў Бога Айца да людскога роду і бязмежная любоў Хрыста да чалавека. Першая не пашкадавала адзінага Сына, другая – уласнага жыцця, каб чалавек быў апраўданы і атрымаў у спадчыну вечнае жыццё. Менавіта гэтая любоў надала новы сэнс таксама мукам і смерці чалавека. Гэтая Любоў не ведае межаў і не зважае на адрачэнне і здраду вучняў. Адразу ж пасля свайго ўваскрасення Хрыстос прыходзіць да ўстрывожаных і спалоханых вучняў, каб у чарговы раз прапанаваць ім сваю Любоў, вітаючы іх словамі: “Супакой вам”. †

Канферэнцыя Каталіцкіх Біскупаў у Беларусі на 61-ым пленарным пасяджэнні 4 лютага 2016 г. абмеркавала пытанне, звязанае з нядаўнім выказваннем Упаўнаважанага па справах рэлігій і нацыянальнасцей Леаніда Гулякі, якое датычыла дзейнасці каталіцкага Касцёла ў нашай краіне.

Канферэнцыя Каталіцкіх Біскупаў у Беларусі лічыць неабходным звярнуць увагу на наступнае:
   
    1. Справа падрыхтоўкі святароў з’яўляецца выключна ўнутранай справай Касцёла, які клапоціцца пра сваю будучыню (дарэчы, у гэтым годзе 19 чалавек распачалі навучанне ў семінарыях Беларусі і ў манаскіх семінарыях за мяжой), і абвінавачваць яго ў незацікаўленасці і недастатковай “працы з кадрамі” беспадстаўна.
   
    2. Каталіцкая тэалагічная акадэмія імя святога Яна Паўла ІІ зарэгіставана. Цяперашні этап – атрыманне зямельнага надзелу, далей – узвядзенне будынка, і толькі пасля гэтага акадэмія распачне сваю дзейнасць, што таксама з’яўляецца выключна ўнутранай справай Касцёла.
   
    3. Іншыя ўзнятыя спадаром Леанідам Гулякам тэмы могуць быць абмеркаваны пры асабістай сустрэчы Канферэнцыі Каталіцкіх Біскупаў у Беларусі з Упаўнаважаным па справах рэлігій і нацыянальнасцей. †

Любоў Бога да нас адкрылася ў тым, што Бог паслаў у свет Сына свайго Адзінароднага, каб мы жылі праз Яго.
    (1 Ян 4, 9)

Кожны год у святы Божага Нараджэння мы зноў чуем Добрую Навіну пра Езуса Хрыста, Божага Сына, які стаў Чалавекам для нашага збаўлення. Гэтая ісціна не перастае нас здзіўляць. Яна напаўняе нашыя сэрцы радасцю, даверам, спакоем, дадае нам мужнасці і моцы. У Божым Дзіцяці, якое прыходзіць на гэты свет, мы бачым аблічча Бога, які ёсць Любоў. Ён – багаты на міласэрнасць – нястомна стукаецца ў дзверы нашых сэрцаў, каб сказаць нам, як моцна Ён нас любіць і як моцна прагне ашчаслівіць нас сваёй міласэрнай любоўю.
    Калі мы прымаем гэтую любоў, прызнаючы Хрыста нашым Панам і Збаўцам, мы нараджаемся нанова як усынаўлёныя Божыя дзеці. І гэта самы вялікі дар, самая вялікая ласка, якую толькі можна сабе ўявіць. †