Słowo Pasterskie

Najdostojniejsi bracia, powtarzając znowu moje podziękowanie, wzywam Matkę Bożą, którą tak wielbią na waszej ziemi, aby wspierała i kierowała was, otulając swym wstawiennictwem. Z takimi życzeniami i szczególną miłością udzielam wam, kapłanom, zakonnikom i zakonnicom, jak również wszystkim wiernym, specjalnego apostolskiego błogosławieństwa i zapewniam o mojej modlitwie za cały lud białoruski.

Dostojny księże kardynale, szanowni bracia!

B ardzo się cieszę, witając każdego z was w domu Następcy apostoła Piotra, któremu Chrystus dał za zadanie paść jego owce (por. Jan 21, 15-19), umacniać braci w wierze (por. Łk 22,23), rozwijać wspólnotę kościelną i dbać o nią (por. Lumen gentium 22). Dziękuję biskupowi Aleksandrowi Kaszkiewiczowi za przemówienie, w którym to opowiedział o szlaku Kościoła na Białorusi, zaznaczając również wyzwania, które jeszcze są przed nim. †

Posługa diakońska to służba ludziom. Służbę tę będziecie sprawować jako diakoni, a później jako kapłani. Bądźcie wierni modlitwie brewiarzowej.
    Niech Matka Boża Ostrobramska uczy Was wszystkich tej ważnej prawdy, że bez adoracji Jezusa Chrystusa wasza posługa będzie pusta, że nie przyniesie ona ludziom, do których ostaniecie posłani, tylu łask, ile powinna przynosić. Jeśli chcecie owocnie pracować dla duchowego dobra ludu Bożego, jeśli chcecie cieszyć się dobrymi i prawdziwymi owocami waszego posługiwania, pamiętajcie zawsze o osobistej modlitwie. Pamiętajcie o adoracji Jezusa Chrystusa obecnego w Najświętszym Sakramencie: to będzie wielkie i nieprzerwane źródło Bożych łask, Bożego Miłosierdzia dla Was i dla powierzonych waszej opiece ludzi. †

    Drodzy Czytelnicy gazety “Słowo Życia”!

    Dnia 9 grudnia udaję się z wizytą „ad limina apostolorum” do Rzymu na spotkanie z Papieżem Benedyktem XVI. Będzie to już trzecia moja wizyta do Rzymu, ale pierwsza do papieża enedykta XVI. Na pewno opowiem Ojcu Świętemu o naszych wspólnych dokonaniach w diecezji, a także o problemach i trudnościach, których doświadczamy na dzień dzisiejszy. Podczas wizyty odwiedzę również wszystkie 4 bazyliki w Rzymie, gdzie będę się modlić za powierzony mi Kościół Grodzieński.
    Najpierw będę Bogu dziękować za wszystkie łaski, jakie nasza diecezja otrzymała za te ostatnie lata. W sposób szczególny obejmę swoją modlitwą kapłanów i siostry zakonne, będę się modlić o świętość życia dla nich, za nasze rodziny, aby były Bogiem silne, za młodzież, aby miała autentyczne zainteresowania sprawami religii i wiary, za dzieci, aby pokładały ufność w Bogu, za chorych, samotnych i biednych. Każdego z Was, drodzy bracia i siostry, zabieram w swoim sercu do Wiecznego Miasta.
    Podczas spotkania z Ojcem Świętym my, biskupi, zaprosimy Papieża na Białoruś, aby przybył do nas i z nami wspólnie się modlił. Powiem Ojcu Świętemu, że się modlimy za Niego i oddajemy opiece Matki Miłosierdzia. Całując pierścień rybaka, będę prosił Ojca Świętego o błogosławieństwo dla Diecezji Grodzieńskiej.
    Bardzo prószę każdego z was o modlitwę w intencji mojej i wszystkich biskupów na Białorusi.

    W każdym domu na Wileńszczyźnie jest Jej obraz, do naszej Matki Miłosierdzia ludzie z wielką ufnością się modlą.
    W dzieciństwie w Kościele parafialnym w Ejszyszkach właśnie przed ołtarzem Matki Bożej Ostrobramskiej miałem swoje ulubione miejsce: zawsze chciałem być bliżej Swojej Matki. Odwiedzałem też Ostrą Bramę, szczególnie mnie pociągały nabożeństwa «Opieki». Przyjeżdżając do Wilna, od stacji autobusowej od razu śpieszyłem do Kaplicy Ostrobramskiej, do swojej najlepszej Matki Miłosierdzia, do Pocieszycielki Strapionych.
    W czasie kapłaństwa głosiłem Słowo Boże podczas Nowenny do Matki Miłosierdzia. A gdy Sługa Boży Jan Paweł II erygował Diecezję Grodzieńską, a mnie mianował jej biskupem, - obrałem Matkę Miłosierdzia jako Patronkę Kościoła Grodzieńskiego.
    Urodziłem się na Wileńszczyźnie, gdzie kult Matki Bożej Ostrobramskiej jest bardzo żywy. Od dzieciństwa wzrastałem w rodzinie, gdzie czczono obraz Matki Bożej Ostrobramskiej.

7 lipca br. w watykanie została oficjalnie ogłoszona trzecia encyklika  Benedykta xvi, która nosi tytuł „Caritas in veritate” (miłość w prawdzie). W niej Benedykt XVI zaprasza do takiego udoskonalania świata, w którym nigdy z pola widzenia nie giną dwa jego centralne punkty: Bóg i człowiek. Encyklika, która ukazuje się w dobie kryzysu adaptuje naukę społeczną kościoła do wyzwań globalizującego się świata, jednocześnie traktując integralny rozwój człowieka jako wartość nadrzędną wszelkiego postępu. .

    Słowami kluczowymi nauczania Benedykta XVI, jak i jego najnowszej encykliki są: „miłość” i „prawda”. Swą obecną refleksję społeczną papież rozpoczyna od przypomnienia, że miłość w prawdzie jest „zasadniczą siłą napędową prawdziwego rozwoju każdego człowieka i całej ludzkości”. Z naciskiem podkreśla, że miłość winna być przeżywana w prawdzie, w zgodzie z Bożym Objawieniem. Wyjaśnia, że „chrześcijaństwo miłości bez prawdy można łatwo zamienić na magazyn dobrych uczuć, pożytecznych w życiu społecznym, lecz marginalnych”. †