Смерць чалавека заўсёды з’яўляецца вялікім ударам для блізкага акружэння. Калі памірае святар, у жалобу пагружаецца ўся парафіяльная сям’я, для якой ён быў сапраўдным бацькам.

26 чэрвеня адышоў у вечнасць кс. прэлат Юзаф Трубовіч. Шлях яго жыцця доўжыўся амаль 95 гадоў, з якіх 64 ён правёў у святарстве. За гэты час кс. Юзаф стаў духоўным правадніком для шматлікіх вернікаў Гродна. Яго ведалі многія пакаленні людзей: адных хрысціў, іншым дапамагаў пры заключэнні сакраментальнага сужэнскага саюзу, а яшчэ для кагосьці быў пастаянным спаведнікам... †

Як адзначыў падчас пахавальнай св. Імшы біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч, сэрца кс. Юзафа было падобнае на Сэрца Езуса – заўсёды адкрытае для патрэб іншага чалавека. “Нягледзячы на пажылы ўзрост, святар стараўся знайсці час для кожнага. Заўсёды суперажываў чалавеку, які прыйшоў да яго за добрым словам і парадай”, – заўважыў іерарх.
    У кс. Юзафа быў асаблівы дар прыцягваць людзей да сябе. Ён быў здольны захапіць Богам і прыгажосцю Касцёла. Святара любілі дзеці і моладзь, а асабліва вернікі ў сталым узросце.
    Кс. Юзаф лёгка знаходзіў кантакт з хлопцамі, якія прыслужвалі пры алтары. Тыя намагаліся пераймаць святара, гледзячы на яго сціплае і звычайнае жыццё. Таму не дзіўна, што больш за 10 былых яго міністрантаў прынялі святарскія пасвячэнні і сёння служаць на ніве Пана ў Беларусі, а таксама ў Латвіі, дзе ён жыў некаторы час.
    Ксёндз прэлат сапраўды быў сціплым чалавекам.
    Жыў у вельмі простых умовах. Не акружаў сябе багаццем ці якім-небудзь асаблівым камфортам. Меў толькі тое, што было неабходна для нармальнага існавання. А астатняе, як сам часта паўтараў, “не абавязкова для збаўлення”.
    Такім жа, якім было ўсё жыццё святара – спакойным і поўнасцю адданым Пану, была і яго смерць. Моцна трымаючы ў руках грамнічную свечку, кс. Юзаф зірнуў на вялікі крыж, які вісеў у спальні, заплюшчыў вочы і спакойна адышоў да Госпада… Пахаваны побач з гродзенскім касцёлам Беззаганнага Зачацця Найсвяцейшай Панны Марыі, дзе служыў на працягу апошніх 20-ці гадоў.
    Нам, сучаснікам, святар пакінуў прыгожае сведчанне таго, што заўсёды варта імкнуцца да дасканаласці, што варта жыць з Богам. Толькі такое жыццё будзе мець сэнс і значэнне.
    У сваім завяшчанні, якое прачыталі пасля смерці, кс. Юзаф напісаў простыя словы: “Дзякую усім, каго я сустрэў у сваім жыцці, і прашу прабачэння ва ўсіх, перад кім вінаваты. Ад усяго сэрца прашу аб малітве за маю душу”. Няхай жа выразам нашай удзячнасці памерламу святару будзе адданая малітва, каб Гасподзь у сваёй міласці паглядзеў на яго і сказаў: “Слуга добры і верны, увайдзі ў радасць гаспадара твайго!”.
   

Кс. прэлат Юзаф Трубовіч нарадзіўся 6 студзеня 1926 года на Віцебшчыне ў вёсцы Невярышкі ў сям’і Баляслава і Генавэфы Трубовічаў.    Бацька быў шаўцом, маці – хатняй гаспадыняй.     Скончыў Вышэйшую духоўную семінарыю ў Рызе (Латвія). Там жа атрымаў прэзбітэрскае пасвячэнне з рук біскупа Казіміра Дульбінскага.    Значная падзея адбылася 30 верасня 1956 года.     Пасля пасвячэння 20 гадоў служыў у Латвіі: спачатку вікарыем у Ліепаі, потым пробашчам у Курмене, а таксама ў Канкалі і Эрбергу.     У Беларусь прыехаў у 1977 годзе. Служыў у гродзенскай парафіі Маці Божай Анёльскай. У 1988–1992 гадах быў прэфектам Вышэйшай духоўнай семінарыі ў Рызе. Затым вярнуўся ў Гродна і наступныя 7 гадоў служыў пробашчам катэдральнай парафіі св. Францішка Ксаверыя.     У 1999 годзе быў скіраваны ў парафію ў Каменцы (дэканат Шчучын), дзе непрацяглы час спаўняў абавязкі пробашча.     23 снежня 1999 года прыбыў у гродзенскую парафію Беззаганнага Зачацця Найсвяцейшай Панны Марыі, дзе заставаўся рэзідэнтам да самай смерці.