“Jezus im odpowiedział: «Dzieci tego świata żenią się i za mąż wychodzą. Lecz ci, którzy uznani zostaną za godnych udziału w świecie przyszłym i w powstaniu z martwych, ani się żenić nie będą, ani za mąż wychodzić. Już bowiem umrzeć nie mogą, gdyż są równi aniołom i są dziećmi Bożymi, będąc uczestnikami zmartwychwstania»” (Łk 20, 34-36).
    Ślub dla wielu ludzi jest powołaniem. Odnajdują w nim szczęście, szkołę miłości, na nowo uczą się dostrzegać piękno świata.
    Zdarza się, że niektórym serce podpowiada, że ukochana osoba, która odeszła już do wieczności, powinna zawsze pozostawać najważniejszą w życiu. Z reguły takie podejście wynika z nadziei na spotkanie z nią w Królestwie Bożym. †

Podczas składania przyrzeczeń ślubnych młodzi ludzie obiecują, że nie rozstaną się aż do śmierci. Świadczy to o tym, że sakrament małżeństwa skończy się wraz z życiem ziemskim. Jednak nie oznacza to, że skończy się miłość.
    W Kościele nigdy nie było wątpliwości o tym, że prawdziwa miłość nie tylko będzie trwała w życiu wiecznym, lecz także zostanie oczyszczona i udoskonalona. Niepowtarzalność i niezwykłość miłości, łączącej męża i żonę, w Niebie ujawnia się w całym swym pięknie teraz dla nas na ogół niewidocznym.
    A więc jak będzie wyglądała miłość w Niebie?
    Będziemy tam żyli jak aniołowie. Mistycy Kościoła mówią, że aniołowie żyją w przyjaźni, miłości i duchowej bliskości ze sobą w obecności Boga. Trudno jest nam to zrozumieć. Na Niebie będziemy się przyjaźnili ze wszystkimi, w tym też z tymi, którzy byli związani sakramentem małżeństwa. Życie tych osób opierało się na dążeniu do doskonałego szczęścia i w nim go znaleźli.
    Św. Jan Chryzostom napisał, że w Niebie odnajdziemy inne, lepsze niż w małżeństwie zjednoczenie – w Panu. Bóg jest miłością i w wieczności będziemy się wypełniali nią w tym stopniu, by stać się Jego częścią. Tam odbędzie się zjednoczenie jednej duszy z inną.
    A więc mimo że małżeństwo skończy się na ziemi, może być kontynuowane w Niebie.