КGdy się przybliżyli do Jerozolimy i przyszli do Betfage na Górze Oliwnej, wtedy Jezus posłał swoich uczniów i rzekł im: „Idźcie do wsi, która jest przed wami, a zaraz znajdziecie oślicę uwiązaną i źrebię z nią. Odwiążcie je i przyprowadźcie do Mnie. A gdyby wam kto co mówił, powiecie: «Pan ich potrzebuje, a zaraz je puści»”. Stało się to, żeby się spełniło słowo proroka: „Powiedzcie Córze Syjońskiej: Oto Król twój przychodzi do ciebie łagodny, siedzący na osiołku, źrebięciu oślicy”.
    Uczniowie poszli i uczynili, jak im Jezus polecił. Przyprowadzili oślicę i źrebię i położyli na nie swe płaszcze, a On usiadł na nich. A ogromny tłum słał swe płaszcze na drodze, inni obcinali gałązki z drzew i ścielili na drodze. A tłumy, które Go poprzedzały i które szły za Nim, wołały głośno: „Hosanna Synowi Dawida. Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie. Hosanna na wysokościach”. Gdy wjechał do Jerozolimy, poruszyło się całe miasto, i pytano: „Kto to jest?”. Tłumy odpowiadały: „To jest prorok Jezus z Nazaretu w Galilei”. †

Мt 21, 1–11

Nasza Niedziela Palmowa
    Dzisiaj – po upływie dwóch tysięcy lat – kolejne pokolenie witających Chrystusa daje się porwać atmosferze Niedzieli Palmowej. Naśladujmy tych, co wyszli na spotkanie Zbawcy. Na tyle, na ile to potrafimy, rozpostrzyjmy się na ziemi w pokorze i prostocie serca, aby przyjąć nadchodzące Słowo i spotkać się z Bogiem. Sobą, a nie tunikami i martwymi gałęziami, które cieszą oko tylko przez krótką chwilę, wyścielmy drogę Chrystusa. Obleczmy się w Jego łaskę, czyli w Niego samego.
    W Eucharystii Jezus wychodzi nam naprzeciw, a my pielgrzymujemy do Niego. Razem z Panem wkraczamy w Święty Tydzień Jego uniżenia i chwały. Trzeba, aby Chrystus już teraz panował na ziemi; aby Bóg stał się wszystkim we wszystkich; aby żadna działalność ludzka nie była wyjęta spod władzy Boga – ani człowiek, ani to, co go otacza.