Jezus powiedział do swoich uczniów: „Jak było za dni Noego, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Albowiem jak w czasie przed potopem jedli i pili, żenili się i za mąż wydawali aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki, i nie spostrzegli się, że przyszedł potop i pochłonął wszystkich, tak również będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Wtedy dwóch będzie w polu: jeden będzie wzięty, drugi zostawiony. Dwie będą mleć na żarnach: jedna będzie wzięta, druga zostawiona. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie. A to rozumiejcie: Gdyby gospodarz wiedział, o której porze nocy złodziej ma przyjść, na pewno by czuwał i nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo w chwili, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie”.†

Мt 24, 37–44

Kolejne przypomnienie
    Czas Adwentu jest szczególnym czasem. Zawsze przeżywa się inaczej. Tą wyjątkowość również potwierdza liturgia. Fragment Ewangelii o powtórnym przyjściu Zbawiciela dla każdego ma być w pewnym znaczeniu takim wstrząsem, okazją do obudzenia się. Bo tak to jest nieraz, że nasze codzienne obowiązki i sprawy na tyle nas pochłaniają, że osoba Chrystusa, prawda o nieustannym czuwaniu i oczekiwaniu na Jego powtórne przyjście stają się czymś zwykłym, powszednim. Może zdarzyć się, że człowiek, kiedy na coś czeka przez długi czas, zaczyna zapominać o tym. Podobnie też w życiu chrześcijanina bywa z prawdą o powtórnym przyjściu Jezusa. Jemy, pijemy, tworzymy rodziny i niestety zapominamy o prawdziwym sensie życia. Czas Adwentu jest takim przypomnieniem o tym. Dlatego więc powtórne przyjście Pana nie powinno być zaskoczeniem czy niespodzianką, ale odwrotnie – upragnionym spotkaniem.