Często pragnienie rodziców, by zrobić ze swojego syna lub córki doskonałego ucznia prowadzi do tego, że dziecko zaczyna myśleć, iż uczyć się należy nie dla poznania czegoś nowego, a żeby dostawać „dziesiątki” i nie zawodzić taty z mamą. W związku z tym ważne jest, drodzy rodzice, aby nie zapominać jednej prostej prawdy: nauka w szkole może uczynić dziecko bardziej wykształconym, społeczno-dostosowanym do przyszłego dorosłego życia, ale szczęśliwym go zrobi tylko ciepłe i poufne stosunki z bliskimi i kochanymi ludźmi – rodziną.

Więc co mogą zrobić rodzice, aby dziecko czuło się w szkole bezpiecznie i nie traciło zainteresowania do nauki? †

    • Obudź dziecko z rana spokojnie. Nie przynaglaj go, lecz uśmiechnij się i powiedz miłe słowo (nawet jeżeli „wczoraj ostrzegałem”). Zrób dziecku lekkie śniadanie. Pamiętaj: jak dzień się rozpocznie, tak statek popłynie.
    •  Po powrocie dziecka ze szkoły odłóż pytanie: „Jakie oceny dzisiaj dostałeś?”. Czasem mu bardziej zależy na tym, by podzielić się swoimi przeżyciami i wrażeniami z tego, co się wydarzyło w szkole. Daj dziecku tę możliwość, spokojnie go wysłuchaj.
    •  Za każdym razem, gdybyś chciał skarcić dziecko za złą ocenę lub niechlujnie wykonane zadanie, przypomnij siebie w jego wieku, uśmiechnij się i zastanów nad tym, czy zechce dziecko po wielu latach wspominać nauczki rodziców.
    • Nie wolno karać dziecko z powodu złych ocen pozbawieniem gier lub spacerów na świeżym powietrzu. Kultywuj zwyczaj ścisłego i systematycznego przygotowywania lekcji. Powinny być odrobione zawsze i ponadto dobrze.
    • Współczuj swojemu dziecku, nawet jeśli ono bardzo się starało, a wynik pracy nie jest wysoki. Wytłumacz, że ważne są nie tylko wysokie osiągnięcia, lecz też wiedza, którą może zdobyć w wyniku ciężkiej codziennej pracy.
    • Postaraj się porozmawiać z nim o tym, dlaczego coś się nie udało. Obowiązkowo go wesprzyj. Dziecko naprawdę chce być dobrym w twych oczach. Jeśli to się nie otrzymuje, dziecko zaczyna kombinować i kłamać.
    • Zawsze staraj się odnaleźć, za co można pochwalić dziecko. Zauważać należy nie tylko wynik, lecz również starania i wytrwałość.
    • Jeśli dziecku jest trudno, a jest ono gotowe przyjąć pomoc, koniecznie mu pomóż. Pamiętaj, że odrabiać lekcje należy wraz z dzieckiem, a nie zamiast niego. Oczywiście, gdy jesteś zmęczony, łatwiej jest wszystko zrobić samemu, niż szczegółowo wytłumaczyć. Lecz nauczyciel powinien oceniać nie wspólną twórczość mamy lub ojca, a samodzielną pracę ucznia.
    • Pozwól dziecku się mylić, spotykać się z negatywnymi konsekwencjami swoich uczynków i zaniechań. W ten sposób pomożesz mu w rozwoju samodzielności i odpowiedzialności za swoje czyny.
    • Po powrocie ze szkoły daj dziecku możliwość wypoczynku. Optymalny czas, by odzyskać siły – 2 godziny. Ale na podstawie indywidualnych cech dziecka możesz samodzielnie ustalić najwyższy czas do wykonywania zadań, posiłków, odpoczynku.
   

Według ostatnich badań, 56% starszoklasistów czują się w szkole komfortowo, 39% – umiarkowanie komfortowo, 5% – niekomfortowo. W szkole podstawowej komfortowo się czują 72% uczniów. Dyskomfort w zasadzie odczuwają outsiderzy, a także uczniowie z niskim poziomem nauczania, motywacji i mające konfliktowe relacje z nauczycielami. Poza tym każdy uczeń w ciągu roku spotyka się z krytycznymi okresami: szybciej następuje zmęczenie, zmniejsza się wydajność. Na przykład u pierwszaków są to pierwsze 4-6 tygodni, prawie u wszystkich – koniec drugiego semestru, pierwszy tydzień po zakończeniu ferii zimowych, połowa trzeciego semestru. W tych okresach rodzice powinni zwrócić większą uwagę na stan swojego dziecka.

Rodzice powinni pamiętać o najważniejszym: niezależnie od trudności spotykanych w ciągu roku szkolnego, w ich mocy jest stworzyć w domu taką atmosferę, która pomoże ich dziecku czuć się w szkole komfortowo. Uczeń musi zrozumieć, że w rodzinie akceptują go i kochają nie za dobre oceny, ale za to, że on po prostu jest. Bo jeśli dziecko żyje w atmosferze przyjaźni i czuje się potrzebne, ono uczy się odnajdywać w tym świecie miłość. I wreszcie, rodzice powinni się cieszyć, że mają takie szczęście – odrabiać z kimś lekcje, pomagać komuś dorastać.