Miłosierdzie Boże
   codziennie na nowo
   daje Eucharystię
    Z konferencją na temat „Kult Eucharystii w kontekście kultu miłosierdzia Bożego” wystąpił biskup pomocniczy archidiecezji białostockiej Henryk Ciereszko. Przedstawiając mówcę, biskup grodzieński Aleksander Kaszkiewicz zaznaczył, że archidiecezja białostocka ma z diecezją grodzieńską te same korzenie – metropolię wileńską. Łączy je wspólna historia.
    W swoim wystąpieniu biskup Ciereszko rozważał znaczenie Eucharystii w życiu błogosławionego Michała Sopoćki – powszechnie znanego spowiednika św. Faustyny Kowalskiej, wspólnego patrona ziem białoruskich i polskich. Hierarcha zwrócił uwagę na znaczenie Najświętszego Sakramentu w życiu kapłańskim. I wezwał duchowieństwo za przykładem błogosławionego dbać o wzroście eucharystycznej pobożności: żyć Najświętszym Sakramentem, być jego szafarzem, a także pogłębiać i przekazywać ludziom naukę o nim. †

„Najświętszy Sakrament odnawia, leczy, chroni, wzmacnia, rozwija, użyźnia i pieczętuje życie nadprzyrodzone naszej duszy. Tu bowiem następuje najściślejsze połączenie z Chrystusem i buduje się jedność między ludźmi. Ponadto Eucharystia daje szczególną namiętność, gorliwość, chroni od przyszłych grzechów, zmniejsza i osłabia pokusy ze strony pożądania i złego ducha. Jednocześnie otwiera na wpływ dobra i czyni zdolnymi do uczynków bardziej doskonałych, które zasługują na życie wieczne. Ona darzy łaską pobożności, z której pochodzi szczęście i radość, wewnętrzny spokój i gotowość do ofiar i oddania się Bogu i człowiekowi. I nareszcie, ona niesie obietnicę zmartwychwstania”, – odczytał zapisane Sopoćką słowa biskup Ciereszko.
   
    Świadectwo świętej Faustyny – dar Miłosierdzia Bożego
    Autorka i redaktor czasopisma „Ave Maria” Krystyna Lalko przedstawiła obecnym na kongresie „Dzienniczek” św. Faustyny Kowalskiej w tłumaczeniu na język białoruski. Materiałem wyjściowym do książki był polski egzemplarz „Dzienniczka” z 1983 roku (wydanie drugie).
    Jak wspomina tłumaczka, tekst był trudny. Zaczynała go czytać i odkładała. A pewnego ranka obudziła się i twardo postanowiła: trzeba zacząć pracę. Na kalendarzu było 16 listopada – dzień wspomnienia Matki Bożej Ostrobramskiej, Matki Miłosierdzia, głównej patronki diecezji grodzieńskiej. „Wszystkie święte książki idą z wielkim trudem, – zauważyła pani Lalko, – ale dużo modliłam się. Często zwracałam się do świętej Faustyny, aby pomogła mi zrozumieć niektóre zapisy: co ona chciała przez nich przekazać. Skończywszy tłumaczenie tekstu, przestałam się bać ludzkich słabości. Usłyszałam słowa Chrystusa: «Nie bój się! Jestem obok, jestem z tobą»”.
    Jak podkreśliła tłumaczka, ta praca była dla niej wielką łaską od Boga. „Dziękuję Wszechmogącemu, że mi tak słabej pozwolił dołączyć się do tego, aby «Dzienniczek» świętej Faustyny czytali u nas, na Białorusi”.
    Praca nad tłumaczeniem trwała dwa lata. Dzisiaj „Dzienniczek” można znaleźć w księgarniach katolickich i sklepikach parafialnych. Książka małego formatu, wydana na cienkim papierze biblijnym. Dzięki temu wydanie można brać ze sobą i czytać w każdej wolnej chwili.

---

Eucharystia – szczyt Bożego miłosierdzia
    Z referatem na temat „Eucharystia a misje” wystąpił biskup Ełcki Jerzy Mazur. Hierarcha zwrócił uwagę na to, że Najświętszy Sakrament karmi wiarę, „przyczynia się do wejścia do pełni relacji z Bogiem”. A każda Msza Święta, podczas której odbywa się adoracja, jest dowodem, że Jezus umiłował człowieka i z tej wielkiej miłości obiecał pozostać z nim aż do końca świata.
    Eucharystia to „szkoła poświęcenia, łagodności i wielkiej uwagi do bliźnich”. Cicha i skromna obecność Chrystusa zachęca stać się darem dla innych na wzór Nauczyciela. Przyczynia się ona do daru pojednania z bliźnimi, do zrozumienia ich ograniczeń i słabości. „Wokół Chrystusa w Eucharystii Kościół rośnie jako społeczność, świątynia i rodzina Boga: jednolita, święta, powszechna i apostolska”, – zauważył biskup Mazur. W głębszym rozumieniu Eucharystia jest misyjną sprawą Kościoła, która polega na tym, aby „pomóc każdemu uczniowi spotkać się z Chrystusem”. I dotyczy nie tylko misjonarzy, lecz także wszystkich wiernych.
    Na zakończenie prelegent wezwał do zaangażowania misyjnego, podkreślając, że jest ono aktualne i odnosi się do Kościoła Powszechnego. „Chciałbym życzyć, aby wasze zaangażowanie w działalność misyjną przyczyniło się do odbudowy Kościoła na Białorusi”, – dodał biskup.
   
    Kościół grodzieński w promieniach Bożego miłosierdzia
    Konferencję na temat „Odrodzenie Kościoła Katolickiego na Białorusi jako dar miłosierdzia Bożego (w kontekście diecezji grodzieńskiej)” wygłosił Metropolita Mińsko-Mohylewski arcybiskup Tadeusz Kondrusiewicz. Hierarcha przypomniał niełatwą historię chrześcijaństwa na ziemiach białoruskich, podkreślając drogę kształtowania się i rozwoju Kościoła na Białorusi, który stał się „nadzwyczajnym przejawem Bożego miłosierdzia na spalonej słońcem ateizmu i zniszczonej duchowym Czarnobylem ziemi”.
    „Czasami wydawało się, że Kościół już nigdy nie odrodzi się i nigdy na naszej ziemi nie będzie głoszona Ewangelia, na wieżach kościołów nie zadzwonią dzwony, a dzieci nie poznają wiecznie żywej Bożej prawdy. Ale to, co jest niemożliwe dla człowieka, jest możliwe dla Boga... Dzięki starszemu pokoleniu, pobożności ludowej i nielicznym kapłanom, którzy się rozdwajali i roztrajali, aby tylko służyć wiernym, wiara przetrwała”, – podkreślił arcybiskup Kondrusiewicz.
    Hierarcha przypomniał czasy utworzenia diecezji grodzieńskiej, gdy wraz z przedstawicielem Stolicy Apostolskiej w Związku Radzieckim arcybiskupem Francesco Colasuonno „kreślili na mapie Białorusi granice diecezji”. Od tego czasu Kościół Grodzieński zaczął pisać swoją historię, która dziś miło zaskakuje.
    „Trzeba się przyznać, że zachodnia część Białorusi jest najbardziej katolicką w naszym kraju. Historycznie zawsze było tu dużo katolików. Zasadnicze znaczenie ma fakt, że prześladowanie wiary na Grodzieńszczyźnie trwało nie trzy, a dwa pokolenia. Podczas niego było tu najwięcej czynnych kościołów i pracowała przeważająca ilość kapłanów. Wszystko to pozwoliło nawet w warunkach prześladowań wiary zachować ją bardziej żywą, – zauważył arcybiskup. – Po 25 latach odrodzenia i rozwoju diecezja grodzieńska mocno stała na nogach i może służyć przykładem dla innych”.

---

Misja Kościoła – dotrzeć do serca i umysłu człowieka przez miłosierdzie
    Konferencję na temat „Boże miłosierdzie jako wezwanie dla współczesnego świata” wygłosił kardynał Zenon Grocholewski. W swoim przesłaniu legat papieski poruszył trzy aspekty miłosierdzia: naturę miłosiernego Boga, stałą potrzebę człowieka w Jego miłosierdziu i obowiązek każdego dzielić się miłością z bliźnimi.
    Kardynał podkreślił, że dzisiaj ludzie, niestety, często nie odczuwają potrzeby w miłosierdziu. Nim gardzą, bo błędnie uważają miłosierdzie za słabość. Między innymi okazanie miłosierdzia względem innych otwiera na miłość Jezusa, która może „stworzyć człowieka na nowo”.
    Legat papieski zwrócił uwagę na fałszywe miłosierdzie lub pseudomiłosierdzie, „gdy pomoc komuś jest oderwana od prawdziwego dobra i prawdy”. I wezwał wiernych do świadectwa prawdziwego miłosierdzia, które skłania ku nieustannemu nawróceniu i wyrzeczeniu się z grzechu.
    Kardynał wezwał realizować miłosierdzie zgodnie z zaleceniami papieża Franciszka: wsłuchiwać się w Słowo Boże, rozmyślać nad „skierowanymi do nas słowami”, na nowo odkrywać uczynki miłosierdzia względem duszy i ciała i niestrudzenie korzystać z sakramentu pokuty, który pomaga „naprawdę upewnić się w wielkości miłosierdzia”. Hierarcha życzył, aby Matka Chrystusa była dla wszystkich „natchnieniem, wsparciem i nieustającą pomocą w doświadczaniu miłosierdzia Bożego”.
   
    Słowo uczy, a przykład pociąga
    Wyniki trzydniowego forum podsumował biskup pomocniczy diecezji grodzieńskiej Józef Staniewski. W swoim przemówieniu hierarcha podziękował wszystkim uczestnikom kongresu i wezwał obecnych dzielić się usłyszanym słowem, aby przez niego zmieniać życie na lepsze. Ordynariusz podkreślił, że każdy ma możliwość zostawić po sobie na tym świecie ślad. I można to zrobić przez miłosierdzie: wyciągnąwszy dłoń do pojednania, przebaczenia, pomocy. „Dlatego niech to nasze spotkanie będzie taką zachętą, byśmy szli i ten zbuntowany świat naznaczali obecnością Bożego miłosierdzia”, – dodał na zakończenie biskup.