Dlaczego król gardził darami żebraka i śmiał się z niego?
    Dlaczego pewnego dnia monarcha zaczął cenić jabłka żebraka?
    Czy my czasem nie jesteśmy podobni do tego króla?
    Kto przypomina cichego, cierpliwego i pokornego żebraka?
    Gdzie ukryty jest najwspanialszy dar, który nam pozostawił Chrystus?
    Czym jest ten dar?

Кażdego poranka bogaty król odbierał hołdy swoich poddanych. Siadał na ogromnym tronie wyściełanym szkarłatną materią, do ręki brał złote berło, a na głowę wkładał koronę wysadzoną drogimi kamieniami. Niczego mu nie brakowało. Miał wspaniałą rodzinę – żonę i dziesięcioro dzieci, do których należały wszystkie bogactwa, posiadał rozległe królestwo, wielu mądrych doradców, karne wojsko i co najważniejsze nie miał żadnych wrogów. Mógł więc żyć spokojnie i bez lęku. Wydawałoby się, że powinien być szczęśliwy, ale tak nie było. Król po prostu zaczął się okropnie nudzić. Miał jednak nadzieję, że może w końcu wydarzy się coś, co odmieni jego monotonne życie. †

Pośród różnych poddanych zjawiających się codziennie na dworze, był pewien żebrak. Przynosił on królowi jabłko, a potem oddalał się równie cicho jak wchodził. Król, który przyzwyczajony był do otrzymywania wspaniałych darów, przyjmował podarunek z odrobiną ironii i pobłażania. A gdy tylko żebrak się odwracał, król drwił sobie z niego, a z nim cały dwór. Nawet królewskie dzieci wyśmiewały biedaka, dlatego mądra niania musiała je za każdym razem karcić. Żebrak czuł, że jest pogardzany, ale wcale tym się nie zrażał. Powracał każdego dnia, by przekazać królewskim dłoniom kolejny dar.
    Król przyjmował go rutynowo i odkładał jabłko natychmiast do przygotowanego na tę okazję koszyka znajdującego się blisko tronu. Były w nim wszystkie jabłka cierpliwie i pokornie przekazywane przez żebraka.
    Pewnego dnia ulubiona królewska małpka wzięła jedno jabłko i ugryzła je, po czym plując nim, rzuciła pod nogi króla. Monarcha oniemiał z wrażenia, gdy dostrzegł wewnątrz jabłka migocącą perłę. Rozkazał natychmiast, aby otworzono wszystkie owoce z koszyka. W każdym z nich znajdowała się taka sama perła. Zdumiony król kazał zaraz przywołać do siebie żebraka i zaczął go przepytywać.
    – Przynosiłem ci te dary, panie – odpowiedział człowiek – abyś mógł zrozumieć, że każdego dnia zostajesz obdarowany niezwykłym prezentem, którego nawet nie dostrzegasz.