Распачынаецца Адвэнт – час чакання Нараджэння Хрыста. Праз пакаянне, малітву і добрыя справы людзі запрашаюць Збаўцу ў свае сэрцы, імкнуцца ахвяраваць нованароджанаму Езусу адноўленае духоўнае жыццё.
    Каб з’яднацца з Хрыстом і праз Яго наблізіцца да Айца, прапануем Вам скарыстацца з малітвы Lectio Divina. Падчас яе чалавек намагаецца адказаць на Божае слова.

Малітва Святым Пісаннем
    У перакладзе з латыні Lectio Divina азначае “Боскае Чытанне”. Гэта род малітвы, які грунтуецца на павольным, сузіральным чытанні Святога Пісання. Мы, хрысціяне, верым, што Божае слова Духам Святым дзейнічае ў нашых сэрцах. Таму імкнёмся праз прачытанае зразумець, што Усявышні хоча сказаць асабіста нам.
    Святое Пісанне заўсёды абвяшчаецца падчас літургіі. Акрамя таго, яго рэкамендуецца чытаць індывідуальна: не дзеля таго, каб стаць разумнейшым, а каб спасцігнуць таямніцу разумення Хрыста.
    Каб ушчыльную наблізіцца да Божага слова, чалавеку трэба валодаць асаблівай унутранай пакорай і чысцінёй сэрца. Неабходна намаганне, каб адарвацца ад штодзённасці. “Бог гаворыць у цішыні” – такі надпіс і сёння можна сустрэць на сценах некаторых кляштараў. †

    Знаходжанне з Богам і адпачынак у Ім
    Lectio Divina была вядома ўжо ў патрыстычны перыяд (IV–V ст.). Атрымала сваё развіццё ў перыяд позняга сярэднявечча, і амаль поўнасцю знікла ў XV ст. Як форма манаскай і пазаманаскай малітвы пачала адраджацца ў ХХ ст. разам з развіццём французскага біблійна-літургічнага руху.
    Сёння існуе шмат форм Lectio Divina, аднак апісанне, якое прапанаваў манах Гвіга ў 1173 годзе, з’яўляецца фундаментальнай асновай для дадзенай практыкі. Гэта крокі, якія можна параўнаць з лесвіцай з чатырма прыступкамі – духоўнымі практыкаваннямі: чытанне, разважанне, малітва і сузіранне. Варта ўсведамляць, што гэта не набор правіл, а апісанне натуральных працэсаў развіцця малітвы: ад размовы ў бок усё большага слухання.
    Боскае чытанне можа быць індывідуальным і групавым. Падчас індывідуальнай практыкі чалавек знаходзіцца сам-насам з сабой. На працягу групавых чытанняў удзельнікі думаюць у прысутнасці адзін аднаго, абменьваюцца духоўным багаццем, якім Божае слова адарыла іх сэрцы.
    Час, прадугледжаны для Lectio Divina, – каля адной гадзіны. Але гэты час адносны, бо Пан сам вядзе чалавека. Усё залежыць ад жадання і падрыхтаванасці асобы.
    Канкрэтнай мэты ў Lectio Divina не існуе, тут важны сам працэс – знаходжанне з Богам, адпачынак у Ім і прадастаўленне Усявышняму магчымасці дзейнічаць у чалавеку.
   
    З закліку Духа да сузірання Бога
    Да Lectio Divina трэба падрыхтавацца маўчаннем і малітвай. Забыцца пра штодзённыя праблемы, адмовіцца ад трывог і хваляванняў. Усе думкі павінны быць скіраваны толькі на Бога. Неабходна звярнуцца да Святога Духа, каб Ён адкрыў вушы сэрца і дапамог зразумець Слова.
   
    Прапануецца выбраць зручную позу і выраўняць дыханне. У дапамогу сабе можна паставіць абраз або запаленую свечку.
   
    1. Lectio – чытанне
    Фрагмент Святога Пісання прачытваецца паволі некалькі разоў. Услых, калі гэта магчыма. Можна выкарыстаць аловак, каб падкрэсліць некаторыя канкрэтныя словы і фразы або важныя думкі, якія кранулі сэрца. Часам карысна перапісаць тэкст. Гэта прымушае да большай канцэнтрацыі, дазваляе ўхапіць тыя аспекты тэксту, якія не былі заўважаны раней.
   
    2. Meditatio – разважанне
    Чалавек імкнецца паглыбіцца ў сэнс прачытанага, “разжаваць” яго ў сваім сэрцы. Гэта этап, на якім асоба задае сабе пытанне: “Як я магу змяніць сваё жыццё ў адпаведнасці з Божым словам, якое толькі што пачуў?”.
    Падчас разважанняў можна выкарыстоўваць рознага роду даследаванні і біблейскія каментарыі, якіх дастаткова шмат. Але варта рабіць гэта з вялікай павагай да самога тэксту.
   
    3. Oratio – малітва
    Пасля глыбокіх разважанняў узнікае непераадольная неабходнасць малітвы. У залежнасці ад таго, што змяшчае тэкст, яна можа адгукнуцца ў сэрцы просьбай, падзякай або праслаўленнем. Маліцца – значыцца адказваць Богу, выслухаўшы Яго словы. Як казаў святы Аўгусцін: “Калі ты чытаеш Святое Пісанне, то Бог гаворыць з табой, а калі молішся, ты гаворыш з Богам”. Такім чынам, мы маем магчымасць дыялогу з Усявышнім.
   
   
   
    4. Contemplatio – сузіранне
    Сузіранне – гэта пачуццё прысутнасці Бога і невымоўная радасць ад Яго наведвання. Чалавек апускаецца на тую глыбіню сэрца, дзе Гасподзь кажа ціхім, нібы павеў ветру, голасам. Гэта не плод якіх-небудзь каласальных намаганняў, а, хутчэй, дазвол на дзеянне Духа Божага.
   
 

Кожнае духоўнае практыкаванне – гэта намаганне і справа, якой чалавек навучаецца. Таму ў Lectio Divina ён паступова адкрывае для сябе ўсё гэтае багацце. Добра было б, каб кожны, хто зацікавіўся гэтай формай малітвы, спрабаваў і не губляў ахвоты, нават калі з першага, другога, трэцяга разу ў яго не зусім атрымаецца. Рэгулярна практыкуючы заняткі гэтага тыпу, у нас усё лепш будзе атрымлівацца. Кожны раз з гэтага будзе ўсё большая карысць. Гаворка пра тое, каб мы навучыліся чытаць Святое Пісанне, разважаючы над ім, усведамляючы тое, што Святы Дух прамаўляе да нас, што сам Пан Бог з намі размаўляе. Гэта не толькі кніга, якая пашырае нашыя веды, яна таксама ўводзіць нас у больш блізкі кантакт з Богам. Калі мы будзем гэта ўсведамляць, калі з такімі адносінамі будзем падыходзіць да Lectio Divina, то ўбачым, што яна вельмі ўзбагаціць нас, наблізіць да Пана, паглыбіць любоў да Яго Слова, якое з’яўляецца для нас крыніцай Аб’яўлення.