Synod odbywa się w duchu wzajemnego szacunku i miłości. Pierwszy tydzień pracy pokazał, że naprawdę nie jest on parlamentem czy ringiem, gdzie progresiści i tradycjonaliści – jak czasem media nazywają Ojców Synodu, a co nie odpowiada rzeczywistości – starają się wysłać przeciwnika w nokaut. Ten etap pokazał poczucie kolegialnej odpowiedzialności biskupów za los rodziny. Dyskusje zarówno w sali synodalnej, jak i w małych grupach językowych mają charakter konstruktywny. Istnieją różnice w podejściu i zdaniach, ale cel jest ten sam – wyprowadzić rodzinę z kryzysu.
    W występach brzmiało wyzwanie, aby zwrócić szczególną uwagę na potrzebę gruntownej formacji duchowej młodzieży, w celu czego należy wykorzystywać tak stare, sprawdzone czasem metody, jak i nowe, żeby zachować rodzinę jako podstawę społeczeństwa. W czasach prześladowań Kościoła rodzina uratowała społeczeństwo, zaś dzisiaj społeczeństwo powinno pomóc uratować rodzinę. Dlatego, jak zaznaczali uczestnicy Synodu, niezbędne jest zachowanie tradycyjnej doktryny o rodzinie. Także uwaga była zwrócona na to, że rodzina powinna zostać mostem pomiędzy różnymi wyznaniami i religiami. †

Zaznaczono też było, że jest potrzebna decyzja pasterska odnośnie rodzin, które znajdują się w trudnej sytuacji i nie mogą uczestniczyć w życiu sakramentalnym. Są członkami Kościoła i mają prawo na adekwatną opiekę pasterską. Również zauważono było, że mówiąc o problemach rodziny, trzeba szukać ich przyczyn, jedną z których jest atak złego ducha przez sekularyzację świata. Dlatego rodziny powinny być mocne swoją wiarą. Brzmiała też myśl, że ludzie starzy są bogactwem rodzin. Bardzo ważne są stosunki pomiędzy dziadkami i wnukami, gdyż w naszych czasach więcej uwagi się zwraca na rzeczy doczesne, niż na duchowe. W stosunkach pomiędzy nimi coraz częściej dominuje duch sentymentalizmu, a nie duch odpowiedzialności za ich formację.
    Mówiono także o negatywnych tendencjach w doczynieniu do rodziny. Dzisiaj duża ilość ludzi młodych nie troszczy się o sakramencie małżeństwa i żyje bez niego. Jest tak dlatego, że nie rozumieją cenności tego sakramentu. Dlatego potrzebujemy odpowiedniego ich wychowania. Także dzisiaj bardzo wyraziście można obserwować tendencję wykluczenia Boga z życia człowieka, co mocno wpływa na rodzinę. Podobny wpływ negatywny ma dążenie do absolutnej wolności oraz idolatria seksu. Lekarstwem może być Słowo Boże, doktryna Kościoła i odnowienie pracy misyjne wśród rodzin.
    Będę bardzo uważnie monitorować wszystkie tematy, gdyż są ważne i aktualne, a od rozwiązania przedstawionych w nich problemów zależeć będzie przyszłość rodziny. Jednak szczególną uwagę uczestników Synodu chcę skupić na problemie wychowania chrześcijańskiego młodego pokolenia i przygotowaniu jego do życia rodzinnego.