Jeżeli po rejestracji ślubu w USC zawiera się ślub kościelny, żadnych przeszkód do tego nawet podczas Wielkiego Postu nie istnieje. Jednak jeżeli zawarcie małżeństwa ogranicza się jedynie do postawienia stempla w paszportach, Kościół nie akceptuje takich czynności ani podczas postu, ani w okresie zwykłym, gdyż współżycie mężczyzny i kobiety bez łaski sakramentalnej jest grzechem. Grzech jest złem zawsze. Takimi oto podniosłymi słowami Wstęp do „Porządku celebracji małżeństwa” opisuje znaczenie i godność tego sakramentu: „Głęboka wspólnota życia i miłości małżeńskiej, w której małżonkowie «nie są już dwoje, lecz jedno ciało», ustanowiona przez Stwórcę, kieruje się własnymi prawami i otrzymała takie błogosławieństwo, którego nie dała rady zniszczyć wina grzechu pierworodnego. Dlatego więc ta święta więź zależy nie od woli ludzkiej, lecz od tego, kto ustanowił małżeństwo i zechciał obdarzyć go szczególnymi łaskami i zadaniami. Chrystus, odnawiając stworzenie i tworząc wszystko na nowo, nadał małżeństwu pierwotny wygląd i świętość, żeby to, co Bóg złączył, człowiek nie rozdzielał. Aby wyraźnie określić nienaruszalność umowy małżeńskiej i odnowienia jej na wzór swoich zaślubin z Kościołem, On podniósł ją do godności sakramentu” (Wstęp 4, 5).

Co do czasu zawarcia małżeństwa, Kościół w zwykłych okolicznościach pozwala na zawarcie tego sakramentu we wszystkie dni, za wyjątkiem Wielkiego Piątku i Wielkiej Soboty (zgodnie z przepisami Mszału Rzymskiego w tych dniach pozwolone jest tylko udzielanie sakramentów namaszczenia chorych i pokuty). Jednak jeżeli wierni, którzy biorą ślub, planują po przyjęciu sakramentu w kościele kontynuować świętowanie przez zabawę i ucztę, nie wolno tego robić w dniach Wielkiego Postu i w dniu pokutnym w ciągu całego roku (w piątek).