Pewnego razu wszystkie drogi istniejące na świecie sprzeczały się o to, która z nich może się uważać za królową. Same nie mogły one dojść do zgody, wobec tego postanowiły zwrócić się do Anioła, aby on rozstrzygnął ich spór.
    Jako pierwsza przemówiła najszersza droga:
    - Czy nie ja jestem najważniejsza? Nie przez przypadek ludzie nazwali mnie autostradą. Każdego dnia przejeżdżają po mnie setki osobowych i ciężarowych samochodów, autobusów z pasażerami.
    Anioł wysłuchał jej i powiedział:
    - Nie, ty nie możesz być królową wszystkich dróg, ponieważ jesteś zbyt dumna.
    Nagle wszyscy usłyszeli głos kolei:
    - Spójrzcie na mnie, jestem prawdziwą królową! Po mnie każdego dnia przejeżdżają pociągi pasażerskie i towarowe! Jestem wszystkim potrzebna! †

Anioł także na nią spojrzał nieprzychylnie i powiedział:
    - Jesteś bardzo egoistyczna, dlatego nie mogę nazwać cię królową.
    - A czy ja nie jestem podobna do królowej? – zapytała droga polna. – Moje życie jest najtrudniejsze, ni w dzień, ni w nocy nie mam odpoczynku: to samochód ciężarowy przeleci, to osobowy, a do tego jeszcze kombajny, traktory z pługami i siewnikami! Jestem potrzebna ludziom i zwierzętom! Któż, jeśli nie ja może zwać się królową?
    Anioł pokręcił głową:
    - Jesteś wszystkim potrzebna, ale jesteś zbyt pewna siebie. Gdzie pośród was mogę znaleźć królową?
    Nagle zobaczył małą ścieżkę, znajdującą się na uboczu. Ona skromnie milczała.
    - Co ty powiesz o sobie? – zapytał Anioł.
    - A ja nie mam czym się pochwalić. Kiedyś po mnie chodziło wielu ludzi, a teraz wszyscy o mnie zapomnieli, dlatego cała zarosłam chwastami. Dopiero dzisiaj rano szła po mnie pewna rodzina do kościoła, aby modlić się do Boga i wychwalać Jego imię. Póki oni szli, dzieci uzbierały wiązankę pięknych kwiatów, aby ozdobić nimi ołtarz wiejskiego kościoła.
    - Dziękuję ci, ścieżynko, w moich oczach jesteś najważniejsza ze wszystkich dróg, ponieważ prowadzisz ludzi do źródła Życia Wiecznego. Te słowa zdziwiły wszystkich obecnych, dlatego że Anioł nazwał najmniejszą i najskromniejszą dróżkę, która prowadzi do wiejskiego kościoła, największą i najważniejszą.