Dekanat Grodno-Wschód

Drewniany kościół pw. Matki Bożej Niepokalanego Poczęcia został założony w 1750 r. przez jezuitów grodzieńskich, którzy rozpoczęli tu swoją misję. Z czasem wokół kościoła powstał cmentarz. W XIX w., kiedy wieś należała do rodu Bogatków, świątynia miała status kaplicy od parafii Jeziory. Obraz Matki Bożej Śnieżnej w ołtarzu głównym uważano za cudowny, istniał on jeszcze w 1939 r., lecz do naszych dni nie przetrwał.  
Wtenczas liczba parafian wynosiła ponad 1500 wiernych, do parafii należała kaplica w Skidlu. W 1962 r. władze radzieckie zamknęły kościół, z biegiem lat pozostały tylko jego ruiny. Budynek byłej plebanii przystosowano do domu mieszkalnego. W 1989 r. kościół wreszcie zwrócono wiernym, rozpoczęto jego restaurację, a po kilku latach ponownie poświęcono pw. Matki Bożej Niepokalanego Poczęcia.
W ostatnich latach parafia liczy ponad 100 wiernych. W 2009 r. parafianie wraz ze swoim proboszczem ks. Piotrem Morcińcem CMF rozpoczęli remont świątyni. †

Kościół zbudowany na planie prostokąta z pięciobocznym prezbiterium i pojedynczą zakrystią. Fasadę wieńczą dwie czworoboczne wieże. Świątynia przekryta jest wysokim dwuspadowym dachem łupkowym z walmami nad apsydą. Obok kościoła kiedyś stała dzwonnica (nie zachowała się). Przed bocznym wejściem do kościoła stoi figura Matki Bożej z maleńkim Jezusem, przewieziona tu ze wsi Kotra.
Wnętrze kościoła, przykryte płaskim drewnianym sufitem podszywanym, ozdabiają trzy ołtarze. W głównym znajduje się tytułowy obraz Matki Bożej Niepokalanej (obraz ma podpis w języku polskim: „Wspólnota oo. Misjonarzy, Synów Niepokalanego Serca Maryi – oo. Klaretyni. O. Stanisław Gawlik. Artysta Widmantas Wieluwis, 1991”) w otoczeniu obrazów św. Joachima (po stronie lewej) i św. Anny. Nad ołtarzem znajduje się nadpis „AMEN ALLELUJA”, a nad arką prezbiterium – „Oczy moje będą otwarte, i uszy moje gotowe do modlitwy tego, kto będzie w tym miejscu się modlić”. Ołtarze boczne – dwupoziomowe. W lewym nad obrazem św. Mikołaja, biskupa, znajduje się obraz Jezusa Miłosiernego, w prawym – nad obrazem Najświętszego Serca Pana Jezusa mieści się obraz Matki Bożej Ostrobramskiej. Nad narteksem znajdują się chóry organowe, lecz od starożytnych organów zachował się tylko fasad-karkas. Obecnie ogrodzenie chórów ozdabiają różne warianty godła Polski.
Kiedyś we wsi Kotra istniała parafia rzymskokatolicka. W 1550 r. świątynia figurowała już jako czynny kościół grodzieńskiego dekanatu Diecezji Wileńskiej. Lecz późniejszych wzmianek o świątyni w Kotrze na razie nie odnaleziono. Być może uległa ona zniszczeniu podczas potopu szwedzkiego i już nigdy się nie odrodziła. W XIX w., kiedy wieś należała Bogatkom, czynna tu była kaplica od parafii w Jeziorach. Do 1839 r. na cmentarzu czynna była kaplica greckokatolicka od skidelskiej unickiej parafii (nie wykluczone, że chodzi o tę samą świątynię). W okresie międzywojennym o kaplicy już nie wspominano, mogła zniknąć podczas I wojny światowej. Do 1939 r. wierni w Kotrze gromadzili się przy polichromicznej figurze Panny Maryi z maleńkim Jezusem, znajdującej się w pańskim dworze. Żołnierze Armii Czerwonej zrzucili figurę Matki Bożej z postumentu, wtedy wierni przewieźli ją do ogrodu niedaleko wsi Guszczyce. W latach 90-ych statuę przewieziono do Kaszubińców i ustanowiono przed wejściem do kościoła.