Jesteśmy już teraz ludźmi przyszłości niebieskiej, ludźmi nadziei, Dobrej Nowiny. Atmosfera cmentarza pozwala nam duchowo się wyciszyć. Wtedy mamy szansę usłyszeć te ważne słowa, które są ciche.
   "Proszę się pomodlić za naszego zmarłego", "Wieczny odpoczynek...", "Muszę kupić znicze oraz dać na wypominki". Znamy to? Znamy. Dlaczego więc żyjemy tak, jakby wieczności nie było? Niektórzy z nas, osób wierzących, uważają, że są bardziej religijni niż inni otaczający nas ludzie. Jest to tzw. "efekt trzeciej osoby". Ta trzecia osoba, do której się porównujemy, jest mniej praktykująca oraz ma "pomieszane" w swoim życiu. Wszak na miano moralnych czy wierzących zasługujemy wówczas, gdy większość ludzi jest pod tym względem od nas gorsza. Takimi właśnie się stajemy w naszych współczesnych realiach, które przecież sami sobie stwarzamy. Na pewnym etapie życia zadajemy sobie pytanie: Jakie jest moje miejsce przy Bogu? Dojrzeć do tego, gdzie jest prawdziwe światło i zrozumieć, gdzie jest przepaść między ciemnością a światłością – dzisiaj takie pragnienia stają się rzadkością. †

Wyjątkowa atmosfera dni modlitw za zmarłych powinna budzić w sercu każdego chrześcijanina jeszcze większą miłość do Boga, a swoje myśli po raz kolejny kierować ku wieczności. Oprócz pamięci o tym, że także codzienność wiary jest darem, kierujemy swój wzrok ku górze, ku niebu. Jesteśmy już teraz ludźmi przyszłości niebieskiej, ludźmi nadziei, Dobrej Nowiny. Atmosfera cmentarza pozwala nam duchowo się wyciszyć. Wtedy mamy szansę usłyszeć te ważne słowa, które są ciche.
   Dzisiaj dużo mówi się o tym, że coraz więcej ludzi ucieka od trudów realnego świata w wirtualną przestrzeń. Zapominamy jednak o tym, że uciekamy od wieczności, od Boga. Zamiast tego, aby zaczepić się o korzenie sensu istnienia ludzkości, ślizgamy się po powierzchni ziemi. Wiedząc o tym, że wszystko przemija, nie warto przejmować się błahymi sprawami, by zatruwać sobie i innym życie. Św. Augustyn wołał: "Panie, stworzyłeś nas dla siebie i niespokojne jest nasze serce, dopóki nie spocznie w Tobie". Czy rozumiemy, czym jest ciągłość pomiędzy niebem a ziemią? Czy cmentarz oddziałuje na mnie? Czy Jezus jest Władcą mojego życia?
   Benedykt XVI wielokrotnie powtarza: "Jezus przyszedł, aby powiedzieć nam, że chce nas wszystkich widzieć w raju i, że piekło, o którym mało się mówi w naszych czasach, istnieje i jest wieczne dla tych, którzy zamykają serce na Jego miłość". Niech każdy z nas w tym ogniu świec i znicz ujrzy blask wieczności. Wychodząc z cienia naszych grzechów, zrozumiemy wielką miłość Bożą. A św. Paweł napisze do Koryntian: "Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy go miłują" (1Kor 2,9).
   Módlmy się o miłość do Boga, a także o to, by żyć mądrze i roztropnie. Wszystkie swoje dni powierzajmy Jezusowi. Dużo lepszy jest sposób podejmowania decyzji i rozwiązywania codziennych spraw z perspektywy wieczności.
   Uczyńmy jeszcze jeden krok do wiary w zmartwychwstanie.