Często w kościele słyszy się ze strony wiernych obiegowe pytania: „Ile płaci się za Mszę św. i święte sakramenty?”, „Ile kosztuje ta czy inna czynność kapłana przy ołtarzu?” itp.

Po zdaniu sobie sprawy, czym jest Msza św. i sakramenty święte, odkrywa się cała niedorzeczność tych i innych pytań tego rodzaju. Dzisiaj w wyniku różnorodnych przemian społecznych, kiedy istnieje pokusa postawienia na równi czynności świętych z innymi czynnościami, które wykonuje człowiek, w grę wchodzi myślenie marketingowe, które niestety, dotyczy także sakramentów świętych.

W opisie ustanowienia Eucharystii albo sakramentów świętych przez Pana Jezusa nie spotkamy się z żadną kategorią opłat. Tymczasem w Eucharystii uobecnia się sam Chrystus i Jego Ofiara Krzyżowa, sprawowana przez kapłana po śmierci Chrystusa w sposób bezkrwawy. Wyznajemy też z wiarą, że podczas udzielania Chrztu św. chrzci sam Chrystus. Zabrakłoby nam środków finansowych na całej ziemi, gdyby nie udzielanie nam przez Pana Jezusa swoich łask za darmo. On sam zapłacił za nas ceną swojej odkupieńczej śmierci na krzyżu. Uczynił wartość każdej Mszy św. bezcenną. †

Działanie więc łaski Bożej jest darmowym darem Bożym, który otrzymujemy przez intencję Mszy św. za żywych lub zmarłych. Szczególny udział w tym ma celebrans Mszy św. występujący w osobie Chrystusa i na mocy Jego władzy sprawujący święte obrzędy. To samo dotyczy sakramentów.

Stąd takie wyrażenia, jak „zakupić Mszę św.”, „zapłacić za nabożeństwo” itp. są dowodem braku religijnego rozeznania przez wiernych, czym są sprawowane przez kapłana tajemnice. Niewiedza ta może wynikać też z postawy konkretnego kapłana, który nie zadaje trudu wyjaśnienia wiernym, czym jest zamówiona Msza św. i udzielany przez niego sakrament. Nie jest zatem nasza zapłata kupowaniem Mszy św. i sakramentów, lecz ofiarą, którą składa się na utrzymanie kapłana–szafarza lub na rozwój Kościoła w świecie lub parafii.

Stąd poprawnymi będą wyrażenia: „Złożyć ofiarę za Mszę św.”, „Wynagrodzić kapłanowi za udzielenie sakramentów”, „Dać na utrzymanie Kościoła”. O wysokości ofiary ze strony wiernych ma decydować to, jakie są dzienne utrzymanie samegoż ofiarodawcy i potrzeby Kościoła. Wtedy każdy mógłby ofiarować dar proporcjonalny do swoich zarobków. Kto zarabia mało, może uczciwie dać mało, kto natomiast zarabia dużo - nieuczciwie daje mało, gdyż dla uczciwości mógłby przeznaczyć większą ofiarę. Wynagrodzenie składane szafarzowi sakramentów jest potwierdzeniem troski i odpowiedzialności za Kościół, którego oficjalnym przedstawicielem w imieniu Chrystusa występuje każdy kapłan.