Бацька Антося пачуў, як яго сын распавядаў сябрам, што Міхась, новенькі ў групе, махляваў падчас гульні ў лапту. Але бацька, які бачыў гульню, ведаў, што Міхась паводзіў сябе сумленна. У той жа вечар ён пагаварыў пра гэта з Антосем. Аднак хлопчыка, відаць, амаль не турбавала тое, што ён гаварыў няпраўду.
– Добра, можа, ён і не махляваў. Я бяру свае словы назад, – сказаў Антось з лёгкасцю.
– Праўда? – здзівіўся бацька. – А ці ведаеш ты, што гэта зусім не лёгкая справа – узяць свае словы назад?
Ён павёў Антося ў ванны пакой. Там ён даў хлопчыку цюбік зубной пасты.
– Выцісні крышачку пасты ў ракавіну, – папрасіў ён сына.
Антосю гэта падалося дзіўным, але ён выканаў просьбу бацькі.
– А зараз, сынок, паспрабуй запхнуць зубную пасту назад у цюбік. †