Падчас Вялікага посту мы чуем заклік Пана Езуса, каб рабіць добрыя справы, бо вера без учынкаў мёртвая (параўн. Як 2, 17). Што ж гэта за ўчынкі, і якую ролю яны адыгрываюць у жыцці чалавека?
Першым добрым учынкам з’яўляецца малітва. Яна адкрывае нас на Бога, на размову з Ім. Другі – пост, калі мы дабравольна адмаўляемся ад нейкіх прыемнасцей. І, нарэшце, трэці – міласціна. Гэта жэст любові да бліжняга, які выражаецца праз ахвяру на карысць іншага чалавека. Той, хто любіць, умее дзяліцца тым, што мае, нават калі ў яго нечага зусім мала. Але варта памятаць і пра тое, што міласціна – не толькі матэрыяльны падарунак. Перш за ўсё, гэта падарунак сэрца. Тут вельмі важная праява дабрыні, павагі да чалавека, гатоўнасць удзяліць яму ўвагу і свой час.
У часе Вялікага посту трэба імкнуцца рабіць больш добрых спраў. І, галоўнае, здзяйсняць іх у пакоры сэрца. А каб усвядоміць, наколькі гэта важна, прапануем Тваёй увазе прыпавесць манаха Сямёна Афонскага. †
Чаму так важна здзяйсняць добрыя ўчынкі?
С. Вераніка Блізнюк FMA
12 сакавіка 2017
|
Жыў-быў адзін чалавек. І жыў ён не вельмі добра – блытана. Вырашыў тады ўзяцца за розум: здзяйсняць добрыя ўчынкі, каб ратаваць душу. Рабіў іх, рабіў, а асаблівай змены да лепшага ў сабе не заўважаў.
Неяк ішоў ён па вуліцы. Заўважыў, як у бабулькі гузік з паліто абарваўся і ўпаў на зямлю. Думае: “Ды чаго там! Гузікаў у яе яшчэ хопіць. Не падымаць жа! Глупства нейкае”. Але ўсё-такі, крэкчучы, падняў, дагнаў старую, аддаў ёй гузік і хутка пра гэта забыўся.
Памёр ён і бачыць шалі: злева – яго дрэнныя ўчынкі, а справа – нічога няма, пуста. “Эх, – кажа сам сабе чалавек, – і тут не пашанцавала”. Аж бачыць, анёлы на шалі гузік кладуць... І чаша з добрымі справамі паволі апускаецца. “Няўжо адзін гэты гузік здольны пераважыць усе тое зло, што я ўчыніў? – дзівіцца чалавек. – Колькі добрых спраў я зрабіў, а іх і не відаць?”. А анёл адказвае яму: “З-за таго, што ты ганарыўся імі, то і прапалі. А вось менавіта гэтага гузіка, пра які забыўся, хапіла, каб ты ад згубы выратаваўся…”.
Памятай, кожны – нават самы маленькі і просты – учынак, калі ён зроблены бескарысна, з любоўю да бліжняга, можа збавіць Тваю душу.
Чакаем Тваіх “чаму”, якія можаш дасылаць на адрас рэдакцыі.
На пытанні заўсёды гатовыя адказаць салезіянкі са Смаргоні.
Неяк ішоў ён па вуліцы. Заўважыў, як у бабулькі гузік з паліто абарваўся і ўпаў на зямлю. Думае: “Ды чаго там! Гузікаў у яе яшчэ хопіць. Не падымаць жа! Глупства нейкае”. Але ўсё-такі, крэкчучы, падняў, дагнаў старую, аддаў ёй гузік і хутка пра гэта забыўся.
Памёр ён і бачыць шалі: злева – яго дрэнныя ўчынкі, а справа – нічога няма, пуста. “Эх, – кажа сам сабе чалавек, – і тут не пашанцавала”. Аж бачыць, анёлы на шалі гузік кладуць... І чаша з добрымі справамі паволі апускаецца. “Няўжо адзін гэты гузік здольны пераважыць усе тое зло, што я ўчыніў? – дзівіцца чалавек. – Колькі добрых спраў я зрабіў, а іх і не відаць?”. А анёл адказвае яму: “З-за таго, што ты ганарыўся імі, то і прапалі. А вось менавіта гэтага гузіка, пра які забыўся, хапіла, каб ты ад згубы выратаваўся…”.
Памятай, кожны – нават самы маленькі і просты – учынак, калі ён зроблены бескарысна, з любоўю да бліжняга, можа збавіць Тваю душу.
Чакаем Тваіх “чаму”, якія можаш дасылаць на адрас рэдакцыі.
На пытанні заўсёды гатовыя адказаць салезіянкі са Смаргоні.
|
| < Папярэдняя | Наступная > |
|---|