Прэса

“Прага сэрца. Аб духоўнай Камуніі” Кс. Лешак Смаліньскі, 10/2011
  
    Святы Дух ў чалавеку з’яўляецца прычынай духоўнага росту і набожных жаданняў.
    Прага еднасці з Богам таксама паходзіць ад Святога Духа, які ажыўляе ў нас звышнатуральнае жыццё, распачатае на хрышчэнні, і рэалізуецца праз Камунію жадання, якую яшчэ называюць духоўнай Камуніяй. Яна азначае саюз з прысутным у Эўхарыстыі Езусам Хрыстом, але не праз прыняцце Яго сакраментальным спосабам, а дзякуючы жаданню сэрца.
    Узнікненне практыкі духоўнай камуніі звязана з тым фактам, што радзей стала прымацца святая Камунія ў выглядзе Хлеба і Віна. У сярэднявеччы ўзнікла традыцыя прыступаць да св. Камуніі толькі на Вялікдзень, чаму спрыяла пастанова IV Латэранскага Сабору. Дзякуючы гэтаму ўмацоўвалася духоўная Камунія. Лічылася, што той, хто бачыў, той спажыў. Молячыся, вернікі прымалі св. Камунію – гэта адбывалася ў той момант, калі святар узносіў Гостыю ўгору, такім чынам паказваючы яе ўсім вернікам. †

“Любові не купіш” А. Дарыуш Пюркоўскі SJ
   Згадваючы біблейскую прыпавесць пра работнікаў у вінаградніку, аўтар піша, што Хрыстос такім чынам напамінае нам аб тым, што Бог, на самай справе, не ўпісваецца ў нашыя катэгорыі. Мы часта Яго не разумеем і павінны гэта адкрыта прызнаць. Божая справядлівасць адрозніваецца ад нашай. Яна дзейнічае не паводле правіл эканамічнага ці матэматычнага вылічэння, але паводле міласэрнасці: яна ратуе і выбачае, а не надзяляе згодна з заслугамі. Бог не выплаціць нам прэміі і выслугі гадоў.
    “Якую працу нам можна было б выканаць, каб гарантаваць сабе вечнае шчасце?” – пытае аўтар артыкула. “Праблема ў тым, што ніякай. Добрая Навіна заключаецца менавіта ў тым, што мы, як хрысціяне, ужо атрымалі рай ад пачатку без аніякіх намаганняў з нашага боку. Гэты рай прыходзіць да нас асабліва ў святым хросце і Эўхарыстыі. Таму мы павінны пазбавіцца ілюзій, што выконваючы запаведзі, мы заробім сабе на рай”. Наадварот, тое, што мы стараемся пераймаць Хрыста, – гэта вынік папярэдняга прыняцця раю, а значыць, і самаго Бога ў нашым жыцці. Ніякіх асаблівых прывілеяў за хрысціянскае першынство і выкананне задач “вышэй за норму” ў раі не будзе. Бо любові (Божай і чалавечай) нельга патрабаваць, а тым больш купіць. Яе можна толькі прыняць.
    Будуючы вакол сябе сцяну з выканання рэлігійных абавязкаў і патрабаванняў, з неабходнасці ахвяравання і прыняцця пастаноў, можна зачыніцца ад асноўнай евангелічнай праўды: спачатку трэба прыняць дабрыню Бога, і толькі потым можна даваць самаму. †

“Нараджэнне Найсвяцейшай Панны Марыі” 08.09.2011
    8 верасня Каталіцкі Касцёл адзначае свята Нараджэння Найсвяцейшай Панны Марыі. Мы дакладна не ведаем, калі нарадзілася Марыя, а дата гэтага свята вынікае з традыцыі Марыйнага культу.
    Святкаванне гэтай падзеі нясе глыбокі тэалагічны змест. Нараджэнне Марыі было непасрэдным прадказаннем з’яўлення Збавіцеля. Айцы Касцёла казалі, што Марыя папярэднічае прыходу Месіі так, як надыход світання абвяшчае поўны бляск дня.
    У каноне Святога Пісання мы, аднак, не знойдзем апісання нараджэння і дзяцінства Марыі, хоць гэтая тэма ўздымаецца ў шматлікіх апокрыфах, між іншым, у “Протаевангеллі Якуба”. Аднак на падставе гэтых пісанняў цяжка ўзнавіць сапраўдныя падзеі з жыцця Маці Божай. Традыцыйна лічыцца, што яе бацькамі былі св. Ганна і св. Яўхім, якія дачакаліся дачкі толькі ў сталым узросце. Трэба памятаць, што Касцёл вызнае веру ў беззаганнае (але не цнатлівае, як у выпадку Езуса) зачацце Марыі, якое захавала яе ад сапсавання першародным грахом. Гісторыя свята сягае часоў асвячэння Іерузалімскага касцёла св. Ганны, узнесенага ў V ст. на тым месцы, дзе, па меркаваннях, нарадзілася Марыя. З Іерузаліма, дзе ўшаноўваецца фігурка Марыі як малога дзіцяці, свята было перанесена ў VI cт. ў Канстанцінопаль, а потым на Захад. †

“Не забівай (сябе)!” Кс. Тамаш Яклевіч, 33/2011
    Аўтар артыкула апісвае складанасць матываў і прычын, якія вядуць да здзяйснення самагубстваў. Звычайна існуе некалькі прычын самагубства. Сёння Касцёл бярэ пад увагу псіхалагічныя і сацыялагічныя веды на дадзеную тэму. Таму лічыць, што ёсць абставіны, якія змякчаюць ці ліквідуюць віну. Катэхізіс Каталіцкага Касцёла сцвярджае: “Цяжкія псіхічныя расстройствы, страх ці сур’ёзная боязь перад выпрабаваннем, пакутай ці катаваннем могуць зменшыць адказнасць самагубцы” (2282). Аўтар прыводзіць выказванні кс. Антонія Бартошкі, тэолага-мараліста, які звяртае ўвагу на тое, што “пахаванне самагубцы з’яўляецца заступніцкай малітвай, якая выпрошвае Божую міласэрнасць для чалавека, які, прасцей кажучы, адышоў нез’яднаны з Панам Богам. Св. Імша на такім пахаванні з’яўляецца малітвай за грахі памерлага”. “Мы молім аб міласэрнасці менавіта таму, што маем свядомасць граху. Чым больш у самагубстве наўмыснасці і запланавання, тым больш неабходна малітвы аб міласэрнасці. (…) Чым больш у самагубстве адчаю, жаху і страху, тым меншая адказнасць за гэты ўчынак. Аднак што датычыцца канкрэтных выпадкаў, чалавек не мае права гуляць у суддзю”. Паводле дадзеных Сусветнай арганізацыі аховы здароўя, кожны дзень самагубствы здзяйсняюць каля 1300 чалавек. †

“На голас паклікання”, Ірына Багдановіч, 6/2011
    У размове з выкладчыкам Вышэйшай духоўнай семінарыі г. Гродна айцом прафесарам Андрэем Шчупалам CSsR І. Багдановіч запытала аб першым візіце айца ў Беларусь. Гэта адбылося 13 кастрычніка 1988 г. па запрашэнні кс. пробашча Тадэвуша Кандрусевіча, затым а. Андрэй па запрашэнні ўжо кс. біскупа Тадэвуша Кандрусевіча правёў некалькі місій у Беларусі, а пасля і зусім застаўся ў краіне. Айцец Андрэй праводзіў першыя рэкалекцыі для навучэнцаў семінарыі ў Гродне, а ў хуткім часе стаў іх спаведнікам. У 2001 г. ён быў прызначаны духоўным айцом клерыкаў і заставаўся на гэтай пасадзе 6 гадоў. Айцец Андрэй адзначае, што тым, хто кліча, з’яўляецца сам Хрыстос. Адных Ён кліча да шлюбу, другіх – да святарства. Абодва пакліканні патрэбныя і дапаўняюць адно другое. Чалавек толькі адказвае на пакліканне Хрыста. На любоў Бога, скіраваную да маладога чалавека, адказам павінна быць таксама вялікая і адважная любоў. †

«Ночь, полная надежды» 2011/22
    В Австрии сложилась традиция устраивать «Долгую ночь в церкви» - ночь, когда двери храмов открыты для посещения всеми желающими. 27 мая в «Долгую ночь в церкви» более 300.000 людей по всей Австрии пришло в храмы. Это экуменическое мероприятие в этом году распространилось далеко за пределы Австрии. Так, в Праге в пятницу вечером в церкви пришло около 75.000 человек. Этот новый способ переживания и познавания Церкви можно рассматривать как знак нового, непринужденного обращения к ней. Отрадно также то, что в этом мероприятии активно участвовала молодёжь, например, в церкви Иисуса Царя в Урфаре (Верхняя Австрия). †

Небяспечны свет магіі
Кс. Альбэрт Варса, 5/2011
    Многія з нас асацыіруюць магію з казкай. Забываецца пра тое, што магія – гэта інструмент д’ябла. Несумненна, яго задача - зрабіць магію прывабнай, такой, якая мае вялікія магчымасці. Нягледзячы на падзел на белую і чорную, магія заўсёды з’яўляецца зваротам да д’ябла. Часам прычынай уваходу ў свет магіі з’яўляецца страх чалавека – ён палохаецца будучыні ці самотнасці. На шляху веры Бог чакае супрацоўніцтва з боку чалавека. Узнагародай робіць вечнасць, а не якія-небудзь хуткія дасягненні ў зямным жыцці. Магія з’яўляецца пасткай, і каб з яе вырвац
    ца, часам можа быць неабходна дапамога экзарцыста. †

«Плодородие брака», Ирина Богданович, 3/2011
    Врач-гинеколог Минского областного родильного дома Антонина Шмак работает в акушерстве и гинекологии с 1965 г. Врач считает, что пока все общество не вернется к соблюдению шестой заповеди, пока целомудрие не станет главным принципом поведения девушки, до той поры нельзя будет повторить во плоти щедрость и изобилие Создателя. Только здоровые родители могут дать здоровое потомство. За шесть лет обучения в институте Антонина Шмак изучала лишь один случай третичного сифилиса, а за 2010 г. в одном из отделений родильного дома, где она работает, из 1413 рожениц анамнез сифилиса отмечен у 27 женщин, 5 были ВИЧ-инфицированными. Какого ребенка может родить такая женщина? А ведь каждая мать хочет непременно здорового ребенка. Только где его взять, если девочка с 12 лет - уже не девочка, если у молодой женщины уже были аборты, сигареты, алкоголь и несколько половых партнеров? Человек сам должен сохранить целомудрие ради счастья увидеть плодородие своего брака. †

“Епископ Иосиф Верт посетил с пастырским визитом Тальменку”, сестра Юлия Григорук 7 марта 2011 г.
    С 5 по 7 марта епископ Иосиф Верт посетил с пастырским визитом приход Св. Петра в поселке Тальменка Алтайского края и дочерние приходы в деревнях Курочкино и Зайцево, где служил св. Мессу, общался с верующими, причастил больных. В воскресенье он возглавил Мессу в самой Тальменке, после чего состоялось братское чаепитие с участием всего прихода. В преддверии 20-летнего юбилея восстановления структур Католической Церкви в России епископ Иосиф в своих проповедях призывал верующих от всего сердца благодарить Бога за великий дар религиозной свободы, а также в полной мере использовать дар, активно участвуя в церковной жизни. Миряне-католики призваны стать своего рода «апостолами в миру», помогая непрактикующим католикам или пока неверующим людям, принадлежащим к католической традиции, найти свой путь в Церковь. †