Rozważania

Jakie mamy skojarzenia, słysząc słowo „Różaniec”? Czy chętnie modlimy się Różańcem? Czy zostajemy na adorację w październiku? Jak rozgryźć Różaniec – modlitwę, której jest poświęcony cały miesiąc w roku liturgicznym?

Szybki rytm codzienności nie jest czymś złym (o ile nas za dużo nie kosztuje). Ruch to życie w każdej sferze. Równocześnie jest on niekiedy wynikiem zbytniego lęku, jak i nadmierne korzystanie z gadżetów i nadmierna uwaga do mediów społecznościowych. Na dwa ostatnie punkty może wpływać też potrzeba ciągłych bodźców emocjonalnych. †

„Ale teraz idę do Ciebie i tak mówię, będąc jeszcze na świecie, aby Moją radość mieli w sobie w całej pełni” J 17, 13

Jesienią, gdy dni stają się krótsze, a pogoda chłodniejsza, chcę zastanowić się nad radością. Radość jako coś więcej niż dobry nastrój, coś głębszego niż uczucie wesołości. †

Postawa rodziców stanowi dla dzieci pierwszy i najbardziej znaczący wzór postępowania w każdej sferze życia.

Obowiązki rodziców wobec dzieci nie kończą się na samym tylko wydaniu ich na świat. Kościół poprzez sakrament małżeństwa udzielił im misję do wychowania chrześcijańskiego. W ich ręce oddaje nauczanie i prowadzenie dzieci na drodze zbawienia. Bóg udziela rodzicom specjalnych łask i charyzmatów, aby mogli jak najlepiej przygotować swe dzieci do samodzielnego rozwoju i samodzielnej drogi ku zbawieniu. †

„Jak ulewa i śnieg spadają z nieba i tam nie powracają, [...] tak Słowo, które wychodzi z ust moich, nie wraca do Mnie bezowocnie zanim wpierw nie dokona tego, co chciałem, i nie spełni pomyślnie swego posłannictwa”.
    Iz 55, 10-11 †

„Oto serce, które tak bardzo umiłowało ludzi, że niczego nie szczędziło, aż do wyczerpania i wyniszczenia się, by im dać dowody swej miłości. A w zamian od większości ludzi doznaje tylko niewdzięczności przez nieuszanowania i świętokradztwa, przez oziębłość i pogardę z jaką się odnoszą do mnie w tym sakramencie miłości…”
   „Autobiografia” św. Małgorzaty Marii Alacoque †

   „Bóg współdziała we wszystkim ku dobremu z tymi, którzy Boga miłują, to jest z tymi, którzy według postanowienia Jego są powołani”. Rz 8, 28

Co możemy dać Bogu?
    Pan Jezus oddał swoje ciało i przelał całą swą krew za nas. A co my możemy dać Mu w zamian? Czego oczekuje od nas Bóg? „Synu, daj mi swe serce, dróg moich niech strzegą twe oczy” (Prz 23, 26). Tym jednym zdaniem Stwórca określa swoje oczekiwania wobec człowieka, cały sens jego istnienia i powołania. Bóg-Ojciec potrzebuje od nas czystego, wiernego, nieskazitelnego serca promieniejącego miłością niczym słońce lub złoto. †

Większość naszego czasu spędzamy w pracy, a także jadąc do niej lub wracając do domu. Badania wskazują jednak, że choć ludzie pracują więcej, to czerpią z tego coraz mniej radości.
   Można z tego wyciągać różne wnioski, ale jedno wydaje się oczywiste: codzienna praca jest dla wielu ludzi pozbawiona głębszego sensu.
    Ponadto długie godziny spędzane w pracy mogą być przyczyną niezgody w domu – kłótnie między małżonkami i poczucie zaniedbania doświadczanego przez dzieci. Po drugiej stronie medalu mamy jednak trudne doświadczenie braku bezpieczeństwa finansowego, gdy rodzice są bezrobotni lub zmuszeni pracować w kilku miejscach, by związać koniec z końcem. Nie ma wątpliwości, że utrzymywanie równowagi między pracą i domem nie jest łatwym wyzwaniem. †

Osoby duchowne najczęściej świętują Wielkanoc wraz z tymi, którzy posługują razem z nimi, a następnie udają się do krewnych.

Wielkanoc to święto, które zwykle łączy całą rodzinę, ponieważ radość ze Zmartwychwstania Pana jest tak wielka, że trudno się nią nie dzielić, nawet jeśli ktoś z rodziny jest w kłótni. Wszystkie urazy są przebaczane albo przynajmniej na chwilę się o nich zapomina, ponieważ nawet ten, kto odciągał spowiedź wielkanocną do ostatniego dnia, pędzi do spowiedzi w dniu Zmartwychwstania Chrystusa, aby z czystym sumieniem i spokojem odpocząć w gronie rodziny. †

Jako ludzie wierzący mamy nadzieję, że po śmierci zmartwychwstaniemy. Ale w jaki sposób? Co sprawia, że jesteśmy w stanie pokonać śmierć?

Na początku trzeba sobie powiedzieć jasno: możemy zmartwychwstać dzięki Jezusowi. To On usprawiedliwił nas przed Bogiem i przygotował dla nas życie wieczne. Zbawienie już się dokonało. Zadaniem człowieka jest tylko przyjęcie tego daru. Tylko jak go przyjąć? Tu odpowiedź jest prosta: im więcej w nas dobra, tym więcej zbawienia.
    Droga zbawienia jest drogą wciąż ponawianej wierności dobru. To jedyny sposób na przyjęcie daru zmartwychwstania w swoim życiu. Zwróćmy uwagę, że zbawienie dokonuje się w drodze, a więc ma charakter ciągły, najważniejszym elementem jest wierność. Wierność dobru. Nie chodzi więc o jakiś jednorazowy akt przyjęcia zbawienia. Chodzi o coś więcej – o konsekwencję, postanowienie i wytrwanie w dobru i złączenie swojego życia z życiem Jezusa. Tylko z Nim dobro może w pełni ujawnić swoją moc. †

„Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je [potem] znów odzyskać.
    Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja od siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca”. (J 10, 17-18)

   Chrystus Zmartwychwstał! Prawdziwie Zmartwychwstał!
    Tymi właśnie słowami co roku tradycyjnie pozdrawiamy chrześcijan w czasie Wielkanocy. Jednak, co to świadectwo znaczy konkretnie dla ciebie i jaki wpływ okazuje na twoje życie? Czy zmartwychwstanie ogranicza się jedynie do historycznego faktu dokonanego 2000 lat temu, które przeszło do naszej kultury jako religijny obrzęd? Czy raczej wiara w Jezusa Zmartwychwstałego ma żywą moc w twojej codziennej egzystencji i kształtuje sposób twojego myślenia i zachowania? †